Przejdź do zawartości

Andrzej Badeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Badeński
Ilustracja
Andrzej Badeński (1968 r.)
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1943
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 września 2008
Wiesbaden

Wzrost

173 cm

Informacje klubowe
Klub

Legia Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Tokio 1964 lekkoatletyka
(bieg na 400 m)
Mistrzostwa Europy
złoto Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 400 m
srebro Budapeszt 1966 bieg na 400 m
srebro Helsinki 1971 sztafeta 4 × 400 m

Andrzej Stanisław Badeński (ur. 10 maja 1943 w Warszawie, zm. 28 września 2008 w Wiesbaden[1]) – polski lekkoatleta, medalista letnich igrzysk olimpijskich w 1964, mistrz Europy i wielokrotny mistrz Polski, producent telewizyjny. Zawodnik Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego „Legia” Warszawa – sekcja lekkoatletyka. Wychowanek trenera Gerarda Macha.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Brązowy medalista olimpijski z Tokio (1964), 40-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1961–1973 (77 startów, 17 zwycięstw indywidualnych), 27-krotny rekordzista kraju (400 m i sztafety: 4 × 400 m – klubowa i reprezentacyjna, 4 × 200 m reprezentacyjna oraz sztafeta szwedzka klubowa i reprezentacyjna) i 10-krotny mistrz Polski: 400 m (1962–1965, 1967), 4 × 400 m (1963, 1965, 1966) i 4 × 100 m (1965, 1969).

Był trzynastokrotnym mistrzem Polski w biegach na dystansie 400 metrów oraz w sztafetach 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Rekord życiowy w biegu na 400 m ustanowiony w 1968 – 45,42 s.

Czterokrotnie reprezentował Polskę na mistrzostwach Europy (1962, 1966, 1969, 1971) zdobywając podczas nich 3 medale: złoty w sztafecie 4 × 400 m. i srebrny w biegu na 400 m. w Budapeszcie w 1966 oraz srebrny w sztafecie 4 × 400 m. w Helsinkach w 1971. Był również 3-krotnym uczestnikiem finału Pucharu Europy (1965, 1967, 1970)[2]. Trzykrotnie startował w europejskich igrzyskach halowych (1967, 1968, 1969) oraz 3-krotnie w halowych mistrzostwach Europy (1970, 1971, 1972) podczas których zdobył 10 medali: złoty dwukrotnie w biegu na 400 m (1968, 1971) i pięciokrotnie złoty w sztafetach. Był również 3-krotnym uczestnikiem finału Pucharu Europy (1965, 1967, 1970)[3].

W 1974 wyjechał jako kibic na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w RFN. Do Polski już jednak nie powrócił. Niedługo po tym skończył szkołę filmową w Norymberdze i został technikiem dźwięku. Wyuczenie nowego zawodu pozwoliło mu na podjęcie pracy w niemieckich stacjach telewizyjnych.

Od tego momentu komunistyczne władze PRL objęły wszelkie informacje na jego temat cenzurą. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o peerelowskiej cenzurze publikuje notkę informacyjną 7 sierpnia 1974 roku Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk z wytycznymi dla cenzorów: "Wszelkie informacje dotyczące polskiego lekkoatlety Andrzeja Badeńskiego, który przedłużył samowolnie swój pobyt w RFN, mogą być podawane wyłącznie za PAP."[4].

Osiągnięcia międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Belgrad 1962
    • 6. miejsce (bieg na 400 m, czas: 47,4 s)
  • Budapeszt 1966
    • 1. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:04,5 s; w składzie: Werner, Edmund Borowski, Grędziński, Badeński)
    • 2. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46,2 s)
  • Ateny 1969
    • 6. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46,0 s)
    • 4. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:03,1 s; w składzie: Balachowski, Grędziński, Badeński, Werner)
  • Helsinki 1971
    • 2. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:03,6 s; w składzie: Badeński, Balachowski, Waldemar Korycki, Werner)
  • Madryt 1968
    • 1. miejsce (bieg na 400 m, czas: 47,0 s)
    • 1. miejsce (sztafeta 4 × 2 okrążenia, czas: 2:48,9 s; w składzie: Korycki, Balachowski, Werner, Badeński)
    • 2. miejsce (sztafeta 1+2+3+4 okrążenia, czas: 3:54,96 s; w składzie: Marian Dudziak, Korycki, Badeński, Borowski)
  • Belgrad 1969
    • 1. miejsce (sztafeta 4 × 2 okrążenia, czas: 3:01,9 s; w składzie: Werner, Jan Radomski, Badeński, Balachowski)
    • 1. miejsce (sztafeta 1+2+3+4 okrążenia, czas: 4:16,4 s; w składzie: Edward Romanowski, Badeński, Henryk Szordykowski, Radomski)
  • Wiedeń 1970
    • 2. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46,9 s)
    • 2. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:07,5 s; w składzie: Werner, Grędziński, Balachowski, Badeński)
  • Sofia 1971
    • 1. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46.8 s)
    • 1. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:11.1 s)
  • Grenoble 1972
    • 1. miejsce (sztafeta 4 × 2 okrążenia, czas: 2:46,4 s; w składzie: Werner, Korycki, Balachowski, Badeński)

Trener: Gerard Mach

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]
Na stadionie
W hali

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Po blisko roku dotarła wiadomość o śmierci polskiego medalisty IO. 2009-08-26. [dostęp 2009-08-26].
  2. POLSKI KOMITET OLIMPIJSKI – Olimpijczycy – Biografie – Andrzej Badeński http://www.olimpijski.pl/pl/bio/48,badenski-andrzej-stanislaw.html
  3. tamże
  4. Strzyżewski 2015 ↓, s. 114.
  5. Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.domtel-sport.pl [dostęp 2021-08-24] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015, s. 114. ISBN 978-83-61344-70-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]