Przejdź do zawartości

Andrzej Zagrodzki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Grzegorz Petka (dyskusja | edycje) o 11:52, 23 sie 2008. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Mogiła na Powązkach

Andrzej Zagrodzki ps. "Żak" (ur. 19 lutego 1925, zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego w I plutonie "Sad" 2. kompanii "Rudy" batalionu "Zośka" Armii Krajowej.

Podczas okupacji hitlerowskiej działał w polskim podziemiu zbrojnym.

13. dnia powstania warszawskiego został ciężko ranny w walce. Z odniesionych ran zmarł w szpitalu Jana Bożego przy ul. Bonifraterskiej 12 na Starym Mieście[1]. Miał 19 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu "Zośka" wraz z ppor. Andrzejem Sobolewskim i phm. ppor. Wojciechem Morbitzerem na Wojskowych Powązkach w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  1. ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Zagrodzki&oldid=13799160”