Przejdź do zawartości

Adam Lityński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 21:09, 13 lip 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 13 lip 2019, była oparta na tej wersji.
Adam Lityński
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1940
Lwów

Zawód, zajęcie

prawnik, nauczyciel akademicki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Adam Jerzy Lityński (ur. 2 stycznia 1940 we Lwowie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, historyk prawa, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego i innych uczelni.

Życiorys

W 1962 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Był pierwszą osobą, która uzyskała stopień naukowy doktora w utworzonym w 1967 Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach – stopień nadano w 1969 na podstawie rozprawy pt. Rozwój organów szlacheckiego samorządu gospodarczego w Małopolsce do 1717 roku[1]. W 1976 otrzymał na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu stopień naukowy doktora habilitowanego[2]. W okresie PRL-u związany ze środowiskiem solidarnościowym, przez co dopiero w 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. W latach 90. przez krótki okres związany z Unią Demokratyczną.

Został pracownikiem naukowym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Objął funkcję kierownika Katedry Historii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji. Pełnił również funkcję prorektora tej uczelni. Został nauczycielem akademickim Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku (jako kierownik Katedry Nauk Historyczno-Prawnych), w Wyższej Szkole Zarządzania i Nauk Społecznych w Tychach (kierował tam Katedrą Administracji) i Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu[3].

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskali: Marian Mikołajczyk (1989), Wojciech Organiściak (1998), Piotr Fiedorczyk (1999) i Anna Stawarska-Rippel (2003)[2].

Specjalizuje się w badaniach nad historią prawa, w tym historią państwa i prawa polskiego.

Jest członkiem Komitetu Redakcyjnego „Czasopisma Prawno-Historycznego”[4].

W 2010 uczczono go księgą jubileuszową pt. O prawie i jego dziejach księgi dwie. Studia ofiarowane profesorowi Adamowi Lityńskiemu w czterdziestopięciolecie pracy naukowej i siedemdziesięciolecie urodzin (red. nauk. Marian Mikołajczyk, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2010 ISBN 978-83-7431-228-8).

Odznaczenia

Wybrane publikacje

  • Adam Lityński, Historia prawa Polski Ludowej, Wydawnictwo LexisNexis, Wydanie 5. Warszawa 2013, ISBN 978-83-7806-708-5.
  • Adam Lityński, Prawo Rosji i ZSRR 1917-1991 czyli historia wszechzwiązkowego komunistycznego prawa (bolszewików) Krótki kurs, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2010, ISBN 978-83-2551-153-1

Przypisy

  1. ↑ Z życia wydziałów. O początkach Wydziału Prawa i Administracji UŚ, "Gazeta Uniwersytecka" Nr 10(160) z lipca 2008
  2. ↑ a b prof. zw. dr hab. Adam Jerzy Lityński. nauka-polska.pl. [dostęp 2018-01-26].
  3. ↑ Wyższa Szkoła Humanitas. nauka-polska.pl. [dostęp 2018-12-08].
  4. ↑ Czasopismo Prawno-Historyczne. amu.edu.pl. [dostęp 2017-04-23].
  5. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 372
  6. ↑ Nota biograficzna na stronie lideria.pl
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Lityński&oldid=57066053”