Przejdź do zawartości

Języki sentani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 37.225.78.200 (dyskusja) o 23:29, 18 lut 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Języki sentani
Obszar

Indonezja (Papua)

Podział

• języki sentani właściwe
język demta

Kody rodziny językowej
Glottolog sent1261
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki sentani[1][2], także sentani-demta[3] – niewielka rodzina języków papuaskich używanych w prowincji Papua w Indonezji[4].

Do języków sentani właściwych należą: sentani, nafri i tabla (tanahmerah, tepera)[a]. Język demta (sowari, muris) jest klasyfikowany odrębnie[4][5].

S.A. Wurm (1982) zaliczył je do języków transnowogwinejskich[6][7]. C.L. Voorhoeve (1969) sugerował w szczególności związek z językami asmat[5][8]. W.A. Foley (2018) oraz A. Pawley i H. Hammarström (2018) nie potwierdzają takiej ich przynależności[4][5]. M. Ross (2005) umiejscowił te języki w rozszerzonej wersji rodziny zachodniopapuaskiej (o charakterze spekulatywnym), łącząc je z językami wschodniej Ptasiej Głowy oraz burmeso i tause[9].

Języki sentani zostały stosunkowo dobrze opisane (istnieje szereg publikacji poświęconych sentani i tabla), choć dokumentacja języków nafri i demta ogranicza się do list słownictwa[10].

Uwagi

  1. Nie mylić z językiem sumeri z półwyspu Bomberai, również zwanym tanahmerah (Bright 1992 ↓, s. 418).

Przypisy

  1. Palmer 2018 ↓, s. 8.
  2. David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sentani, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2023-02-18] (ang.).
  3. Voorhoeve 1969 ↓, przyp. 10, s. 470.
  4. a b c Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 74.
  5. a b c Foley 2018 ↓, s. 438.
  6. Bright 1992 ↓, s. 418.
  7. Wurm 1982 ↓, s. 147–148.
  8. Voorhoeve 1969 ↓, s. 468, 479.
  9. Ross 2005 ↓, s. 30.
  10. Foley 2018 ↓, s. 439.

Bibliografia

Linki zewnętrzne