Przejdź do zawartości

Konstantyn II (antypapież)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstantyn II
antypapież
Data urodzenia

brak danych

Data śmierci

brak danych

Antypapież
Okres sprawowania

767-768

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

767

Konstantyn IIantypapież w okresie od 5 lipca 767 do 6 sierpnia 768[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był bratem księcia Toto z Nepi, człowiekiem świeckim[1]. Po śmierci Pawła I został obwołany papieżem, przez arystokrację rzymską[2]. Natychmiast nakazał udzielić sobie święceń przez biskupa Georgiosa z Praeneste[1]. Usilnie zabiegał o poparcie króla Franków, Pepina Krótkiego, lecz bezskutecznie[2]. Tymczasem kler rzymski na czele z Krzysztofem doszedł do porozumienia z królem Longobardów, Dezyderiuszem[1]. 30 lipca 768 roku, syn Krzysztofa dokonał zamachu stanu, aresztowano Konstantyna i wybrano papieża Stefana III[1]. W więzieniu, antypapież został okaleczony i pozbawiony wzroku[2]. W sierpniu 769 roku odbył się synod, na którym Konstantyn został oficjalnie złożony z urzędu, sponiewierany i wygnany[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 133-134. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 48. ISBN 83-7006-437-X.