Konrad Herrmann

Konrad Herrmann (ur. 19 lipca 1929 w Dzierżążnie) – polski duchowny rzymskokatolicki.

Był uczniem Polskiego Gimnazjum w Kwidzynie, wychowanek ks. Bolesława Domańskiego – ówczesnego prezesa Związku Polaków w Niemczech. 25 sierpnia 1939 roku razem z innymi gimnazjalistami został aresztowany i osadzony w obozie w Tapiau koło Królewca.

Po wojnie, po zdaniu matury w 1950 roku, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Gorzowie Wielkopolskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 czerwca 1955 roku. Wkrótce potem został studentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który kończył z tytułem magistra teologii moralnej. Po studiach wrócił do Gorzowa Wlkp. W roku 1963 został proboszczem parafii Św. Trójcy i dziekanem dekanatu gorzowskiego. W roku 1969 objął parafię Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze. W tym czasie rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ukończył je z tytułem magistra germanistyki.

Parafię Najświętszego Zbawiciela prowadził nieprzerwanie przez 27 lat. Rozwijał działalność charytatywną, a poprzez pracę w Towarzystwie do Walki z Kalectwem – niósł pomoc ludziom niepełnosprawnym. Zakładał i organizował Dom Brata Alberta i zielonogórskie hospicjum. Jest członkiem i kapelanem Związku Armii Krajowej, Związku Nauczycieli Tajnego Nauczania i Związku Sybiraków. Był animatorem i mecenasem kultury, wprowadził tradycję organizowania koncertów w murach kościelnych, największych dzieł muzyki symfonicznej, organowej i chóralnej oraz celebrował msze św. z udziałem artystów Międzynarodowych Festiwali Folkloru.

Na emeryturę przeszedł na własną prośbę w roku 1996, ale nadal sprawuje funkcję wikariusza biskupiego diecezji zielonogórskiej. Jest Honorowym Obywatelem Miasta Zielonej Góry, Zasłużonym Działaczem Kultury oraz Laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki Rzeczypospolitej Polskiej.

Bibliografia

• M. Dokowicz, G. Nowak (red.), Zbawiciel 1949-1999, Zielona Góra 1999, s. 11.
• Wywiad z ks. Herrmannem