Przejdź do zawartości

Instrukcja techniczna G-7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Ented (dyskusja | edycje) o 00:18, 17 wrz 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Instrukcja techniczna G-7 – standard techniczny w geodezji w Polsce, obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 (Dz.U. Nr 30, poz. 297)[1], zbiór wytycznych dotyczących prowadzenia Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT)[2] wprowadzony przez Głównego Geodetę Kraju w 1998[3]. Jedynym wydaniem jest wydanie I z 1998 opracowane przez Zdzisława Adamczewskiego, Andrzeja Bąka, Mariolę Gilską, Edwarda Mecha, Ryszarda Staniszewskiego, Zygmunta Szumskiego oraz Wojciecha Wilkowskiego[2]. W związku z wprowadzeniem ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej z 4 marca 2010 roku (Dz.U. 76 poz.489), standardy techniczne jako przepisy wykonawcze zachowują moc do 8 czerwca 2012 roku[4].

Instrukcja G-7 zawiera przepisy techniczne i porządkowe ustalające zasady zakładania, prowadzenia i udostępniania Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT)[2].

Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu jest uporządkowanym zbiorem informacji przestrzennych i opisowych o uzbrojeniu terenu i podmiotach nim zarządzających. Przez uzbrojenie terenu rozumie się wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, z wyłączeniem urządzeń melioracji szczegółowych, a także podziemne budowle, jak: tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki itp.[2]

GESUT zakłada się i prowadzi w celu dostarczania informacji:

  1. dla celów inwestycyjnych, projektowych i realizacyjnych, w szczególności dla zapobieżenia kolizjom istniejących i projektowanych sieci uzbrojenia terenu
  2. dla uzupełnienia treści mapy zasadniczej
  3. dla założenia ewidencji branżowych przez podmioty zarządzające sieciami[2]

Instrukcja G-7 zawiera, oprócz odpowiednich zaleceń, także załączniki określające m.in.[2]:

  • rodzaje i typy sieci oraz kody obiektów G-7
  • geometrie obiektów G-7
  • relacje między obiektami, atrybuty obiektów
  • katalog obiektów G-7
  • wykorzystanie obiektów mapy zasadniczej

Zobacz też

  1. Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297
  2. a b c d e f Instrukcja techniczna G-7. Warszawa: GUGiK, 1998.
  3. podstawę prawną zakładania, prowadzenia i udostępniania GESUT stanowią: ustawa z 17 maja 1989 Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 163) oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 26 sierpnia 1991 w sprawie szczegółowych zasad i trybu zakładania geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz uzgodnień i współdziałania w tym zakresie (Dz.U. z 1991 r. nr 83, poz. 376)
  4. Dz.U. z 2010 r. nr 76, poz. 489