Oficerska Szkoła Radiotechniczna

{{{nazwa}}}

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{jednostka macierzysta}}}
Data założenia	1952
Data likwidacji	1969
Typ	{{{typ}}}
Patron	{{{patron}}}
Państwo	Polska
Adres	ul. Podchorążych 1 58-500 Jelenia Góra
{{{stanowisko zarządzającego}}}	{{{zarządzający}}}
Położenie na mapie Jeleniej Góry Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Uczelnia infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | nazwa oryginalna = | jednostka macierzysta = | typ = | patron = | stanowisko zarządzającego = | współrzędne = | nazwa = | zarządzający = Nieznane pola: "sekundN", "sekundE", "nazwa wydziału", "inna nazwa", "patron uczelni", "nazwa uczelni", "typ uczelni", "stopniE", "minutN", "stopniN", "2. kod języka", "minutE", "dziekan funkcja", "2. inna nazwa", "rektor", "dziekan" oraz "kod języka".

Oficerska Szkoła Radiotechniczna im. kpt. Sylwestra Bartosika (OSR) – szkoła Sił Zbrojnych PRL kształcąca kandydatów na oficerów wojsk radiotechnicznych.

Historia

Utworzona w 1952 na podstawie w Beniaminowie k. Warszawy. Etat szkoły przewidywał 264 podchorążych. W 1955 ze względu na trudne warunki szkoleniowe w Beniaminowie szkołę przeniesiono do Jeleniej Góry, gdzie zajęła kompleks koszarowy po rozwiązanej Oficerskiej Szkole Piechoty nr 2. Po przeniesieniu szkoły rozbudowano cykl lotniczy oraz utworzono nowy cykl służby bojowej sprzętu radiotechnicznego. W październiku 1956 szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez ministra Obrony Narodowej. W 1958 cykle elektrotechniki i radiotechniki połączono w jeden cykl elektro-radiotechniki, zlikwidowano cykl lotniczy, utworzono nowy cykl podstaw radiolokacji oraz przemianowano cykl służby bojowej sprzętu radiotechnicznego na cykl pracy bojowej. W miejsce cyklu wyszkolenia politycznego i ogólnokształcącego powstał cykl przedmiotów społeczno-politycznych. 22 sierpniu 1964 roku, w dniu Święta Ludowego Lotnictwa Polskiego, szkoła otrzymała im. kpt. Sylwestra Bartosika. W 1967 w związku z utworzeniem Szkoły Chorążych Wojsk Radiotechnicznych w OSR powstały dwa nowe cykle. Były to ogólnokształcący i cykl szkolenia elewów. Oprócz tego dla potrzeb całej szkoły utworzono cykl zautomatyzowanych systemów dowodzenia.

W 1969 szkołę przekształcono w Wyższą Oficerską Szkołę Radiotechniczną.

Kierunki kształcenia

W latach 1952-1957 szkoła kształciła specjalistów wojsk radiotechnicznych w trzech profilach:

• profil radiolokacji naziemnej – dowódcy stacji radiolokacyjnych dalekiego zakresu wykrywania i powiadamiania
• profil artyleryjski –technicy i dowódcy artyleryjskich stacji radiolokacyjnych, kierujący bateriami armat przeciwlotniczych
• profil lotniczy – specjaliści obsługi reflektorów i urządzeń ubezpieczenia lotów

Struktura OSR (1955)

• komenda
• wydział ogólny
• wydział szkolenia
• wydział techniczny
• wydział polityczny
• sekcja finansowa
• jednostki dydaktyczne
  • cykl wyszkolenia politycznego i ogólnokształcącego
  • cykl taktyki ogólnej
  • cykl taktyki OPL
  • cykl elektrotechniki
  • cykl radiotechniki
  • cykl sprzętu radiolokacji
  • cykl lotniczy
• trzy bataliony podchorążych
• kompania techniczna
• kompania obsługi
• pluton samochodowy

Komendanci

• ppłk inż. Borys Gendrykow (1952-1954)
• płk inż. Wacław Kazimierski (1954-1967)

Absolwenci

• gen. dyw. Tadeusz Bałachowicz (promocja 1967)
• Jan Pietrzak

Bibliografia

1. Stachula Adolf, Smoliński Tadeusz, Wyższa Oficerska Szkoła Radiotechniczna. Zarys dziejów 1952-1982, Wyd WOSR, Jelenia Góra 1982
2. Józef Zieliński, Marian Mikołajczuk: Historia polskiego lotnictwa wojskowego 1945 -1962. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o.; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, s. 226-227, 2010. ISBN 978-83-61529-78-1. Brak numerów stron w książce