Przejdź do zawartości

Mezon fi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mezon fi
Klasyfikacja

mezon

Typ

bozon

Symbol

φ

Postulowana

Murray Gell-Mann, 1961

Odkryta

1963

Ładunek

0

Masa

1019,455±0,020 MeV/c²[1]

Szerokość

4,26±0,04 MeV[1]

Spin

1

Najczęstsze rozpady

K+K, K0LK0S,

Mezon φ (fi) – mezon wektorowy, o izospinie 0, złożony z kwarku i antykwarku s. Ściślej mówiąc, zawiera także niewielką domieszkę uu + dd. Rozpada się silnie, z czasem życia rzędu 10–22 s, najczęściej na parę kaonów (ze względu na regułę OZI). Jest swoją własną antycząstką.

Mezon φ został zaobserwowany w roku 1963, równolegle w Lawrence Berkeley National Laboratory i w Brookhaven National Laboratory[2]. Wcześniej istnienie takiej cząstki postulował Murray Gell-Mann, proponując swój schemat klasyfikacji hadronów, nazwany przez niego „ośmiokrotną ścieżką”.

Znany jest jeden stan radialnie wzbudzony tego mezonu, o masie około 1680 MeV[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Particle Data Group
  2. Not As a Stranger. time.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]., Time 26.04.1963