Przejdź do zawartości

Muzeum Dziedzictwa Sakralnego w Wilnie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Dziedzictwa Sakralnego w Wilnie
Bažnytinio paveldo muziejus
Ilustracja
Muzeum Dziedzictwa Sakralnego w Wilnie – wnętrze
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Wilno

Adres

Šv. Mykolo g. 9, Vilnius, Lithuania

Data założenia

2005

Dyrektor

Sigita Maslauskaitė

Położenie na mapie Wilna
Mapa konturowa Wilna, w centrum znajduje się punkt z opisem „d. Kościół św. Michała i klasztor bernardynek w Wilnie”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „d. Kościół św. Michała i klasztor bernardynek w Wilnie”
Ziemia54°40′58″N 25°17′32″E/54,682778 25,292222
Strona internetowa

Muzeum Dziedzictwa Sakralnego w Wilnie mieści się w murach odrestaurowanego kościoła św. Michała Archanioła i klasztoru bernardynek na Starym Mieście w Wilnie – jest to była świątynia rzymskokatolicka, jedyny renesansowy kościół miasta. Obiekty te po burzliwych dziejach i wieloletnim zaniedbaniu zostały przekazane kurii diecezji wileńskiej w 1993.

7 października 2005 arcybiskup metropolita wileński kardynał Audrys Bačkis dekretem ustanowił na terenie kościoła i klasztoru Muzeum Dziedzictwa Sakralnego. W 2005 rozpoczęto prace konserwatorskie.

18 października 2009 Muzeum Dziedzictwa Sakralnego zostało otwarte.

W kościele zachował się nagrobek fundatora kościoła, Lwa Sapiehy i jego żon Doroty z Firlejów (†1591) i Elżbiety Radziwiłłówny (†1611). Jest to największy nagrobek grupowy na Litwie i jedyny zachowany. Na szczycie jest figura Chrystusa Zmartwychwstałego, pod nią został wkomponowany relief przedstawiający śpiących rycerzy. Po obu stronach reliefu są figury patronek obu żon – św. Elżbiety i św. Doroty. Nieco niżej są personifikacje cnót – Wiary i Nadziei. Nagrobek pochodzi z drugiej ćwierci XVII wieku, jednak w jego strukturze wykorzystano trzy wcześniejsze, bardziej prymitywne, reliefowe wizerunki Sapiehy i jego żon. Prawdopodobnie przed wybudowaniem kościoła św. Michała zdobiły one nagrobek, który znajdował się w katedrze wileńskiej.

Zachowały się też, epitafium wcześnie zmarłego Krzysztofa (†1631), syna Lwa Sapiehy, pomnik nagrobkowy Teodory Krystyny (†1652), żony Kazimierza Lwa Sapiehy oraz epitafium, w postaci fresku, Anny (†1760).

Zbiory muzealne

[edytuj | edytuj kod]

Eksponaty muzealne pochodzą z katedry wileńskiej, kościołów św. Piotra i Pawła na Antokolu, kościoła św. Michała, kościoła św. Teresy i z kościołów spoza Wilna. Sercem ekspozycji są monstrancje, kielichy i relikwiarze ze skarbca katedry wileńskiej. Są to nie tylko świadectwa tradycji religijnej ale też najwyższej klasy dzieła sztuki złotniczej mistrzów litewskich i z najlepszych warsztatów złotniczych całej Europy. W ekspozycji znajdują się ponadto inne naczynia liturgiczne, szaty liturgiczne, pastorały, obrazy, koszulki i korony z obrazów, ołtarzyki procesyjne, krzyże ołtarzowe i ocalałe rzeźby drewniane z nieistniejących już dzisiaj ołtarzy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona Muzeum Dziedzictwa Sakralnego w Wilnie (ang.)