Przejdź do zawartości

Naczynie liturgiczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prawosławne naczynia liturgiczne

Naczynie liturgiczne (łac. vasum sacrum – naczynie święte; l. mn.: vasa sacra) – w kościołach chrześcijańskich naczynie wykorzystywane w liturgii do przechowywania postaci świętych lub innych rzeczy niezbędnych w sprawowaniu liturgii.

Naczynia liturgiczne w Kościele katolickim

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z Ogólnym wprowadzeniem do mszału rzymskiego naczynia liturgiczne z zasady powinny być wykonane ze złota lub metalu odznaczającego się większą szlachetnością. Jeśli są wykonane z metalu ulegającego korozji lub mniej szlachetnego od złota, powinny być pozłacane od wewnątrz. Konferencje episkopatów mogą wyrazić zgodę na użycie innych materiałów, które są powszechnie uważane za szlachetne, np. kość słoniowa, twarde gatunki drewna[1].

Naczynia liturgiczne można podzielić ze względu na obrzęd, poprzez który są włączane w liturgię[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ecclesia Catholica. Konferencja Episkopatu Polski. Wskazania Episkopatu Polski., Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego z trzeciego wydania Mszału Rzymskiego Rzym 2002 oraz Wskazania Episkopatu Polski., Wydawnictwo Pallottinum, 2006, ISBN 83-7014-540-X, OCLC 749818112 [dostęp 2021-09-05], pkt. 328-329.
  2. Naczynia święte, [w:] Bogusław Nadolski, Leksykon liturgii, Poznań: Pallottinum, 2006, ISBN 83-7014-531-0, OCLC 749623610 [dostęp 2021-09-05].