Saukko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw +drobne redakcyjne |
infobox, redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Okręt podwodny infobox |
|||
[[Plik:Saukko.jpg|thumb|300px|Fiński [[okręt podwodny]] "Saukko".]] |
|||
|nazwa =Saukko |
|||
'''Saukko''' – [[okręt podwodny]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] służący w fińskiej marynarce wojennej. |
|||
|grafika =[[plik:Saukko.jpg|300px]] |
|||
|rodzaj = |
|||
|typ = |
|||
|status =zezłomowany |
|||
|stocznia =[[Hietalahden Sulkutelakka ja Konepaja|HSK]] |
|||
|położenie stępki = |
|||
|wodowanie =2 lipca 1930 |
|||
|flota ={{Bandera|FIN|wojenna}} |
|||
|oddanie do służby =16 grudnia 1930 |
|||
|baza = |
|||
|wycofanie ze służby =1947 |
|||
|sensory = |
|||
|wyrzutnie =[[wyrzutnia torpedowa|torpedowe]]: 2 x 450 mm (dziób) |
|||
|uzbrojenie =[[karabin maszynowy]] 12,7 mm, 9 [[mina morska|min]] |
|||
|zanurzenietestowe = |
|||
|prędkośćpowierzchnia =7 [[węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]] |
|||
|prędkośćzanurzenie =5,75 węzła |
|||
|prędkośćtaktyczna = |
|||
|wypornośćpowierzchnia =114 ton |
|||
|wypornośćzanurzenie =142 tony |
|||
|długość =32 metry |
|||
|szerokość =4,1 metra |
|||
|rodzajkadluba = |
|||
|materialkadluba = |
|||
|napęd =1 [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silnik Diesla]] [[Krupp-Germania]], 1 [[silnik elektryczny]], 1 [[wał (maszynoznawstwo)|wał napędowy]] |
|||
|zasięg =375 [[mila morska|Mm]] @ 8 węzłów (powierzchnia)<br/>45 Mm @ 4 węzły (zanurzenie) |
|||
|załoga =15 osób |
|||
|commons =Category:Saukko (submarine, 1930) |
|||
}} |
|||
'''Saukko''' – [[Finlandia|fiński]] [[okręt podwodny]] pełniący służbę w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na [[Morze Bałtyckie|Bałtyku]]'. Jednostka została skonstruowana w [[Holandia|Holandii]] przez [[Niemcy|niemieckie]] potajemne [[biuro konstrukcyjne]] [[Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw]] (IvS). |
|||
Po uzyskaniu niepodległości w 1917 [[Finlandia]] stanęła m.in. przed zadaniem rozbudowy floty wojennej, składającej się wówczas z niewielkiej liczby małowartościowych okrętów i jednostek pomocniczych. Wielokrotnie zmieniane plany zakładały również rozwój sił podwodnych. Jedną z jednostek miał być niewielki okręt podwodny, który można by było wykorzystywać również na wodach jeziora [[Ładoga]]. To założenie wpływało istotnie na wielkość i konstrukcję – zgodnie z postanowieniami traktatu pokojowego z Rosją nie mogły tam służyć okręty o wyporności przekraczającej 100 ton. Konieczność przewozu koleją wymuszała możliwość demontażu okrętu na 3 sekcje. Do udziału w konkursie na okręty podwodne zaproszono szereg zagranicznych i rodzimych stoczni. Ostatecznie jednostkę zbudowano w stoczni w [[Helsinki|Helsinkach]] na podstawie projektu [[Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw]] (IvS), niemieckiej firmy założonej w Holandii celem obejścia ograniczeń [[traktat wersalski|traktatu wersalskiego]], zabraniających Niemcom |
Po uzyskaniu niepodległości w 1917 [[Finlandia]] stanęła m.in. przed zadaniem rozbudowy floty wojennej, składającej się wówczas z niewielkiej liczby małowartościowych okrętów i jednostek pomocniczych. Wielokrotnie zmieniane plany zakładały również rozwój sił podwodnych. Jedną z jednostek miał być niewielki okręt podwodny, który można by było wykorzystywać również na wodach jeziora [[Ładoga]]. To założenie wpływało istotnie na wielkość i konstrukcję – zgodnie z postanowieniami traktatu pokojowego z Rosją nie mogły tam służyć okręty o wyporności przekraczającej 100 ton. Konieczność przewozu koleją wymuszała możliwość demontażu okrętu na 3 sekcje. Do udziału w konkursie na okręty podwodne zaproszono szereg zagranicznych i rodzimych stoczni. Ostatecznie jednostkę zbudowano w stoczni [[Hietalahden Sulkutelakka ja Konepaja|HSK]] w [[Helsinki|Helsinkach]] na podstawie projektu [[Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw]] (IvS), niemieckiej firmy założonej w Holandii celem obejścia ograniczeń [[traktat wersalski|traktatu wersalskiego]], zabraniających Niemcom konstruowania i posiadania okrętów podwodnych. Budowa postępowała powoli, tempo prac przyspieszyło dopiero sprowadzenie niemieckich specjalistów. "Saukko" wodowano 2 lipca 1930 roku, zaś wcielono do służby 16 grudnia 1930 roku. |
||
Fińskie dowództwo zakładało defensywną strategię wykorzystania jednostek podwodnych do współdziałania z bateriami nadbrzeżnymi i siłami nawodnymi celem obrony wybrzeża przed desantem; jako dodatkowe planowano działania rozpoznawcze i minowe. W momencie wybuchu [[Wojna zimowa|wojny zimowej]] "Saukko" odbywał próby morskie po przeprowadzonej modernizacji. Fińskie okręty podwodne nie wyróżniały się aktywnością i odniosły tylko niewielkie sukcesy. 8 grudnia 1939 "Saukko" próbował atakować sowiecki [[lider (okręt)|lider]] "Mińsk", zaś dwa dni później [[okręt liniowy]] [[Gangut|"Oktiabrskaja Riewolucyja"]], w obu przypadkach bezskutecznie. Okręt wziął udział również w tzw. [[Wojna radziecko-fińska 1941-1944|wojnie kontynuacyjnej]]; na początku lipca 1941 atakował bez efektu sowieckie [[korweta|dozorowce]] u wybrzeży wyspy [[Sommers]], jego załoga nieomal zginęła, zatruta spalinami z własnej uszkodzonej torpedy. 25 sierpnia doszło do zderzenia z niemieckim torpedowcem S28; fiński okręt z trudem utrzymał się na powierzchni, później został skierowany do doku. Zimą 1942/1943 ostateczna awaria zawodnego od początku służby silnika wysokoprężnego wykluczyła "Saukko" z akcji. We wrześniu 1944 nastąpiło przerwanie działań wojennych, zaś [[Pokój paryski (1947)|paryski traktat pokojowy]] z 1947 zakazał Finlandii posiadania okrętów podwodnych. W 1953 podjęto decyzję o sprzedaży wszystkich jednostek (z wyjątkiem "[[Vesikko]]") na złom. 15 września 1953 "Saukko" wyruszył na holu w ostatni rejs do belgijskiej stoczni złomowej. |
Fińskie dowództwo zakładało defensywną strategię wykorzystania jednostek podwodnych do współdziałania z bateriami nadbrzeżnymi i siłami nawodnymi celem obrony wybrzeża przed desantem; jako dodatkowe planowano działania rozpoznawcze i minowe. W momencie wybuchu [[Wojna zimowa|wojny zimowej]] "Saukko" odbywał próby morskie po przeprowadzonej modernizacji. Fińskie okręty podwodne nie wyróżniały się aktywnością i odniosły tylko niewielkie sukcesy. 8 grudnia 1939 "Saukko" próbował atakować sowiecki [[lider (okręt)|lider]] "Mińsk", zaś dwa dni później [[okręt liniowy]] [[Gangut|"Oktiabrskaja Riewolucyja"]], w obu przypadkach bezskutecznie. Okręt wziął udział również w tzw. [[Wojna radziecko-fińska 1941-1944|wojnie kontynuacyjnej]]; na początku lipca 1941 atakował bez efektu sowieckie [[korweta|dozorowce]] u wybrzeży wyspy [[Sommers]], jego załoga nieomal zginęła, zatruta spalinami z własnej uszkodzonej torpedy. 25 sierpnia doszło do zderzenia z niemieckim torpedowcem S28; fiński okręt z trudem utrzymał się na powierzchni, później został skierowany do doku. Zimą 1942/1943 ostateczna awaria zawodnego od początku służby silnika wysokoprężnego wykluczyła "Saukko" z akcji. We wrześniu 1944 nastąpiło przerwanie działań wojennych, zaś [[Pokój paryski (1947)|paryski traktat pokojowy]] z 1947 zakazał Finlandii posiadania okrętów podwodnych. W 1953 podjęto decyzję o sprzedaży wszystkich jednostek (z wyjątkiem "[[Vesikko]]") na złom. 15 września 1953 "Saukko" wyruszył na holu w ostatni rejs do belgijskiej stoczni złomowej. |
||
| Linia 13: | Linia 43: | ||
# {{cytuj pismo |nazwisko = Kubiak|imię = Krzysztof| nazwisko2 = Bartelski|imię2 = Andrzej S.|tytuł = Okręty podwodne Marynarki Wojennej Finlandii : rys historyczny : cz. II|czasopismo = Nowa Technika Wojskowa|rok = 2007|miesiąc = lipiec|wydawca = Magnum-X|miejsce = Warszawa|issn =1230-1655|doi =}} |
# {{cytuj pismo |nazwisko = Kubiak|imię = Krzysztof| nazwisko2 = Bartelski|imię2 = Andrzej S.|tytuł = Okręty podwodne Marynarki Wojennej Finlandii : rys historyczny : cz. II|czasopismo = Nowa Technika Wojskowa|rok = 2007|miesiąc = lipiec|wydawca = Magnum-X|miejsce = Warszawa|issn =1230-1655|doi =}} |
||
# {{cytuj pismo |nazwisko = Mitrofanov|imię = Aleksandr|autor link = |tytuł = Fińskie okręty podwodne w drugiej wojnie światowej|czasopismo = Okręty Wojenne|wolumin = XVII|wydanie = 97|strony = |data = 5/2009|wydawca = Wyd. "Okręty Wojenne"|miejsce = Tarnowskie Góry|issn =1231-014X|doi =}} |
# {{cytuj pismo |nazwisko = Mitrofanov|imię = Aleksandr|autor link = |tytuł = Fińskie okręty podwodne w drugiej wojnie światowej|czasopismo = Okręty Wojenne|wolumin = XVII|wydanie = 97|strony = |data = 5/2009|wydawca = Wyd. "Okręty Wojenne"|miejsce = Tarnowskie Góry|issn =1231-014X|doi =}} |
||
# {{cytuj książkę |nazwisko = Fontenoy| imię = Paul E.| tytuł = Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare)| wydawca = ABC-CLIO| miejsce = | rok = marzec 2007| strony = 195| isbn = 1851095632}} |
|||
{{bibliografia stop}} |
{{bibliografia stop}} |
||
Wersja z 01:00, 10 gru 2011
Szablon:Okręt podwodny infobox Saukko – fiński okręt podwodny pełniący służbę w czasie II wojny światowej na Bałtyku'. Jednostka została skonstruowana w Holandii przez niemieckie potajemne biuro konstrukcyjne Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw (IvS).
Po uzyskaniu niepodległości w 1917 Finlandia stanęła m.in. przed zadaniem rozbudowy floty wojennej, składającej się wówczas z niewielkiej liczby małowartościowych okrętów i jednostek pomocniczych. Wielokrotnie zmieniane plany zakładały również rozwój sił podwodnych. Jedną z jednostek miał być niewielki okręt podwodny, który można by było wykorzystywać również na wodach jeziora Ładoga. To założenie wpływało istotnie na wielkość i konstrukcję – zgodnie z postanowieniami traktatu pokojowego z Rosją nie mogły tam służyć okręty o wyporności przekraczającej 100 ton. Konieczność przewozu koleją wymuszała możliwość demontażu okrętu na 3 sekcje. Do udziału w konkursie na okręty podwodne zaproszono szereg zagranicznych i rodzimych stoczni. Ostatecznie jednostkę zbudowano w stoczni HSK w Helsinkach na podstawie projektu Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw (IvS), niemieckiej firmy założonej w Holandii celem obejścia ograniczeń traktatu wersalskiego, zabraniających Niemcom konstruowania i posiadania okrętów podwodnych. Budowa postępowała powoli, tempo prac przyspieszyło dopiero sprowadzenie niemieckich specjalistów. "Saukko" wodowano 2 lipca 1930 roku, zaś wcielono do służby 16 grudnia 1930 roku.
Fińskie dowództwo zakładało defensywną strategię wykorzystania jednostek podwodnych do współdziałania z bateriami nadbrzeżnymi i siłami nawodnymi celem obrony wybrzeża przed desantem; jako dodatkowe planowano działania rozpoznawcze i minowe. W momencie wybuchu wojny zimowej "Saukko" odbywał próby morskie po przeprowadzonej modernizacji. Fińskie okręty podwodne nie wyróżniały się aktywnością i odniosły tylko niewielkie sukcesy. 8 grudnia 1939 "Saukko" próbował atakować sowiecki lider "Mińsk", zaś dwa dni później okręt liniowy "Oktiabrskaja Riewolucyja", w obu przypadkach bezskutecznie. Okręt wziął udział również w tzw. wojnie kontynuacyjnej; na początku lipca 1941 atakował bez efektu sowieckie dozorowce u wybrzeży wyspy Sommers, jego załoga nieomal zginęła, zatruta spalinami z własnej uszkodzonej torpedy. 25 sierpnia doszło do zderzenia z niemieckim torpedowcem S28; fiński okręt z trudem utrzymał się na powierzchni, później został skierowany do doku. Zimą 1942/1943 ostateczna awaria zawodnego od początku służby silnika wysokoprężnego wykluczyła "Saukko" z akcji. We wrześniu 1944 nastąpiło przerwanie działań wojennych, zaś paryski traktat pokojowy z 1947 zakazał Finlandii posiadania okrętów podwodnych. W 1953 podjęto decyzję o sprzedaży wszystkich jednostek (z wyjątkiem "Vesikko") na złom. 15 września 1953 "Saukko" wyruszył na holu w ostatni rejs do belgijskiej stoczni złomowej.
"Saukko" okazał się jednostką nieudaną, niedostosowaną do działań na pełnym morzu. Problemem była niska prędkość, zawodność i ciasnota panująca pod pokładem. Nigdy też nie został użyty na Ładodze.
Bibliografia
- Krzysztof Kubiak, Andrzej S. Bartelski. Okręty podwodne Marynarki Wojennej Finlandii : rys historyczny : cz. I. „Nowa Technika Wojskowa”, czerwiec 2007. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1230-1655.
- Krzysztof Kubiak, Andrzej S. Bartelski. Okręty podwodne Marynarki Wojennej Finlandii : rys historyczny : cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”, lipiec 2007. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1230-1655.
- Aleksandr Mitrofanov. Fińskie okręty podwodne w drugiej wojnie światowej. „Okręty Wojenne”. XVII (97), 5/2009. Tarnowskie Góry: Wyd. "Okręty Wojenne". ISSN 1231-014X.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 195. ISBN 1-85109-563-2.