Przejdź do zawartości

Teoria cech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teorie cech — w psychologii osobowości jest to podejście zmierzające do opisania osobowości w kategoriach cech — względnie stałych, charakterystycznych dla jednostki, zgeneralizowanych tendencji do określonych zachowań, emocji i sądów, przejawiających się w różnych sytuacjach[1]. Tak rozumiana cecha ma charakter latentny — nie można jej bezpośrednio zaobserwować, posiada status zmiennej pośredniczącej między bodźcem a reakcją.

Teorie cech nastawione są na odkrywanie różnic indywidualnych, rezygnują natomiast z odkrywania mechanizmów osobowości. Badania w tym paradygmacie zmierzają do wyodrębnienia za pomocą analizy czynnikowej podstawowych, nieredukowalnych czynników, stworzenia narzędzi do ich pomiaru (testy osobowości) oraz ustalenia korelatów z innymi cechami indywidualnymi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Gordon Allport stał się pionierem w zakresie badań nad cechami. Te wczesne odkrycia są postrzegane jako początek nowoczesnych badań psychologicznych na temat osobowości[2].

Później opracowano szeroką gamę alternatywnych teorii i skal, w tym:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Saul M. Kassin, Psychology, wyd. 4th ed, Upper Saddle River, NJ: Pearson/Prentice Hall, 2004, ISBN 0-13-049641-3, OCLC 51944543 [dostęp 2019-11-14].
  2. Alfred Adler and Gordon W. Allport: A Comparison on Certain Topics in Personality Theory - ProQuest [online], search.proquest.com [dostęp 2019-11-14] (pol.).