Przejdź do zawartości

Turbo Pascal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Turbo Pascal – jedna z popularniejszych implementacji kompilatorów języka Pascal, zintegrowane środowisko programistyczne, produkt firmy Borland International dla procesorów Z80 (system CP/M) oraz rodziny Intel x86 i nowszych. Obecnie nie jest już rozwijany. Następcą Turbo Pascala jest środowisko programistyczne Delphi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Borland Pascal 7.0
  • wersja 1.0 środowiska Turbo Pascal została wprowadzona na rynek w 1983 roku;
  • wersja 4.0 ukazała się w XI 1987 r. i wprowadziła pojęcie modułu i kompilacji warunkowej;
  • w roku 1988 pojawiła się wersja 5.0 (wśród nowości znalazły się typy proceduralne i funkcyjne - jako zapowiedź skierowania produktu w stronę obiektowości oraz możliwość debugowania kodu źródłowego);
  • wersja 5.5 wprowadziła nowy, rewolucyjny w odniesieniu do języka Pascal typ danych: typ obiektowy;
  • wersja 6.0 wprowadziła okienkową, pracującą na zdarzeniach i obsługującą myszkę bibliotekę Turbo Vision. Samo środowisko również było zaprogramowane w tej bibliotece;
  • ostatnia wersja języka Turbo Pascal nosi nazwę Turbo Pascal 7.0 (wersja bardziej rozbudowana, pozwalając na tworzenie programów również dla 16-bitowego Windows – Borland Pascal) i została wprowadzona w 1992 roku. Turbo Pascal nie jest rozwijany.

Następcą Turbo Pascala stał się w 1995 r. Borland Delphi 1.0 wraz z językiem Object Pascal. W wersji tej porzucono możliwość tworzenia programów dla DOS i 16-bitowego Windows, pozwalając budować aplikacje wyłącznie dla systemu 32-bitowego Windows.

Niektóre własności

[edytuj | edytuj kod]
  • Nazwy zmiennych nie są wrażliwe na wielkość liter.
  • Komentarze są otwierane i zamykane { jak ten } lub (* jak ten *), przy czym nie można zagnieżdżać komentarzy tego samego typu (np. konstrukcje { { } } jest poprawne, (* { } *) również).
  • Słowo kluczowe uses deklaruje użycie modułów.
  • Moduły zawierają kody źródłowe (deklaracje i definicje) lub tylko interfejsy do modułów już wcześniej skompilowanych (tzw. plików obiektowych). Określają one funkcje, zmienne, stałe, procedury i inne elementy języka pogrupowane w funkcjonalne pakiety. Przykładowe moduły języka udostępnione przez producenta: system, crt, dos, graph, printer, overlay.
Przykład

Wczytanie tekstu i wyświetlenie go na ekranie:

program WypiszImie;
var
  Imie: String; { deklaracja zmiennej typu łańcuchowego }
begin
  WriteLn('Jak masz na imię?'); { wypisanie komunikatu zachęcającego do interakcji }
  ReadLn(Imie); { wczytanie łańcucha znaków (zakończenie wprowadzania: Enter) do zmiennej }
  WriteLn(Imie, '... piękne imię!'); { wypisanie komunikatu zawierającego wprowadzone dane }
end.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]