Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912
| |||
Ilustracja z oficjalnego raportu. | |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Gospodarz | |||
Otwarcie |
29 czerwca 1912, Sztokholm | ||
Zamknięcie (finał) |
5 lipca 1912, Solna | ||
Liczba drużyn |
11 (z 1 konfederacji) | ||
Stadion |
3 (w 3 miastach) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów |
17 | ||
Liczba bramek |
94 (5,53 na mecz) | ||
Król strzelców |
Gottfried Fuchs (10 goli) |
Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie rozgrywana była w dniach 29 czerwca – 5 lipca 1912 roku[1]. Piłka nożna była jedną ze 102 zawodów rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich 1912, a także po raz 4. była w programie letnich igrzysk olimpijskich. W turnieju wzięło udział 11 reprezentacji (wszystkie z Europy). Złoty medal zdobyła reprezentacja Wielkiej Brytanii[2]. Natomiast srebrny i brązowy medal zdobyły kolejno, podobnie jak na turnieju olimpijskim 1908 w Londynie, reprezentacja Danii i reprezentacja Holandii[3][4].
Miasta i stadiony[edytuj | edytuj kod]
Mecze odbyły się na trzech miastach:
- w Sztokholmie (Stadion Olimpijski – 6 meczów)
- w Solnie (Rasunda – 8 meczów)
- w Tranebergu (Tranebergs – 3 mecze)
Sztokholm | |
---|---|
Stadion Olimpijski Pojemność: 33 000 | |
Solna | |
Råsunda IP | |
Traneberg | |
Tranebergs | |
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
Do turnieju zgłosiła się rekordowa liczba 11 reprezentacji (wszystkie z Europy), w tym reprezentacja Wielkiej Brytanii.
Początkowo zgłosiły się również reprezentacja Belgii i reprezentacja Francji, jednak na krótko przed losowaniem wycofały się z udziału, natomiast zgłoszenie reprezentacji Czech zostało odrzucone z powodu braku członkostwa w FIFA.
Cesarstwo Niemieckie
Dania
Holandia
Imperium Rosyjskie
Norwegia
Szwecja
Węgry
Wielka Brytania
Finlandia
Włochy
Składy[edytuj | edytuj kod]
W turnieju udział wzięło 135+28 zawodników[5]:
Austria (11+4)
Cesarstwo Niemieckie (11+11)
Dania (15)
Holandia (15)
Imperium Rosyjskie (11+4)
Norwegia (11+1)
Szwecja (11+3)
Węgry (11+3)
Wielka Brytania (14)
Finlandia (13)
Włochy (12+2)
Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]
W pierwszej rundzie turnieju reprezentacja Szwecji odpadła w meczu otwarcia po przegranej 4:3 po dogrywce z reprezentacją Holandii po decydującym golu Jana Vosa. Reprezentacja Finlandii wygrała 3:2 po dogrywce z reprezentacją Włoch 29 czerwca 1912 roku na Tranebergs w Tranebergu.
Od drugiej rundy udział w turnieju rozpoczęły: reprezentacja Danii, reprezentacja Norwegii, reprezentacja Imperium Rosyjskiego (przegrana 2:1 z reprezentacją Finlandii), reprezentacja Węgier oraz reprezentacja Wielkiej Brytanii, która wygrała 7:0 z reprezentacją Węgier, a gole zdobyli: 6 goli Harold Walden oraz 1 gola kapitan Vivian Woodward – środkowy napastnik Chelsea Londyn, mistrz olimpijski 1908.
Natomiast w półfinale reprezentacja Wielkiej Brytanii wygrała 4:0 z reprezentacją Finlandii, a w drugim półfinale reprezentacja Danii wygrała 4:1 z reprezentacją Holandii, dla której samobójczego gola zdobył Harald Hansen. W finale turnieju po raz drugi zagrały reprezentacja Wielkiej Brytanii i reprezentacja Danii, w którym Team GB wygrał 4:2 i tym samym obronił tytuł mistrza olimpijskiego, natomiast reprezentacja Danii od 30. minuty grała w osłabieniu z powodu kontuzji Charlesa Buchwalda.
Dla drużyn, które odpadły z turnieju, rozegrano tzw. Turniej pocieszenia, który wygrała reprezentacja Węgier[6]. Medali za miejsca w turnieju nie przyznano[3].
Zawodnik reprezentacji Cesarstwa Niemieckiego – Gottfried Fuchs wyrównał rekord zdobytych goli w rozgrywkach międzynarodowych (ustanowiony przez Duńczyka Sophusa Nielsena na turnieju olimpijskim 1908) z 10 golami przeciwko reprezentacji Imperium Rosyjskiego. Rekord utrzymał się do 2001 roku.
Drabinka[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza runda | Druga runda | Półfinały | Finał | |||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
7 | ||||||||||||||||||
0 | ||||||||||||||||||
2 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
4 | ||||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
0 | ||||||||||||||||||
2 | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
3 | ||||||||||||||||||
2 | ||||||||||||||||||
1 | ||||||||||||||||||
4 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
4 | ||||||||||||||||||
2 | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
7 | ||||||||||||||||||
0 | Mecz o 3. miejsce | |||||||||||||||||
2 lipca – Sztokholm | 4 lipca – Sztokholm | |||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
4 | 9 | |||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
1 | 0 | |||||||||||||||||
4 | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
3 | ||||||||||||||||||
3 | ||||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
1 | ||||||||||||||||||
5 | ||||||||||||||||||
1 | ||||||||||||||||||
Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
29 czerwca 1912 11:00
|
Włochy |
2:3 (Dogrywka) (2:2)
|
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 600 Sędzia: | |
29 czerwca 1912 15:00
|
Austria |
5:1 (0:1)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: | |
29 czerwca 1912 19:00
|
Szwecja |
3:4 (Dogrywka) (3:4, 3:3, 1:2)
|
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 14 000 Sędzia: | |
Druga runda[edytuj | edytuj kod]
30 czerwca 1912 10:00
|
Finlandia |
2:1 (1:0)
|
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 300 Sędzia: | |
30 czerwca 1912 13:30
|
Wielka Brytania |
7:0 (3:0)
|
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 8 000 Sędzia: | |
30 czerwca 1912 16:30
|
Dania |
7:0 (3:0)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 700 Sędzia: | |
30 czerwca 1912 19:00
|
Holandia |
3:1 (3:1)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 7 000 Sędzia: | |
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
2 lipca 1912 15:00
|
Wielka Brytania |
4:0 (2:0)
|
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 4 000 Sędzia: | |
2 lipca 1912 19:00
|
Dania |
4:1 (3:0)
|
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 6 000 Sędzia: | |
Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]
4 lipca 1912 15:00
|
Holandia |
9:0 (4:0)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 1 000 Sędzia: | |
Finał[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
4 lipca 1912 19:00
|
Wielka Brytania |
4:2 (4:1)
|
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 25 000 Sędzia: | |
Turniej pocieszenia[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
Reprezentacja Węgier przystąpiła do turnieju dopiero od drugiej rundy.
Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]
1 lipca 1912 11:00
|
Austria |
1:0 (1:0)
|
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 200 Sędzia: | |
1 lipca 1912 17:00
|
Gottfried Fuchs
Gottfried Fuchs Fritz Förderer Karl Burger Emil Oberle |
16:0 (8:0)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: | |
1 lipca 1912 19:00
|
Włochy |
1 : 0 (1:0)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 500 Sędzia: | |
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
3 lipca 1912 15:00
|
Węgry |
3 : 1 (2:0)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: | |
3 lipca 1912 19:00
|
Austria |
5 : 1 (2:0)
|
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 3 500 Sędzia: | |
Finał[edytuj | edytuj kod]
5 lipca 1912 19:00
|
Węgry |
3 : 0 (1:0)
|
Råsunda IP, Solna Widzów: 5 000 Sędzia: | |
Strzelcy[edytuj | edytuj kod]
10 goli[edytuj | edytuj kod]
9 goli[edytuj | edytuj kod]
8 goli[edytuj | edytuj kod]
7 goli[edytuj | edytuj kod]
5 goli[edytuj | edytuj kod]
4 gole[edytuj | edytuj kod]
3 gole[edytuj | edytuj kod]
2 gole[edytuj | edytuj kod]
1 gol[edytuj | edytuj kod]
Gole samobójcze[edytuj | edytuj kod]
Harald Hansen – dla reprezentacji Holandii
Jalmari Holopainen (Finlandia) – dla reprezentacji Wielkiej Brytanii
Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]
Lp. | Reprezentacja | M | Z | R | P | BZ | BS | RB | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 | 3 | 0 | 0 | 15 | 2 | +13 | 6 | ||
3 | 2 | 0 | 1 | 13 | 5 | +8 | 4 | ||
4 | 3 | 0 | 1 | 17 | 8 | +9 | 6 | ||
4. | 4 | 2 | 0 | 2 | 5 | 16 | −11 | 4 | |
5. | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 8 | −1 | 4 | |
6. | 5 | 3 | 0 | 2 | 12 | 8 | +4 | 6 | |
7. | 3 | 1 | 0 | 2 | 18 | 8 | +10 | 2 | |
8. | 3 | 2 | 0 | 1 | 4 | 8 | −4 | 4 | |
9. | 2 | 0 | 0 | 2 | 3 | 5 | −2 | 0 | |
10. | 2 | 0 | 0 | 2 | 1 | 18 | −17 | 0 | |
11. | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 8 | −8 | 0 |
Medaliści[edytuj | edytuj kod]
Baza danych Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego wymienia tylko jedenastu zawodników jako medalistów z każdej reprezentacji, którzy zagrali w pierwszym meczu dla swojej reprezentacji[7]. Poniższa lista zawiera tych jedenastu graczy, a także wszystkich innych graczy, którzy przynajmniej raz wystąpili dla swojej reprezentacji podczas turnieju.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Football at the 1912 Summer Olympics; Football, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-23] (ang.).
- ↑ Britain’s Olympic past. thefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-20)]. [data dostępu: 2004-03-03] (ang.).
- ↑ a b Wyniki w bazie FIFA (ang.).
- ↑ Wyniki w bazie RSSSF.com (ang.).
- ↑ 135 zawodników wzięło udział w turnieju głównym, a kolejnych 28 zawodników grało tylko w turnieju pocieszenia. Znanych jest również 33 zawodników rezerwowych, których nie uwzględniono.
- ↑ 1912 Stockholm. iffhs.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-09)]. (ang.).
- ↑ International Olympic Committee medal database (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wyniki w bazie FIFA (ang.)
- Wyniki w bazie RSSSF.com (ang.)
- Turniej w bazie RSSSF.com (ang.)
- Football at the 1912 Summer Olympics; Football, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-23] (ang.).