Przejdź do zawartości

Powiat dobromilski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Powiat dobromilski
powiat
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

lwowskie

Data powstania

1850

Siedziba

Dobromil

Powierzchnia

994 km²

Populacja (1931)
• liczba ludności


94 000

• gęstość

95 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

2

Liczba gmin wiejskich

11

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Powiat dobromilski – powiat ziemski, istniejący za czasów Galicji i II Rzeczypospolitej. Został utworzony w 1850 (należał wówczas do cyrkułu sanockiego), 30 września 1876 został do niego przyłączony powiat birczański.

 Osobny artykuł: Powiat dobromilski (Galicja).

W 1921 powiat posiadał powierzchnię 901 km² i liczył 73 259 osób i należał do województwa lwowskiego.

15 czerwca 1934 znacznie zmieniono południowo-wschodnią granicę powiatu dobromilskiego przez dołączenie do niej 10 jednostek z powiatu samborskiego w dwóch skupieniach: skupienie północne (miasto Chyrów i gminy jednostkowe Grodowice, Słochynie, Polana ze Śliwnicą, Bąkowice i Suszyca Wielka) i skupienie południowe (Libuchowa, Rosochy, Terło Rustykalne i Terło Szlacheckie). Wyeliminowano w ten sposób specyficzną protruzję powiatu dobromilskiego wrzynającą się w głąb powiatu samborskiego, którą stanowiły Smereczna, Prinzenthal i Starzawa[1]. 1 sierpnia 1934 r. dokonano nowego podziału powiatu na (zbiorcze) gminy wiejskie[2], utworzone z dotychczasowych gmin jednostkowych (wieś=gmina), pochodzących jeszcze z czasów Austro-Węgier.

Po wojnie większa część powiatu pozostała w Polsce, jednakże miasta Dobromil i Chyrów, gminy Nowe Miasto, Bąkowice i Starzawa, wschodnie części gmin Dobromil i Krościenko oraz północno-wschodni fragment gminy Nowosiółki Dydyńskie weszły w skład ZSRR.

Starostowie

[edytuj | edytuj kod]
Zastępcy
  • Kazimierz Jacewicz (od 1930)[8]

Gminy w 1934 roku

[edytuj | edytuj kod]

(P) = w 1945 roku w całości lub w części w Polsce

Powiat funkcjonował do 1945, kiedy to w związku z ostatecznym ustaleniem granicy państwowej Polski przestał istnieć.

Większość gmin zachodniej części powiatu włączono do powiatu przemyskiego, a wschodnią do rejonu starosamborskiego obwodu drohobyckiego USRR.

Miejscowości

[edytuj | edytuj kod]

Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych zostały zmienione nazwy miejscowości z niemieckich na polskie od 11 marca 1939[9]:

Terytorium powiatu

[edytuj | edytuj kod]

Do powiatu należał cały obszar obecnej gminy Bircza, część terenu gminy Dubiecko, gminy Fredropol i gminy Ustrzyki Dolne, oraz część rejonu starosamborskiego Ukrainy.

Były to miejscowości: Arłamów, Bąkowice, Bircza, Błozew Dolna, Błozew Górna, Boguszówka, Boniowice, Borownica, Borysławka, Brzeżawa, Brzuska, Chyrów, Dobromil, Dobrzanka, Falkenberg, Grabownica Wólczańska, Grąziowa, Grodowice, Grodzisko, Hubice, Hujsko, Huta Brzuska, Huwniki, Jamna Dolna, Jamna Górna, Jasienica Sufczyńska, Jawornik Ruski, Jureczkowa, Kalwaria Pacławska, Katyna Ruska, Katyna Szlachecka, Kniażpol, Komarowice, Koniów, Kopysno, Korzeniec, Kotów, Krajna, Kreców, Kropiwnik, Krościenko, Kuźmina, Kwaszenina, Lachawa, Lacko, Leszczawa Dolna, Leszczawa Górna, Leszczawka, Leszczyny, Lipa, Łodzinka Dolna, Łodzinka Górna, Łomna, Łopuszanka, Łopusznica, Makowa, Malawa, Michowa, Nanowa, Nowa Wieś, Nowe Miasto, Nowosielce Kozickie, Nowosiółki Dydyńskie, Wyżne, Pacław, Paportno, Piątkowa Ruska, Polana, Posada Nowomiejska, Posada Rybotycka, Prinzenthal, Przedzielnica, Rosochy, Rosenburg, Rozpucie, Roztoka, Rudawka, Rybotycze, Słochynie, Smolnica, Sopotnik, Stara Bircza, Starzawa, Stebnik, Steinfels, Sufczyna, Suszyca, Tarnawa, Tarnawka, Terło, Towarnia, Trójca, Truszowice, Trzcianiec, Wojtkowa, Wojtkówka, Wola Korzeniecka, Wola Krecowska, Wolica, Żohatyn.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 427
  2. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 541
  3. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 11, s. 2, 15 listopada 1926. 
  4. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 12, s. 1, 15 grudnia 1926. 
  5. Starostowie odznaczeni za popieranie przysposobienia wojskowego
  6. Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r., 1931, s. 15.
  7. Mianowania starostów. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 125 z 3 czerwca 1936. 
  8. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 8, s. 155, 25 maja 1930. 
  9. Zmiana niemieckich nazw miejscowości. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 60 z 15 marca 1939. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]