Roman Kryże
Roman Józef Kryże (ur. 4 lipca 1907 we Lwowie, zm. 23 lutego 1983 w Warszawie) – polski prawnik, sędzia orzekający w procesach politycznych, funkcjonariusz stalinowskiego aparatu represji, zbrodniarz komunistyczny.
Życiorys
Syn Tomasza Kryżego i Aleksandry z d. Jóźwiak. Aplikację, asesurę i pierwsze lata w zawodzie sędziego odbył jako sędzia grodzki w Sądzie Grodzkim Sądu Okręgowego w Grudziądzu. W Wojsku Polskim II RP został awansowany na stopień podporucznika piechoty ze starszeństwem z 1 grudnia 1932[1]. W latach 30. był oficerem rezerwowym 63 Toruńskiego Pułku Piechoty[2]. Podczas kampanii wrześniowej pełnił służbę w stopniu podporucznika w szeregach 65 Pułku Piechoty. Od 18 września 1939 do 5 lutego 1945 przebywał w niewoli niemieckiej. Po oswobodzeniu brał udział w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego.
Od 14 maja 1945 był sędzią kolejno: Sądu Grodzkiego w Grudziądzu (do 3 lipca 1945), Wydziału I Najwyższego Sądu Wojskowego (do 31 października 1950) i Wydziału II NSW (do 11 sierpnia 1955). 11 sierpnia 1955 został przeniesiony do rezerwy. W latach 1955–1977 był sędzią Sądu Najwyższego. Brał udział w orzekaniu wyroków skazujących, w tym również na karę śmierci, w sprawach przeciwko działaczom podziemia niepodległościowego, m.in. rotmistrza Witolda Pileckiego i majora Tadeusza Pleśniaka. W 1964 był przewodniczącym składu sędziowskiego, który wydał wyroki skazujące w sprawie tzw. afery mięsnej. Wiele z wyroków wydanych przez niego zostało uznanych po 1989 za mordy sądowe. Bezwzględność w wydawaniu wyroków śmierci w okresie stalinowskim przyczyniła się także do ukucia powiedzenia: „Sądzi Kryże – będą krzyże”, a także określenia „ukryżować”. Określenia tego używał m.in. znany adwokat i obrońca w procesach politycznych Władysław Siła-Nowicki.
W 1946 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[3].
Zmarł w 1983 i został pochowany w Kwaterze Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach[4][5].
Był ojcem Andrzeja Kryżego.
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 110.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 525.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 332
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze
- ↑ „Pod tymi grobami leżą Żołnierze Wyklęci” – to apel do władz. Nie wyklinajcie ich ponownie!. wpolityce.pl, 2014-08-28. [dostęp 2015-10-08].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia : sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944–1956, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2005, ISBN 83-88385-65-8.
- Ludzie związani z Grudziądzem
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Podporucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polscy jeńcy wojenni w niewoli niemieckiej 1939–1945
- Polscy sędziowie
- Sędziowie i prokuratorzy aparatu represji w Polsce (1944–1956)
- Sędziowie i prokuratorzy aparatu represji w Polsce (1957–1989)
- Sędziowie ludowego Wojska Polskiego
- Sędziowie sądów grodzkich II Rzeczypospolitej
- Sędziowie Sądu Najwyższego (Polska Ludowa)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy walk o przełamanie Wału Pomorskiego (1945)
- Urodzeni w 1907
- Zmarli w 1983