Przejdź do zawartości

Z dala od zgiełku (film 1967)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z dala od zgiełku
Far from the Madding Crowd
Gatunek

dramat obyczajowy

Rok produkcji

1967

Data premiery

16 października 1967
marzec 1971[1] (Polska)

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

168 min

Reżyseria

John Schlesinger

Scenariusz

Frederic Raphael

Główne role

Julie Christie
Terence Stamp
Peter Finch
Alan Bates

Muzyka

Richard Rodney Bennett

Zdjęcia

Nicolas Roeg

Scenografia

Richard Macdonald

Kostiumy

Alan Barrett

Montaż

Malcolm Cooke

Produkcja

Joseph Janni

Wytwórnia

Vic Films
Metro-Goldwyn-Mayer

Dystrybucja

Metro-Goldwyn-Mayer

Z dala od zgiełku (org. Far from the Madding Crowd) – brytyjski dramat obyczajowy z 1967 roku w reżyserii Johna Schlesingera na podstawie powieści Thomasa Hardy'ego pod tym samym tytułem.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Anglia w połowie XIX w. Bathsheba Everdene dziedziczy po swoim wuju farmę i postanawia na niej gospodarzyć. Jest ładną, ambitną i energiczną kobietą o niezależnych poglądach. Ma wielu adoratorów, którzy wytrwale konkurują ze sobą. Należą do nich niezamożny, ale doskonale znający się na hodowli pasterz Gabriel Oak i szaleńczo zakochany właściciel ziemski William Boldwood. Ostatecznie jednak, Bathsheba urzeczona jego romantyzmem, wybiera sierżanta królewskich dragonów Francisa Troya. Ten hulaka i kobieciarz poślubia zakochaną w nim dziedziczkę. Jednak Troy niedługo przed małżeństwem miał już kobietę. Była nią Fanny Robin, służąca w folwarku Bathsheby, która umiera przy porodzie dziecka Troya, próżno oczekując jego pomocy. Kiedy Troy dowiaduje się o tym, wpada w rozpacz, ponieważ tak naprawdę kochał Fanny i nawet próbował się z nią ożenić (do związku nie doszło ponieważ niezbyt rozgarnięta Fanny pomyliła kościoły i w dniu ceremonii poszła do niewłaściwego kościoła). Przygnieciony ciężarem odpowiedzialności Troy finguje własną śmierć i odchodzi uznany za zaginionego. Korzystając z okazji, wytrwały Boldwood oświadcza się Bathshebie i zostaje przyjęty pod warunkiem, że minie okres kiedy zgodnie z prawem Troy będzie mógł być uznany za zmarłego (6 lat). Szczęśliwy William wydaje huczne przyjęcie na którym zjawia się jednak "zaginiony" Troy. Zrozpaczony William zabija ze sztucera Troya i trafia do więzienia, gdzie w jednej ze scen współwięźniowie zbijają dla niego trumnę (jego los jest już więc przesądzony). Bathshebie oświadcza się "stary" konkurent Gabriel i zostaje przyjęty. Obydwoje wstępują w związek małżeński.

Główne role

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Idziemy do kina. „Film”. 8, s. 15, 1971-02-21. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]