Przejdź do zawartości

Wilmar Barrios

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilmar Barrios
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wilmar Enrique Barrios Terán

Data i miejsce urodzenia

16 października 1993
Cartagena de Indias

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Zenit Petersburg

Numer w klubie

5

Kariera juniorska
Lata Klub
2009–2013 Deportes Tolima
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2013–2016 Deportes Tolima 102 (3)
2016–2019 Boca Juniors 48 (1)
2019– Zenit Petersburg 131 (3)
W sumie: 281 (7)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2016  Kolumbia U-23 6 (0)
2016–  Kolumbia 55 (1)
W sumie: 61 (1)
  1. Aktualne na: 11 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 7 września 2023.
Dorobek medalowy
Copa América
brąz Brazylia 2021

Wilmar Enrique Barrios Terán (ur. 16 października 1993 w Cartagena de Indias) – kolumbijski piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika, reprezentant Kolumbii, od 2019 roku zawodnik rosyjskiego Zenitu Petersburg.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Barrios pochodzi z miasta Cartagena, wychowywał się w dzielnicy La Candelaria – jednej z najuboższych w Kolumbii. Po rozwodzie rodziców (ojciec założył nową rodzinę, matka wyjechała do Wenezueli) był wychowywany przez babkę. Pierwsze zorganizowane treningi piłkarskie odbywał za pośrednictwem szkoły w ramach programu Comfenalco, organizującego aktywne sposoby spędzania czasu przez ubogą młodzież. W późniejszym czasie wyjechał do Cali, gdzie dołączył do akademii młodzieżowej Ciclones de Cali; tam został przekwalifikowany z rozgrywającego na defensywnego pomocnika, lecz na dłuższą metę nie był w stanie zaadaptować się do życia w innej miejscowości i powrócił do rodzinnego miasta. W wieku szesnastu lat został zauważony przez Humberto „Tucho” Ortiza – znanego trenera juniorów i łowcę talentów – i ściągnięty przez niego do klubu Deportes Tolima z siedzibą w Ibagué. W 2013 roku zdobył z Tolimą mistrzostwo Kolumbii do lat dwudziestu.

Do seniorskiej drużyny Barrios został włączony w wieku dziewiętnastu lat przez szkoleniowca Carlosa Castro, w Categoría Primera A debiutując 23 lutego 2013 w przegranym 0:3 spotkaniu z Boyacá Chicó. W drugiej połowie tej konfrontacji otrzymał czerwoną kartkę (w konsekwencji otrzymania dwóch żółtych). Przez pierwsze kilka miesięcy pełnił rolę rezerwowego, lecz od nowego sezonu został kluczowym zawodnikiem środka pola. W 2014 roku wywalczył z Tolimą puchar Kolumbii – Copa Colombia, zaś premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 17 maja 2015 w wygranym 5:0 meczu z Jaguares. Ogółem barwy Tolimy reprezentował przez trzy i pół roku, rozgrywając 144 spotkania we wszystkich rozgrywkach. Imponował odbiorem piłki, walecznością i mimo stosunkowo młodego wieku pełnił rolę kapitana drużyny.

W sierpniu 2016 Barrios za sumę trzech milionów dolarów przeszedł do czołowego klubu Ameryki Południowej – argentyńskiego giganta CA Boca Juniors. W argentyńskiej Primera División zadebiutował 29 października 2016 w wygranym 4:0 pojedynku z CA Temperley, początkowo będąc jednak rezerwowym ekipy. Podstawowym piłkarzem ekipy z Buenos Aires został dopiero po upływie pięciu miesięcy, kiedy to niezdolni do gry okazali się jego bezpośredni konkurenci do gry w składzie – Fernando Gago doznał kontuzji, zaś Rodrigo Bentancur odszedł do Juventusu. W końcówce rozgrywek 2016/2017 miał spory udział w zdobyciu przez Boca tytułu mistrza Argentyny.

1 lutego 2019 przeszedł do Zenitu Petersburg.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2016 Barrios został powołany przez Carlosa Restrepo do reprezentacji Kolumbii U-23 na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro. Tam miał niepodważalne miejsce w wyjściowym składzie; rozegrał wszystkie cztery mecze od pierwszej minuty, zaś jego drużyna odpadła z męskiego turnieju piłkarskiego w ćwierćfinale, ulegając w nim gospodarzowi i późniejszemu złotemu medaliście – Brazylii (0:2).

Pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Kolumbii Barrios otrzymał od selekcjonera José Pekermana, w marcu 2015 na towarzyskie mecze z Bahrajnem (6:0) i Kuwejtem (3:1), nie zdołał jednak wówczas pojawić się na placu gry. Dwa miesiące później znalazł się na szerokiej liście na Copa América, lecz ostatecznie nie został powołany na ten turniej. W kadrze narodowej zadebiutował ostatecznie 6 września 2016 w przegranym 1:2 spotkaniu z Brazylią w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Rosji.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]