Przejdź do zawartości

Wiwera plamista: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PBbot (dyskusja | edycje)
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}}
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołania szablonu {{The Key to Scientific Names}}
Linia 55: Linia 55:
# <ref name="Nadnini&Mudappa">{{cytuj pismo |autor = R. Nadnini & D. Mudappa|tytuł = Mystery or myth: a review of history and conservation status of the Malabar Civet Viverra civettina Blyth, 1862|url = https://www.researchgate.net/publication/258699853_Mystery_or_myth_a_review_of_history_and_conservation_status_of_the_Malabar_Civet_Viverra_civettina_Blyth_1862|czasopismo = Small Carnivore Conservation| wolumin = 43|numer = |strony = 47–59|rok = 2010|język = en}}</ref>
# <ref name="Nadnini&Mudappa">{{cytuj pismo |autor = R. Nadnini & D. Mudappa|tytuł = Mystery or myth: a review of history and conservation status of the Malabar Civet Viverra civettina Blyth, 1862|url = https://www.researchgate.net/publication/258699853_Mystery_or_myth_a_review_of_history_and_conservation_status_of_the_Malabar_Civet_Viverra_civettina_Blyth_1862|czasopismo = Small Carnivore Conservation| wolumin = 43|numer = |strony = 47–59|rok = 2010|język = en}}</ref>
# <ref name="Palmer">{{cytuj pismo| autor = T.S. Palmer| autor link = Theodore Sherman Palmer|tytuł = Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals|url = https://biodiversitylibrary.org/item/164195#page/715/mode/1up|czasopismo = North American Fauna |rok = 1904|wolumin = 23| strony = 707 |język = en}}</ref>
# <ref name="Palmer">{{cytuj pismo| autor = T.S. Palmer| autor link = Theodore Sherman Palmer|tytuł = Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals|url = https://biodiversitylibrary.org/item/164195#page/715/mode/1up|czasopismo = North American Fauna |rok = 1904|wolumin = 23| strony = 707 |język = en}}</ref>
# <ref name="Jobling">{{The Key to Scientific Names|nazwa=megaspilus|data dostępu=2021-12-27}}</ref>
# <ref name="Jobling">{{cytuj książkę| autor = J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.)| tytuł = Handbook of the Birds of the World Alive |url = http://www.hbw.com/|rok = 2019|autor r = J.A. Jobling |rozdział = Key to Scientific Names in Ornithology| adres rozdziału = http://www.hbw.com/dictionary/definition/megaspilus| wydawca = Lynx Edicions|miejsce = Barcelona|język = en |data dostępu = 2019-10-05}}</ref>
}}
}}



Wersja z 19:05, 27 gru 2021

Wiwera plamista
Viverra megaspila[1]
Blyth, 1862[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

drapieżne

Podrząd

kotokształtne

Rodzina

wiwerowate

Podrodzina

wiwery

Rodzaj

wiwera

Gatunek

wiwera plamista

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Wiwera plamista[4] (Viverra megaspila) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny wiwer (Viverrinae) w rodzinie wiwerowatych (Viverridae). Ssak ten występuje w Azji; według IUCN jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania

Wiwera plamista występuje w południowych Chinach, Mjanmie, Laosie, Wietnamie, Kambodży, Tajlandii i Malezji[5][6].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1862 roku brytyjski zoolog Edward Blyth na łamach The Journal of the Asiatic Society of Bengal[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Blyth wskazał „w sąsiedztwie Prome”[2] (obecnie Mjanma, Pyain, 18°49′N, 95°13′E)[6]. Holotyp w postaci skóry dostarczył duński lekarz i zoolog Theodor Edvard Cantor[2]. We wcześniejszych klasyfikacjach V. megaspila uważano za gatunek konspecyficzny z V. civettina, lecz obecnie uważa się, że oba taksony są odrębnymi gatunkami[5] jednak zachodzi potrzeba bardziej szczegółowych badań[7]. Gatunek monotypowy[5][6].

Etymologia

  • Viverra: łac. viverra „fretka”[8].
  • megaspila: gr. μεγα mega „wiele”, od μεγας megas, μεγαλη megalē „wielki”; σπιλος spilos „plamka”[9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 72–85 cm, długość ogona 30–36,9 cm, długość tylnej stopy 13–13,8 cm, długość ucha 4,5–4,8 cm; masa ciała 8–9 kg[5]. Duża wiwera z widocznymi czarno-białymi paskami na szyi i jej bokach. Kolor sierści od szarego do płowego, z dużymi czarnymi plamami na bokach, udach i tylnych łapach. Wyprostowany, czarny grzebień włosów o długości 50–100 mm (średnio 60 mm) biegnie wzdłuż grzbietu aż do czubka ogona gdzie zanika. Na ogonie znajduje się cztery lub pięć niepełnych, ciemnych pierścieni; koniec ogona jest całkowicie ciemny. Głowa jest bardziej masywna, a pysk jest dłuższy i bardziej nabrzmiały niż u wiwery indyjskiej (V. zibetha). Małe stopy są koloru brązowego; mają zaokrąglone opuszki śródręcza, natomiast na śródstopiu ich brak. Samica posiada dwie pary sutek. Czaszka przypomina czaszkę wiwery indyjskiej, ale ma większe wypukłości słuchowe, bardziej napompowany obszar postorbitalny i mniejsze wyrostki postorbitalne zlokalizowane za punktem środkowym całkowitej długości czaszki. Długa oś wału nadoczodołowego jest pozioma. Uzębienie jest podobne do uzębienia wiwery indyjskiej, ale z dłuższymi zębami szczękowymi oraz mniejszymi kłami i siekaczami. Wzór zębowy: I C P M = 40[5]. W odróżnieniu od wiwery malabarskiej ma mniejsze zęby policzkowe[5].

Ekologia

Wiwera plamista zamieszkuje pierwotny, zimozielony i liściasty las oraz lasy zdegradowane; widywana również na terenach podmokłych i użytkach zielonych oraz plantacjach[3]. Gatunek ten obserwowano na wysokości do 520 m n.p.m., ale większość obserwacji pochodzi z wysokości poniżej 300 m n.p.m.[5] Dane z kamer i obserwacji wzrokowych wskazują, że aktywność wiwery plamistej przypada na noc; jest zwierzęciem lądowym i prowadzącym samotny tryb życia[5]. Nie ma żadnych informacji na temat diety i rozrodu wiwery plamistej[5].

Status i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (ang. endangered „zagrożony”)[3]. Poważnym zagrożeniem dla populacji wiwery plamistej jest utrata siedlisk[3]. Na całym obszarze Azji Południowo-Wschodniej duże obszary lasów nizinnych zostały zniszczone lub zdegradowane poprzez intensywną wycinkę i przekształcenie ich w tereny użytkowe[3]. Gatunek ten jest również wrażliwy na polowania, szczególnie przy użyciu sideł[5] oraz psów[3]. Na gatunek ten poluje się w znacznej części zasięgu jego występowania, przy czym sidła można znaleźć nawet na niektórych obszarach chronionych. Zachodzi potrzeba przeprowadzenia dokładnych badań terenowych i ekologicznych, aby określić rozmieszczenie populacji tego gatunku i dowiedzieć się więcej o jego ekologii[5].

Przypisy

  1. Viverra megaspila, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d E. Blyth. Report of Curator, Zoological Department, February, 1862. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 31, s. 331, 1862. (ang.). 
  3. a b c d e f R. Timmins i inni, Viverra megaspila, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-10-05] (ang.).
  4. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 142. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b c d e f g h i j k A.P. Jennings & G. Veron: Family Viverridae (Civets, Genets and Oyans). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  6. a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Viverra megaspila. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2019-10-05].
  7. R. Nadnini & D. Mudappa. Mystery or myth: a review of history and conservation status of the Malabar Civet Viverra civettina Blyth, 1862. „Small Carnivore Conservation”. 43, s. 47–59, 2010. (ang.). 
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 707, 1904. (ang.). 
  9. megaspilus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).