Przejdź do zawartości

Waco CG-13

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waco CG-13A
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Waco Aircraft Company

Typ

ciężki szybowiec desantowy

Konstrukcja

górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

marzec 1943

Lata produkcji

19431944

Wycofanie ze służby

1947

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

26,21 m

Długość

16,46 m

Wysokość

6,07 m

Powierzchnia nośna

81,10 m²

Masa
Własna

3 946 kg

Użyteczna

4 672 kg

Startowa

8 573 kg

Osiągi
Prędkość maks.

315 km/h

Prędkość minimalna

134 km/h

Prędkość holowania

220 km/h

Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
40 żołnierzy z pełnym wyposażeniem
lub
samochód Jeep z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą
lub
1,5-tonowy samochód
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Waco CG-13amerykański ciężki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 1941 roku dowództwo Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych wykorzystując doświadczenia z budowy szybowców w Wielkiej Brytanii zwróciło się do wytwórni Waco Aircraft Company z Troy w stanie Ohio o opracowanie ciężkiego szybowca transportowego zdolnego do przewozu co najmniej trzydziestu żołnierzy i będącego zdolnym do przewozu ciężkich dział i pojazdów.

Wytwórnia, która zakończyła właśnie opracowywanie szybowca CG-4, w połowie 1942 roku rozpoczęła opracowywanie zleconego szybowca, który otrzymał oznaczenie Waco CG-13.

Prototyp szybowca CG-13 został opracowany na początku 1943 roku, a próby w locie odbyły się w marcu 1943 roku. W czasie tych prób tornado zniszczyło prototyp, ale prototyp do prób statycznych który użyto do dalszych badań potwierdził dobre właściwości szybowca.

W związku z tym wprowadzono go do produkcji seryjnej w dwóch wytwórniach Ford Motor Company i w wytwórni Northwestern Aerinautical Company. Łącznie wyprodukowano 132 szybowce Waco CG-13A nie licząc prototypów, których zbudowano 7.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Szybowce Waco CG-13 były użytkowane w amerykańskich wojskach powietrznodesantowych w trakcie II wojny światowej i zaraz po niej. Ostatnie z szybowców wycofano z użycia w 1947 roku.

Do ich holowania używano samolotów transportowych Douglas C-47, Curtiss C-46 i Douglas C-54.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Szybowiec Waco CG-13A to górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, metalowo-drewnianej.

Skrzydła dwudźwigarowe wykonane z drewna, pokryte cienką sklejką i dodatkowo kryte płótnem. Skrzydła wyposażone w lotki. Obrys prostokątny z zaokrąglonymi końcówkami. Zastrzał w kształcie litery V.

Kadłub o konstrukcji kratownicowej, wykonany ze spawanych rur stalowych i kryty płótnem. Sprzęt ładowano do szybowca od przodu, po podniesieniu do góry kabiny pilota. Ładownia po bokach miała dodatkowe drzwi. Podłoga szybowca w części ładunkowej została wzmocniona. W ładowani było miejsce dla 40 żołnierzy lub samochód Willys MB z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą albo 1,5-tonowy samochód.

Podwozie trójpodporowe z podwoziem przednim o zdwojonych kołach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]