Wysepki Langerhansa
 |
Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Wysepki Langerhansa (łac. insulae pancreaticae), inaczej wysepki (wyspy) trzustkowe – jeden z gruczołów wydzielania wewnętrznego, w postaci skupiska komórek występujących i rozrzuconych w miąższu trzustki, głównie w obrębie jej ogona. Stanowią one około 1-3% masy całego organu[1]. Człowiek posiada od 1 do 2 mln takich komórek[potrzebny przypis], które wydzielają hormony regulujące węglowodanową przemianę materii organizmu.
- komórki alfa (A - około 25%[2]) wydzielają glukagon
- komórki beta (B - około 60%[2]) wydzielają insulinę i amylinę
- komórki delta (D - około 10%[2]) syntezują somatostatynę
- komórki F (około 5%[2]) wydzielają trzustkowy polipeptyd.
Niektóre źródła uznają komórki delta i F za tożsame[1]. Wydzielanie regulowane jest za pomocą sprzężenia jelitowo-trzustkowego, wywołanego przez pokarm[1].
Pełnią one zasadniczą rolę w wydzielaniu dokrewnym. Uszkodzenie lub zniszczenie wysepek trzustkowych, do którego dochodzi z reguły na tle autoimmunologicznym, prowadzi do powstania cukrzycy, choroby wynikającej z niedoboru insuliny[potrzebny przypis]
Obraz z mikroskopu konfokalnego.
Jądra wybarwione na niebiesko DAPI.
Insulina (komórki beta) na zielono za pomocą skoniugowanych z barwnikiem przeciwciał antyinsulinowych.
Glukagon (komórki alfa) na czerwono za pomocą skoniugowanych z barwnikiem przeciwciał antyglukagonowych.
- ↑ a b c Marian Grzymisławski: Budowa układów związanych z przyswajaniem pokarmu. W: Jan Gawęcki, Lech Hryniewiecki: Żywienie człowieka. T. 1: Podstawy nauki o żywieniu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 68. ISBN 83-01-13947-1.
- ↑ a b c d Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt : podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów : praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 192-193. ISBN 83-09-01792-8.
