Przejdź do zawartości

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu edytowana 12:38, 14 gru 2023 przez MastiBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

Minuskuła

Podstawowe pismo

łacińskie

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

, – archaiczna litera alfabetu łacińskiego używana w niektórych rękopisach karolińskich. Jej kształt wywodzi się od kształtu litery Z w piśmie wizygockim. Była używana jako litera odrębna od Z w rękopisach w języku staroportugalskim i kastylijskim, w których oznaczała dźwięk [ts] (spółgłoskę zwarto-szczelinową dziąsłową bezdźwięczną)[1]. Z czasem Ꝣ uległa przekształceniu w Ç[1].

Kodowanie[edytuj | edytuj kod]

Znak
Nazwa w UnikodzieLatin Capital Letter Visigothic ZLatin Small Letter Visigothic Z
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowodziesiętnieszesnastkowo
Unicode42850U+A76242851U+A763
UTF-8234 157 162ea 9d a2234 157 163ea 9d a3
Odwołania znakowe SGMLꝢꝢꝣꝣ

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Michael Everson i inni, Proposal to add medievalist characters to the UCS, International Organization for Standardization, 30 stycznia 2006.