Przejdź do zawartości

42 Pułk Piechoty (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
42 Pułk Piechoty
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1950

Tradycje
Kontynuacja

42 Pułk Zmechanizowany
11 Brygada Zmechanizowana

Organizacja
Numer

JW 3567

Dyslokacja

Żary

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

11 Dywizja Piechoty

42 Pułk Piechoty (42 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany w Łodzi na podstawie rozkazu nr 58 Naczelnego Dowództwa WP z 15 marca 1945 w oparciu o etat wojenny sowieckiego pułku strzeleckiego.

Wchodził w skład 11 Dywizji Piechoty[1]. W 1949 został przeformowany na etat nr 5/42 zmotoryzowanego pułku piechoty, a w 1950 w 42 pułk zmechanizowany. Jednostka stacjonowała w garnizonie Żary, w koszarach przy ulicy Żagańskiej[1].

W 1945 pluton saperów pułku uczestniczył w rozminowaniu terenów od ujścia Nysy Łużyckiej do miejscowości Mużaków[2].

Dowódcy pułku

[edytuj | edytuj kod]
  • płk Mikołaj Pietrusienko[3] (1945–1946)
  • mjr Iwan Oczierietienko (1946)
  • ppłk Antoni Stanicki (1946–1947)
  • mjr Mieczysław Stefański (p.o. 1947)
  • ppłk Michał Barcz (1947–1948)
  • ppłk dypl. Gereon Grzenia-Romanowski (1948–1950)
  • ppłk Stanisław Maciejowski (1950)

Skład etatowy

[edytuj | edytuj kod]
Maxim - podstawowy ckm pułku

dowództwo i sztab

  • 3 bataliony piechoty
  • kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
  • baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
  • plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii

Etatowo stan pułku wynosił 2915 żołnierzy 2915, w tym 276 oficerów, 872 podoficerów i 1765 szeregowców.

Na uzbrojeniu pułku znajdowały się 162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm i 8 moździerzy 120 mm.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
  2. Zeszyty Lubuskie nr 22 s. 30
  3. Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy ... s. 252 podał, że dowódcą pułku był podpułkownik Pietrisienko.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Wydawnictwo Lubuskiego Towarzystwa Kultury 1987 r. – Zeszyty Lubuskie nr 22 /Gubin,zarys historii miasta