Przejdź do zawartości

Alojzy Matysiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alojzy Matysiak
Data urodzenia

18 czerwca 1936

Pozycja

pomocnik (prawoskrzydłowy)

Kariera juniorska
Lata Klub
Wawel Nowa Wieś
1950– Spójnia Rzeszów
1956– Resovia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
0000–1960 Resovia
1960– Stal Rzeszów
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
Polska Polska do lat 19
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1968–1969 Izolator Boguchwała
1980 Stal Sanok
1993–1994 Resovia
Stał Łańcut
Stal Rzeszów (grupy młodz.)
2003 KS Zaczernie
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Alojzy Matysiak (ur. 18 czerwca 1936) – polski piłkarz, trener.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Był wychowankiem klubu Wawel w rodzinnej Nowej Wsi (później Ruda Śląska). Od 14 roku życia trenował w Spójni Rzeszów, a po fuzji tego klubu z innym rzeszowskim klubem, od 1956 grał w Resovii. Grając w tym zespole na pozycji prawoskrzydłowego zdobył mistrzostwo III ligi w sezonie 1960[1]. Był powoływany do reprezentacji Polski do lat 19, prowadzonej przez Kazimierza Górskiego (zdobył gola w meczu z Francją, zakończonego wynikiem 1:1). Od 1960 był zawodnikiem Stali Rzeszów, grając w II lidze. Wraz z drużyną w sezonie 1962 awansował do I ligi, gdzie w edycji 1965/1966 zajął 7. miejsce, najwyższe w historii klubu.

U kresu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską. Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Uzyskał stopień trenera II klasy państwowej przed 1980, a w późniejszym czasie stopień trenera I klasy.

W sezonie 1968/1969 prowadził Izolator Boguchwała, awansujący wówczas do klasy B[2]. Był szkoleniowcem kadry juniorów OZPN województwa rzeszowskiego, trenerem drużyny juniorów Stali Rzeszów, kadry młodzieżowej województwa rzeszowskiego, wraz z którą zajął 5. miejsce na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Bydgoszczy w 1979. Od 8 stycznia 1980 był trenerem Stali Sanok w II rundzie edycji III ligi 1979/1980, po której została zdegradowana[3][4]. Na początku nowego sezonu 1980/1981 IV-ligowej klasy okręgowej, grupy rzeszowsko-krośnieńskiej prowadzona przez niego Stal nie została pokonana w pierwszych 11 meczach i była na 1. miejscu w tabeli, jednak w opinii władz klubu nie prezentowała odpowiedniego poziomu i w listopadzie 1980 został zwolniony ze stanowiska trenera[5][6]. Później kilka razy był szkoleniowcem macierzystej Resovii, grającej w II lidze, w sezonach 1981/1982 (I trener), 1989/1990 (asystent), 1990/1991, 1991/1992 oraz runda jesienna sezonu 1992/1993 (I trener)[7][8]. Został trenerem roku 1991 w rankingu OZPN w Rzeszowie[9]. W sezonie 1993/1994 był trenerem Stali Łańcut w III lidze, zdegradowanej wówczas o klasę niżej[10]. Na przełomie XX/XXI wieku trenował LKS Trzebownisko[11]. Do początku XXI wieku trenował drużyny młodzieżowe w Stali Rzeszów, po czym odszedł na emeryturę. Od lipca 2003 był trenerem KS Zaczernie[12]

Autor książki pt. Jak zostać bramkarzem?. Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2004 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mistrz III ligi »Resovia«. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 169, s. 3, 18 lipca 1960. 
  2. Historia. zksizolator.eu. [dostęp 2017-09-07].
  3. Tylko Karpaty w gronie III-ligowców. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 25 z 23 czerwca 1980. 
  4. Baszak, Ząbkiewicz. 55 lat Stali Sanok 2001 ↓, s. 95.
  5. Marian Struś. Nie ma powodów do radości. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 31 (196) z 1-10 listopada 1980. 
  6. Michalewski. Stal Sanok 2009 ↓, s. 56, 63.
  7. Wysoka cena naszych II-ligowców. „Nowiny”, s. 5, Nr 153 z 6 sierpnia 1992. 
  8. Trenerzy Resovii. resoviacy.pl. [dostęp 2017-09-07].
  9. Sport. A. Matysiak i A. Fedoruk najlepsi. „Nowiny”, s. 2, Nr 243 z 17 grudnia 1991. 
  10. Historia Łańcuckiego Klubu Sportowego. Lata 1956-99. stallancut.futbolowo.pl. [dostęp 2017-09-07].
  11. Trochę historii. naszetrzebownisko.wist.com.pl. [dostęp 2017-09-07].
  12. KS Zaczernie 2004/2005. 90minut.pl. [dostęp 2017-09-07].
  13. M.P. z 2005 r. nr 16, poz. 266.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]