Przejdź do zawartości

Alceini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alceini
Brookes, 1828[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – łoś amerykański (A. alces americanus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

jeleniowate

Podrodzina

sarny

Plemię

Alceini

Typ nomenklatoryczny

Plemię: Alces J.E. Gray, 1821
Rodzaj: Cervus alces Linnaeus, 1758

Rodzaje i gatunki

Alces J.E. Gray, 1821[17] – łoś[18]
6 gatunków (w tym 5 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Alceinimonotypowe plemię ssaków z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Plemię obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Eurazji i Ameryce Północnej[19][20].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 240–300 cm, długość ogona 12–16 cm, wysokość w kłębie 185–210 cm; masa ciała 280–770 kg[21][22].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1821 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym systematyce kręgowców opublikowanym na łamach The London Medical Repository[17]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) łosia euroazjatyckiego (A. alces).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alce: gr. αλκή alkē ‘łoś’[23]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): „Das Elendthier” (= Cervus alces Linnaeus, 1758).
  • Alces : gr. αλκή alkē ‘łoś’[23].
  • Alcelaphus: gr. αλκή alkē ‘łoś’; ελαφος elaphos ‘jeleń’[23]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Alcelaphus alce Gloger, 1841 (= Cervus alces Linnaeus, 1758).
  • Cervalces: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Cervus Linnaeus, 1758 (jeleń) oraz Alces J.E. Gray, 1821 (łoś)[24]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Cervus americanus Harlan, 1825 (= †Alces scotti Lydekker, 1898).
  • Paralces: gr. παρα para ‘blisko, obok’[25]; rodzaj Alces J. E. Gray, 1821. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Cervus alces Linnaeus, 1758.
  • Praealces: łac. prae ‘przed, z przodu’[26]; rodzaj Alces J. E. Gray, 1821. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Cervus latifrons R. Johnson, 1874.
  • Libralces: łac. liber, liberi ‘dziecko’[27]; rodzaj Alces J. E. Gray, 1821. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Libralces gallicus Azzaroli, 1952.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Niektóre ujęcia systematyczne wyodrębniają dwa gatunki (A. alces i A. americanus)[20] lecz ich odrębność gatunkowa jest przedmiotem dyskusji i zachodzi potrzeba dalszych badań[20][19]. Do plemienia należy jeden rodzaj Alces z jednym występującym współcześnie gatunkiem[28][22][19][18]:

Opisano również gatunki wymarłe:

  1. Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany jako odrębna rodzina.
  2. Nazwa odrzucona, publikacja Frischa Das Natur-System der Vierfüßigen Thiere została uznana za nieważną (poza kilkoma wyjątkami) ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego, na mocy uprawnień ICZN[9].
  3. Młodszy homonim Alcelaphus de Blainville, 1816 (Bovidae).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 61. (ang.).
  2. J.E. Gray: Catalogue of the specimens of Mammalia in the collection of the British Museum. Cz. 3. London: The Trustees, 1852, s. 186. (ang.).
  3. E. Blyth: Catalogue of the Mammalia in the Museum Asiatic Society. Calcutta: Savielle & Cranenburgh, 1863, s. 145. (ang.).
  4. J.E. Gray: Catalogue of ruminant Mammalia (Pecora, Linnæus) in the British Museum. London: British Museum, 1872, s. 66. (ang.).
  5. T.C. Jerdon: The mammals of India; a natural history of all the animals known to inhabit continental India. London: J. Wheldon, 1874, s. 253. (ang.).
  6. G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 155, 1945. (ang.). 
  7. G.N. Kashin. Alcidae (ex Alcadae) Anon. 1820 (Aves) and Alceidae (ex Alcedae) Brookes, 1828 (Mammalia): request for addition to the Official List of Family-group Names in Zoology. „The Bulletin of zoological nomenclature”. 31 (3), s. 215, 1974. (ang.). 
  8. И.Я. Павлинов & О.Л. Россолимо: Систематика млекопитающих СССР. Москва: Московский университет [МГУ] им. М.В. Ломоносова, 1987, s. 113. (ros.).
  9. F. Hemming. Opinion 258. Rejection for nomenclatorial Purposes of the work by Frisch (J. L.) published in 1775 under the title Das Natur-system der Vierfüssigen Thiere. „Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”. 5, s. 55–72, 1954. (ang.). 
  10. J.L. Frisch: Das Natur-System der vierfüßigen Thiere in. Tabellen, darinnen alle Ordnungen, Geschlechte und Arten, nicht nur mit bestimmenden. Glogau: Christian Friedrich Günther, 1775, s. 3. (niem.).
  11. C.H. Smith: Synopsis of the species of the class Mammalia. W: G. Cuvier & E. Griffith (red.): The animal kingdom: arranged in conformity with its organization. Cz. 5. London: G.B. Whittaker, 1827, s. 303. (ang.).
  12. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 143. (niem.).
  13. Scott. A fossil elk or moose from the quaternary of New Jersey. „Science”. New series. 5 (120), s. 422, 1885. (ang.). 
  14. J.A. Allen. Nomenclatorial Notes on American Mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 16 (16), s. 160, 1902. (ang.). 
  15. A. Portis. Elenco delle specie di cervicorni fossili in Roma e attorno a Roma. „Bollettino della Società geologica italiana”. 39, s. 137, 1920. (wł.). 
  16. a b A. Azzaroli. L’alce a Sénèze. „Palaeontographia Italica”. 47, s. 134, 1952. (wł.). 
  17. a b J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.). 
  18. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  19. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  20. a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Alces. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-10-13].
  21. S. Mattioli: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 431. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  22. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 593. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  23. a b c Palmer 1904 ↓, s. 88.
  24. Palmer 1904 ↓, s. 173.
  25. Jaeger 1959 ↓, s. 183.
  26. Jaeger 1959 ↓, s. 206.
  27. Jaeger 1959 ↓, s. 140.
  28. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-28]. (ang.).
  29. I. Vörös. Alces brevirostris Kretzoi from the Ördöglyuk Cave at Solymár (Hungary). „Fragmenta Mineralogica et Palaeontologica”. 12, s. 59, 1985. (ang.). 
  30. A. Laugel. La faune de Saint-Prest, près Chartres (Eure-et-Loir). „Bulletin de la Société géologique de France”. Deuxième série. 19, s. 713, 1862. (fr.). 
  31. R. Johnson. Notice of a new species of deer from the Norfolk Forest-bed. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 13 (73), s. 2, 1874. (ang.). 
  32. R. Lydekker: The deer of all lands; a history of the family Cervidæ living and extinct. London: R. Ward, limited, 1898, s. 60. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]