Przejdź do zawartości

Aleksander Bibikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Iljicz Bibikow
Ilustracja
Herb
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1729
Moskwa

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 1774
Bugulma

Ojciec

Ilja Aleksandrowicz Bibikow

Żona

Aleksandra Siemionowna z Kozłowskich

Dzieci

Agrypina z Bibikowów Ribotpierre
Paweł Bibikow
Aleksander Bibikow
Ilja Bibikow

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Orła Białego

Aleksander Iljicz Bibikow, ros. Александр Ильич Бибиков (ur. 10 czerwca 1729 w Moskwie, zm. 20 kwietnia 1774 w Bugulmie), rosyjski wojskowy, w latach 17731774 generał en-chef wojsk rosyjskich tłumiących konfederację barską, wolnomularz[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Służbę rozpoczął w 1746, wziął udział w wojnie siedmioletniej. W latach 17711774 brał udział w walkach z konfederatami barskimi w Rzeczypospolitej. Od 1771 komendant wojsk rosyjskich okupujących Warszawę[2]. W 1773 wódz naczelny wojsk rosyjskich tłumiących powstanie Pugaczowa.

Był odznaczony Orderem Orła Białego[3], Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania, Orderem Świętego Aleksandra Newskiego i Orderem Świętej Anny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 138.
  2. Krol Lubicz-Chojecki, Pamięć dzieł polskich, podróż i niepomyślny sukces Polaków, opracowanie, wstęp i przypisy Wojciech Turek, Gdańsk 1992, s. 79.
  3. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 209.