Przejdź do zawartości

Alessandro Crescenzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alessandro Agostino Crescenzi
Kardynał prezbiter
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1607
Rzym

Data i miejsce śmierci

8 maja 1688
Rzym

Tytularny patriarcha Aleksandrii
Okres sprawowania

1671-1675

Arcybiskup Recanati-Loreto
Okres sprawowania

1676-1688

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

13 lipca 1643

Kreacja kardynalska

27 maja 1675
Klemens X

Kościół tytularny

S. Prisca (15 lipca 1675)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 lipca 1643

Konsekrator

Alessandro Cesarini

Alessandro Agostino Crescenzi (ur. w 1607 w Rzymie, zm. 8 maja 1688 tamże[1]) – włoski kardynał[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodu Krescencjuszy, był synem Giovanniego Batisty Crescenzi i Anny Massimy[1]. Był krewnym kardynała Marcella Crescenzi i siostrzeńcem Piera Paola Crescenzi[1]. W młodości wstąpił do Zakonu Kleryków Regularnych z Somasco[1].

13 lipca 1643 roku został biskupem Termoli[2]. Rok później, 13 czerwca, został biskupem Ortony[2]. Przez 16 lat od 26 sierpnia 1652 do 14 maja 1668 był biskupem Bitonto. Od 16 stycznia 1671 pełnił urząd łacińskiego patriarchy Aleksandrii[2]. 27 maja 1675 został kreowany kardynałem, a 24 lutego 1676 został arcybiskupem Recanati-Loreto[2].

Jako kardynał był członkiem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (od 1676), Kongregacji Indeksu (od 1676), Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1676), Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii (od 1676) oraz Kongregacji ds. Egzaminowania Biskupów (od 1679)[3].

Uczestniczył w konklawe w 1676 roku[1]. Zmarł w wyniku udaru mózgu 8 maja 1688 w Rzymie i został pochowany w kościele Santa Maria in Vallicella[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g CRESCENZI, C.R.S., Alessandro. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-01-05]. (ang.).
  2. a b c d Alessandro Cardinal Crescenzi. The Hierarchy of the Catholic Church. [dostęp 2013-01-05]. (ang.).
  3. Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus Congregationum, Tribunalium et Collegiorum Urbis 1629-1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991, s. 104. ISBN 978-3451216534.