Przejdź do zawartości

Alfred Ildefons Schuster

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfredo Ildefonso Schuster
Alfredo Ludovico Schuster
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Alfredo Ildefonso Schuster (1930)
Herb duchownego
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1880
Rzym

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 1954
Venegono Inferiore

Miejsce pochówku

Katedra w Mediolanie

Arcybiskup metropolita Mediolanu
Okres sprawowania

1929–1954

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch
Okres sprawowania

1952–1953

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

benedyktyni

Śluby zakonne

13 listopada 1900

Prezbiterat

19 marca 1904

Nominacja biskupia

26 czerwca 1929

Sakra biskupia

21 lipca 1929

Kreacja kardynalska

15 lipca 1929
Pius XI

Kościół tytularny

bazylika św. Sylwestra i św. Marcina w Monti

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 lipca 1929

Miejscowość

Watykan

Miejsce

kaplica Sykstyńska

Konsekrator

Pius XI

Współkonsekratorzy

Carlo Cremonesi
Agostino Zampini

Błogosławiony
Alfred Ildefons Schuster
Ilustracja
Alfred Ildefons Schuster (1939)
Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

12 maja 1996
plac Świętego Piotra
przez Jan Paweł II

Wspomnienie

30 sierpnia

Szczególne miejsca kultu

katedra Dom de Milan

Alfred Ildefons Schuster OSB, właśc. Alfredo Ludovico Schuster (ur. 18 stycznia 1880 w Rzymie, zm. 30 sierpnia 1954 w Venegono Inferiore) – włoski duchowny rzymskokatolicki, benedyktyn, doktor filozofii, arcybiskup Mediolanu w latach 1929–1954, kardynał prezbiter od 1929, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1952–1953. Błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat w rodzinie niemieckiego imigranta. Ojciec pochodził z Bawarii i był krawcem. Alfredo był dzieckiem z drugiego małżeństwa. W dzieciństwie służył jako ministrant. W 1898 wstąpił do zakonu benedyktynów. Profesję złożył w listopadzie 1900. Uzyskał doktorat z filozofii w 1903, a następnie doktorat z teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 marca 1904 w bazylice laterańskiej z rąk kardynała Pietra Respighiego. Później był między innymi mistrzem nowicjatu i przeorem.

26 czerwca 1929 otrzymał nominację na arcybiskupa Mediolanu. Złożył przysięgę wierności przed królem Wiktorem Emmanuelem III jako pierwszy biskup po podpisaniu konkordatu między państwem włoskim a Watykanem. Sakry udzielił mu papież Pius XI w kaplicy Sykstyńskiej. Parę dni wcześniej otrzymał nominację kardynalską z tytułem prezbitera Santi Silvestro e Martino ai Monti. Popierał inwazję Włoch na Etiopię (wojna włosko-abisyńska), gdyż sądził, że za cenę krwi pomoże to nawrócić ten kraj na wiarę katolicką i pomóc w zaprowadzeniu tam rzymskiej cywilizacji[1] (na terytorium Etiopii już w IV wieku istniało jedno z pierwszych państw chrześcijańskich na świecie i do dzisiaj chrześcijanie stanowią większość). Brał udział w konklawe 1939.

Wielokrotnie cenzurowany za krytykę faszyzmu i reżimu Benito Mussoliniego[2].

Zmarł w seminarium pod Mediolanem i pochowany został w mediolańskiej katedrze. Uroczystościom pogrzebowym przewodził patriarcha Wenecji Angelo Giuseppe Roncalli (przyszły papież Jan XXIII).

Grób bł. kardynała Alfreda Schustera w katedrze Narodzin św. Marii w Mediolanie

W roku 1957 otwarto jego proces beatyfikacyjny. Aktu beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 12 maja 1996 roku.

Fragment grobu bł. Alfreda Schustera

Wspomnienie liturgiczne bł. Alfreda Ildefonsa obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zapomniane piekło (tłumaczenie artykułu De Zeit). 13 grudnia 2001. [dostęp 2015-02-04]. (pol.).
  2. Grzegorz Kucharczyk, Czerwone karty Kościoła, wyd. 2 rozsz., Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, [cop. 2008], ISBN 978-83-61374-68-8, OCLC 750827767 [dostęp 2021-05-20].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]