Przejdź do zawartości

Analiza wariancji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Analiza wariancji, ANOVA (od ang. analysis of variance) – procedura statystyczna i powiązane z nią metody estymacji i wnioskowania statystycznego wykorzystywane do analizy różnic pomiędzy średnimi w różnych grupach (populacjach), np. w zależności od jednego lub wielu działających równocześnie czynników. Metoda ta pomaga wyodrębnić źródła zmienności (mierzonej przez wariancję) i ustalić, czy wyodrębnione czynniki mogą być źródłem różnic między obserwowanymi średnimi grupowymi[1].

W swojej najprostszej formie ANOVA stanowi test statystyczny sprawdzający, czy dwie lub więcej średnich w populacjach jest sobie równych, tym samym stanowi uogólnienie test t Studenta na więcej niż dwie średnie[2]. W ramach analizy wariancji wykonywany jest test F, zaś statystyką testową jest rozkład F Snedecora[3].

Analiza wariancji została zaproponowana przez Ronalda Fishera[1].

Modele analizy wariancji można podzielić na kilka kategorii w zależności od liczby zastosowanych zmiennych zależnych w modelu, liczby zmiennych niezależnych oraz od tego, czy porównywane próby są niezależne (nieskorelowane) czy też skorelowane (patrz tabela 1).

Tabela 1
Rodzaj modelu Liczba zmiennych zależnych Liczba zmiennych niezależnych Próby niezależne/skorelowane
Jednoczynnikowa ANOVA jedna jedna niezależne
Wieloczynnikowa ANOVA jedna więcej niż jedna niezależne
ANOVA dla powtarzanych pomiarów jedna jedna lub więcej skorelowane
MANOVA więcej niż jedna jedna niezależne

Według kryterium podział modeli przebiega następująco:

  • model efektów stałych – obserwacje są z góry podzielone na kategorie,
  • model efektów losowych – kategorie mają charakter losowy,
  • model mieszany – część kategorii jest ustalona, a część losowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Amir D. Aczel i inni, Statystyka w zarządzaniu, Wydanie 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018, ISBN 978-83-01-19510-6 [dostęp 2024-05-27].
  2. Andrzej Balicki, Wiesława Makać, Metody wnioskowania statystycznego, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1997, s. 193, ISBN 83-7326-056-0 (pol.).
  3. King, B.M., Minium E.W., Statystyka dla psychologów i pedagogów. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, s. 495.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Brzeziński, R. Stachowski: Zastosowanie analizy wariancji w eksperymentalnych badaniach psychologicznych. PWE, 1981
  • Heinz Ahrens: Analiza Wariancji. PWN, 1970