Przejdź do zawartości

Andrzej Olejko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Olejko
Ilustracja
Andrzej Olejko (2013)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1963
Brzozów

Doktor habilitowany nauk historycznych
Specjalność: historia wojskowości
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie

Doktorat

1996

Habilitacja

2006
Uniwersytet Rzeszowski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Rzeszowski

Okres zatrudn.

2001

Andrzej Artur Olejko (ur. 6 kwietnia 1963 w Brzozowie) – polski historyk, doktor habilitowany, specjalizujący się w historii wojskowości i problematyce lotniczej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Grabownicy Starzeńskiej. Urodził się w rodzinie o nauczycielskich tradycjach. Jego ojciec Jan Olejko (1936-2000) był nauczycielem historii[1][2], a matka wizytatorem geografii Kuratorium Oświaty w Krośnie. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1982[3]. W latach 1982–1987 studiował na kierunku historycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, uzyskał tytuł magistra za pracę pt. Zarys historii Flotylli Pińskiej Eskadry Lotniczej. W 1996 na podstawie rozprawy Lotnictwo morskie II Rzeczypospolitej 1919–1939 uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie za pracę pt. Lotnictwo morskie II Rzeczypospolitej. Promotorem obu prac był prof. Włodzimierz Bonusiak.

W 1988 został nauczycielem historii w Liceum Medycznym w Sanoku, a w 1990 w macierzystym I LO w Sanoku, gdzie pracował do 2002. Publikował na łamach pism „Gazeta Sanocka – Autosan[4], „Tygodnik Sanocki”, „Kurier Bieszczadzki”. W latach 1991–2005 był współpracownikiem redakcji historycznych oraz programów historycznych emitowanych przez TVP Szczecin, Lublin, Warszawa i Rzeszów. W rozgłośni Radio Bieszczady prowadził autorską audycję Poszukiwacze zaginionej..., zaś w miejskiej TV Sanok program Wyciągnięte z zapomnienia.

W 2002 został pracownikiem Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego jako adiunkt w Zakładzie Historii Najnowszej Polski. W 2003 został wykładowcą w Zakładzie Kultury Krajów Karpackich Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku, a w 2007 w Państwowej Wyższej Szkoły Techniczno-Ekonomicznej im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu[5]. W listopadzie 2007 został prezesem Stowarzyszenia Niebo nad Historią, zajmującego się propagowaniem historii lotnictwa na terenie Europy. Został członkiem Rady Muzealnej Muzeum Pałac w Dukli i stowarzyszenia AMIAP.

27 października 2014 Prezydium Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów podjęło decyzję o wznowieniu postępowania profesorskiego dr. hab. Andrzeja Olejki, do czego przesłankę miały stanowić wielokrotne naruszenia praw autorskich innych osób w publikacji Karpacka wojna trzech cesarzy[6][7]. W połowie 2016 postępowanie profesorskie zostało ostatecznie unieważnione. W prowadzonym przez Uniwersytet Rzeszowski postępowaniu dyscyplinarnym wobec Olejki wykazano, że w książce Karpacka wojna trzech cesarzy z 2013 oraz artykule wydanym wcześniej[8] dopuścił się on „nieuprawnionego zapożyczenia cudzej twórczości i naruszenia cudzych praw autorskich oraz naruszenia dobrych obyczajów w zakresie działalności naukowej”. Karą za przewinienie dyscyplinarne było upomnienie[9]. Jeszcze przed ogłoszeniem orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej ds. Nauczycieli Akademickich utracił stanowisko na Uniwersytecie Rzeszowskim. W 2014 na łamach „Dziejów Najnowszych” ukazała się recenzja ww. książki, zredagowana przez Jarosława Centka, Marcina J. Mikulskiego i Tomasza Woźnego, którzy wytknęli A. Olejce liczne błędy warsztatowe, metodologiczne, merytoryczne i stylistyczne oraz zarzucili zapożyczenia z prac innych autorów bez powoływania się na źródła[10]. W tym samym periodyku w następnych latach zamieszczono polemiczną odpowiedź A. Olejki[11] i potem jeszcze jeden artykuł autorów recenzji[12].

We wrześniu 2016 został członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Historycznego[13]. Od października 2016 do 2017 był wykładowcą i kierownikiem Zakładu Historii i Wychowania Patriotycznego na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego i Logistyki Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie[14][15].

Od listopada 2018 Przewodniczący Rady Naukowej Muzeum 303 im. ppłk. pil. Jana Zumbacha[16].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kondolencje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (447), s. 10, 2 czerwca 2000. 
  2. Historia.. zs.grabownica.prv.pl. [dostęp 2017-12-27].
  3. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2013-08-20].
  4. Andrzej Olejko. Powstanie i działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 18 (489) z 20-30 czerwca 1989. 
  5. Dr hab. Andrzej Artur Olejko – PWSTE Jarosław [online], www.pwste.edu.pl [dostęp 2017-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-07].
  6. Marek Wroński. Szczeciński doktorat z prawa. „Forum Akademickie”. 4, 2015. 
  7. Marek Wroński. Unieważnienie doktoratu z germanistyki. „Forum Akademickie”. 4, 2017. 
  8. Andrzej Olejko, Galicyjski teatr działań wojennych w planach operacyjnych carskiej Rosji i Austro-Węgier u progu Wielkiej Wojny 1914 r., [w:] Zeszyty naukowe Ukraina-Europa Świat 94 (438), s. 163-179, 2012.
  9. Orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej ds. Nauczycieli Akademickich Uniwersytetu Rzeszowskiego, sygn. akt UKD ds. NA/9/8/06/2016.
  10. Jarosław Centek, Marcin J. Mikulski, Tomasz Woźny. Artykuły recenzyjne i recenzje. Kompilatorska wojna trzech cesarzy. „Dzieje Najnowsze”. R. XLVI, 3, s. 213-235, 2014. 
  11. Andrzej Olejko. Dyskusje i polemiki. Odpowiedź na recenzję Jarosława Centka, Marcina J. Mikulskiego, Tomasza Woźnego, Kompilatorska wojna trzech cesarzy. „Dzieje Najnowsze”. R. XLVII, 3, s. 193-200, 2015. 
  12. Jarosław Centek, Marcin J. Mikulski, Tomasz Woźny. Listy do redakcji. Doktorowi habilitowanemu Andrzejowi Olejce w odpowiedzi. „Dzieje Najnowsze”. R. XLVIII, 1, s. 330-326, 2016. 
  13. O nas. galicyjskietowarzystwohistoryczne.pl. [dostęp 2022-08-25].
  14. Mrek Wroński: Unieważnienie doktoratu z germanistyki. forumakademickie.pl, 2017. [dostęp 2022-12-13].
  15. Zakład Historii i Wychowania Patriotycznego. O Zakładzie. wsosp.pl. [dostęp 2017-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)].
  16. Pixelirium.pl, Muzeum 303 im. ppłk pil. Jana Zumbacha w Napoleonie [online], Muzeum 303 im. ppłk pil. Jana Zumbacha w Napoleonie [dostęp 2019-04-16] (pol.).
  17. Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 544, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  18. Olejko Andrzej – strona pracownika Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego. univ.rzeszow.pl. [dostęp 2012-03-14].
  19. Zasłużył się miastu. isanok.pl, 2008-02-27. [dostęp 2012-03-14].
  20. Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005-2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 271, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  21. Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 565, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]