Przejdź do zawartości

Andriej Czikatiło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Czikatiło
Андре́й Рома́нович Чикати́ло
Rzeźnik z Rostowa
Data i miejsce urodzenia

16 października 1936
Jabłuczne (obwód sumski)

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1994
Nowoczerkask

Przyczyna śmierci

egzekucja

Zawód, zajęcie

nauczyciel, urzędnik

Andriej Romanowicz Czikatiło (ros. Андре́й Рома́нович Чикати́ло; ur. 16 października 1936 w Jabłucznem, obwód sumski, Ukraińska SRR[1]; zm. 14 lutego 1994 w Nowoczerkasku, Rosja) – radziecki seryjny morderca, znany też jako Rzeźnik z Rostowa, oskarżony o 53 zabójstwa w latach 1978–1990.

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wiosce Jabłuczne. Jego dzieciństwo było traumatyczne, ponieważ przypadło na kilka lat po klęsce głodu na Ukrainie spowodowanym kolektywizacją, a także na okres II wojny światowej. Czikatiło słyszał opowieści rodzinne o swoim starszym bracie, który zmarł z głodu i został zjedzony przez sąsiadów. Nie wiadomo, czy historia ta jest prawdziwa, ale faktem jest, że zdarzały się wówczas przypadki kanibalizmu. W czasie II wojny światowej Czikatiło był świadkiem zbrodni popełnianych przez Wehrmacht. Wtedy śniło mu się, że zabiera niemieckich żołnierzy do lasu i tam ich morduje.

W czasie wojny, gdy jego ojciec przebywał na froncie, Andriej sypiał w jednym łóżku z matką. Często moczył się w nocy, za co matka go biła i upokarzała. Jego ojciec, który dostał się do niewoli niemieckiej, wrócił jako wyrzutek społeczny. W tamtych czasach jeńców wojennych, którzy przeżyli wojnę, uważano w ZSRR za tchórzy.

Czikatiło ukończył szkołę, ale nie dostał się na Uniwersytet Moskiewski. Po odbyciu służby wojskowej w 1960 pracował jako telefonista w miejscowości Rodionowo Nieswietajewski. W 1963 jego siostra, nie mogąc znieść faktu, że jej brat nie ma narzeczonej, zaaranżowała małżeństwo ze swoją przyjaciółką. Mimo że cierpiał na impotencję, spłodził syna i córkę. W 1971 ukończył studia korespondencyjne literatury rosyjskiej i spróbował swoich sił jako nauczyciel. Nie sprawdził się w tym zawodzie, nie umiejąc zdobyć szacunku wśród uczniów, oskarżano go także o molestowanie dzieci. Ostatecznie podjął pracę jako urzędnik w fabryce.

Działalność przestępcza

[edytuj | edytuj kod]

Swoje pierwsze morderstwo popełnił w 1978 w Szachtach, usiłując zgwałcić dziewięcioletnią dziewczynkę. Kiedy dziecko usiłowało uciec, pchnął je kilkakrotnie nożem. W trakcie dokonywania czynu pojawiła się u niego erekcja. W ten sposób odkrył, że tylko tak może osiągnąć podniecenie seksualne. Mimo dowodów łączących Czikatiłę z zabójstwem skazano i stracono Aleksandra Krawczenkę, recydywistę skazanego już wcześniej za gwałt i morderstwo. W międzyczasie Czikatiło stracił pracę nauczyciela i został sprzedawcą w miejscowej firmie.

Czikatiło zaczął ponownie mordować w 1982. Swoje przyszłe ofiary znajdował na dworcach kolejowych i autobusowych, często wybierając młodocianych uciekinierów z domu i bezdomne dzieci. Kobiety kusił obietnicą pieniędzy lub alkoholu. Dzieci ujmował przyjacielskim zachowaniem i obietnicą zabawki lub słodyczy. Swoje ofiary zabierał do lasu i tam mordował. Najczęściej usiłował odbyć z ofiarą stosunek seksualny, co często się nie udawało z racji tego, że był impotentem. Wtedy wpadał w szał i dźgał swoje ofiary, osiągając seksualne spełnienie. Później Czikatiło przyznał się również do zjadania niektórych fragmentów ciał ofiar.

W 1984 został zatrzymany, po tym jak zaczął zachowywać się podejrzanie. Wobec braku dowodów popełnienia morderstw został skazany za inne przestępstwa na rok więzienia. Wyszedł po trzech miesiącach. W 1985 dokonał dwóch zabójstw w Nowoczerkasku. Następnych zabójstw dokonał w Rewdzie, Zaporożu, Nowoszachtyńsku i Krasnym Sulinie w latach 1985–1990.

Reakcja władz

[edytuj | edytuj kod]

W Związku Radzieckim informacje o gwałtach na dzieciach czy o seryjnych mordercach były tuszowane przez władze, które uważały, że takie zbrodnie mogły się zdarzać w państwach „zgniłego kapitalistycznego Zachodu”, natomiast Związek Radziecki powinien być od nich wolny. W konsekwencji rodzice nie ostrzegali swoich dzieci o niebezpieczeństwie. Kiedy informacje o przestępstwach wyciekły do publicznej wiadomości, a władze nie chciały udzielać informacji, powstawały najróżniejsze plotki, często zupełnie absurdalne, głoszące, iż winnymi mordów są sabotażyści mordujący sowieckich mężczyzn przed inwazją na ZSRR, a nawet wilkołaki.

Milicja skoncentrowała śledztwo na chorych psychicznie i przestępcach seksualnych. Wielu z podejrzanych przyznało się do winy, często po długich i brutalnych przesłuchaniach. Kiedy większość ofiar zaczęli stanowić chłopcy, milicja zaczęła szukać sprawców wśród homoseksualistów; jeden z podejrzanych, nieletni homoseksualista, popełnił samobójstwo w areszcie.

Aresztowanie i proces

[edytuj | edytuj kod]

Czikatiło został aresztowany w 1990, kiedy zauważono jego podejrzane zachowanie. Podczas przesłuchania przyznał się do popełnienia 56 zabójstw. Zaszokował tym milicjantów, którzy zanotowali „tylko” 36 morderstw. Trzech ofiar nie odnaleziono, więc oskarżono go o 53 morderstwa.

Mimo jego dziwnego zachowania uznano, że jest w stanie stanąć przed sądem. W trakcie procesu Czikatiło oskarżał reżim, niektórych przywódców i swoją impotencję. Przedstawiał się jako ofiara ciężkich przeżyć z dzieciństwa. W 1992 został skazany na śmierć. Przed egzekucją powiedział: „Teraz mój mózg powinien zostać zabrany i zbadany, kawałek po kawałku, aby już nigdy nie było nikogo takiego”. Wyrok wykonano 14 lutego 1994, strzałem w tył głowy za prawym uchem.

Andriej Czikatiło w kulturze masowej

[edytuj | edytuj kod]

Historia śledztwa zmierzającego do wykrycia Czikatiły została pokazana w filmach:

Ponadto utwór Psychopathy Red thrashmetalowego zespołu Slayer z albumu World Painted Blood (2009). Utwór „W każdom iz nas żywiot Czikatiło” punkowego zespołu Brigaden Choj (1994). Książka Ofiara 44 Toma Roba Smitha (2008) została zainspirowana zbrodniami Czikatiły.

Ofiary

[edytuj | edytuj kod]
Pomnik upamiętniający Irinę Karabielnikową, siódmą ofiarę Czikatiły
Lp. Ofiara Wiek Data morderstwa Miejsce morderstwa
1. Jelena Zakotnowa 9 22 grudnia 1978 Szachty
2. Łarisa Tkaczenko 17 3 września 1981 Rostów nad Donem
3. Lubow Biriuk 12 12 czerwca 1982 Rostów nad Donem
4. Lubow Wołobujewa 14 25 lipca 1982 Krasnodar
5. Oleg Pożydajew 9 13 sierpnia 1982 Enem
6. Olga Kuprina 16 16 sierpnia 1982 Szachty
7. Irina Karabielnikowa 18 8 września 1982 Szachty
8. Siergiej Kuźmin 9 15 września 1982 Szachty
9. Olga Stalmaczonok 10 11 grudnia 1982 Nowoszachtyńsk
10. Laura Sarkisjan 18 18 czerwca 1983 Rostów nad Donem
11. Irina Dunienkowa 9 Lipiec 1983 Rostów nad Donem
12. Ludmiła Kuciuba 24 Lipiec 1983 Szachty
13. Igor Gudkow 7 9 sierpnia 1983 Rostów nad Donem
14. Niezidentyfikowana ok. 25 Sierpień 1983 Nowoszachtyńsk
15. Walentina Czuczulina 22 19 września 1983 Szachty
16. Wiera Szewkun 19 27 października 1983 Szachty
17. Siergiej Markow 14 27 grudnia 1983 Nowoczerkask
18. Natalja Szałopinina 17 9 stycznia 1984 Rostów nad Donem
19. Marta Riabienko 44 21 lutego 1984 Rostów nad Donem
20. Dmitrij Ptasznikow 10 24 marca 1984 Nowoszachtyńsk
21. Tatjana Petrosjan 29 25 maja 1984 Szachty
22. Swietłana Petrosjan 10 25 maja 1984 Szachty
23. Jelena Bakulina 21 22 czerwca 1984 rejon bagajewski
24. Dmitrij Iłłarionow 13 10 lipca 1984 Rostów nad Donem
25. Anna Lemieszewa 19 19 lipca 1984 Szachty
26. Swietłana Cana 20 28 lipca 1984 Rostów nad Donem
27. Natalja Gołosowska 16 2 sierpnia 1984 Rostów nad Donem
28. Ludmiła Aleksiejewa 17 7 sierpnia 1984 Rostów nad Donem
29. Niezidentyfikowana ok. 25 11 sierpnia 1984 Taszkent
30. Akmaral Sieidalijewa 10 13 sierpnia 1984 Taszkent
31. Aleksandr Czepiel 11 28 sierpnia 1984 Rostów nad Donem
32. Irina Łuczinska 24 6 września 1984 Rostów nad Donem
33. Natalja Pochlistowa 18 1 sierpnia 1985 Domodiedowo
34. Irina Gulajewa 18 27 sierpnia 1985 Szachty
35. Oleg Makarenkow 12 16 maja 1987 Rewda
36. Iwan Biłowiecki 12 29 lipca 1987 Zaporoże
37. Jurij Tierieszonok 16 15 września 1987 Wsiewołożsk
38. Niezidentyfikowana ok. 30 1 kwietnia 1988 Krasnyj Sulin
39. Aleksiej Worońko 9 15 maja 1988 Rostów nad Donem
40. Jewgienij Muratow 15 14 lipca 1988 Krasnyj Sulin
41. Tatjana Ryżkowa 16 8 marca 1989 Szachty
42. Aleksandr Djakonow 9 11 maja 1989 Rostów nad Donem
43. Aleksiej Moisiejew 10 20 czerwca 1989 Kolczugino
44. Jelena Warga 19 19 sierpnia 1989 Rostów nad Donem
45. Aleksiej Chobotow 10 28 sierpnia 1989 Szachty
46. Andriej Krawczenko 11 14 stycznia 1990 Szachty
47. Jarosław Makarow 10 7 marca 1990 Rostów nad Donem
48. Lubow Zujewa 31 4 kwietnia 1990 Nowoczerkask
49. Wiktor Pietrow 13 28 lipca 1990 Rostów nad Donem
50. Iwan Fomin 11 14 sierpnia 1990 Nowoczerkask
51. Wadim Gromow 17 17 października 1990 Taganrog
52. Wiktor Tiszczenko 16 30 października 1990 Szachty
53. Swietłana Korostik 22 6 listopada 1990 Szachty

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michał Filipczak: Czikatiło Andrej - krótka biografia. www.zbrodnia.of.pl. [dostęp 2014-09-20]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Giannangelo, S.J., Psychopatologia seryjnego morderstwa., Jeżeli p to q Wydawnictwo, Poznań 2007 (pol.)
  • Wiktor Gonczarow, Wampir z Rostowa, Gutenberg – Print, Warszawa 1997
  • Richard Lourie, DRAPIEŻCA. Polowanie na diabła, Przekład: Robert P. Lipski, wydawnictwo UNIV-COMP, Warszawa 1995 (pol.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]