Przejdź do zawartości

Ariadna Rokossowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ariadna Rokossowska
Ариадна Рокоссовская
Ilustracja
A.Rokossowska podczas odsłonięcia pomnika jej pradziadka, marsz. Konstantego Rokossowskiego (5 maja 2015)
Pełne imię i nazwisko

Ariadna Konstantinowna Rokossowska

Data i miejsce urodzenia

7 października 1980
Moskwa

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi

Ariadna Konstantinowna Rokossowska, ros. Ариадна Константиновна Рокоссовская (ur. 7 października 1980 w Moskwie) – rosyjska dziennikarka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Prawnuczka marszałka Konstantego Rokossowskiego, córka Konstantina Wiljewicza Rokossowskiego i Ludmiły Okuniewej[1], w 2002 roku ukończyła studia na Wydziale Dziennikarstwa Międzynarodowego Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych. Podczas studiów pracowała między innymi w agencji informacyjnej ITAR-TASS i w studio „Mieżdunarodnaja Panorama” kanału telewizyjnego „Rossija”. Od 2002 roku w rosyjskim dzienniku rządowym „Rossijskaja Gazieta” („RG”), najpierw jako dziennikarka, później jako zastępca sekretarza wykonawczego redakcji. W 2010 roku wróciła do pracy dziennikarskiej, do 2022 r. pisała w „RG” o polityce w krajach Unii Europejskiej, szczególnie o wydarzeniach w Niemczech i w Polsce[a][2].

W 2006 roku została laureatką rosyjskiej Pierwszej Prasowej Nagrody Narodowej „Iskra”[3]. Publikowała też w Gazecie Wyborczej materiały z cyklu „Z Rosji o Rosji”[4].

Ariadna Rokossowska 30 lipca 2014 r. otrzymała w Ambasadzie RP w Moskwie polski Brązowy Krzyż Zasługi „Za szczególny wkład w tworzenie przyjaznego obrazu Polski w społeczeństwie rosyjskim oraz obiektywne i profesjonalne relacjonowanie spraw polskich”[5][6].

W roku 2020 ukazała się w Rosji książka jej autorstwa pt. „Утро после победы” („Ranek po zwycięstwie”)[b].

  1. Według informacji, jakie podała w mediach społecznościowych, po 24 lutego 2022 r. (i krótkim urlopie, który wówczas wzięła) porzuciła tematykę międzynarodową i od tego czasu współpracuje z różnymi tytułami (obok dziennika „RG”, w którym przeszła do działu „Kultura”); pisze o lifestyle, historii, projektach społecznych itp.[8]
  2. Książka wydana w serii „75 лет Великой Победы” („75 lat Wielkiego Zwycięstwa”) – ISBN 978-5-17-120641-3, wydawnictwo AST (Издательство АСТ); zawiera wywiady z dziećmi i wnukami dowódców wojskowych tzw. „Wielkiej wojny ojczyźnianej[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Skwieciński, „Ariadny Rokossowskiej przypadki rodzinne”, Salon24, 1.09.2011.
  2. «Ариадна Рокоссовская. Журналист-международник, обозреватель „Российской газеты”». Rossijskaja Gazieta, 2012. [dostęp 2022-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-21)]. (ros.).
  3. Сусанна Альперина: «"РГ" "заискрилась": Ариадна Рокоссовская получила первую премию "Искра"». Российская газета, 2006-01-27. [dostęp 2023-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-25)]. (ros.).
  4. Olimpijski grom, wyborcza.pl.
  5. Екатерина Забродина, Михаил Синицын: «Обозреватель "РГ" Ариадна Рокоссовская получила награду Польши». Российская газета, 2014-07-31. [dostęp 2023-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-25)]. (ros.).
  6. „Polskie ordery dla przyjaciół Moskali”, 31.07.2014, wyborcza.pl.
  7. Metryczka książki w księgarni ЛитРес
  8. Komentarze A. Rokossowskiej z 15.03.2022 i z 31.05.2022.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]