Przejdź do zawartości

Artur Orzech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Orzech
Ilustracja
Artur Orzech (2017)
Pełne imię i nazwisko

Artur Dariusz Orzech

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1964
Jelenia Góra

Zawód, zajęcie

dziennikarz, prezenter, konferansjer, wykładowca, iranista, muzyk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

m.in. Uniwersytet Warszawski (1989–2001), Polskie Radio Program III (2001–2017)

Strona internetowa

Artur Dariusz Orzech[a] (ur. 22 lutego 1964[1] w Jeleniej Górze) – polski dziennikarz muzyczny, konferansjer oraz prezenter radiowy i telewizyjny, muzyk, iranista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Warszawie, w klasie o profilu ogólnym z rozszerzonym językiem angielskim. W 1983 rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku iranistyka. Po roku nauki podjął pracę tłumacza; w tym charakterze pracował między innymi dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych[2]. Po czwartym roku studiów, w latach 1987–1988 przebywał na stypendium naukowo-badawczym na Uniwersytecie Kabulskim w Afganistanie. Po ukończeniu (z wyróżnieniem) studiów w 1989 został asystentem w Zakładzie Iranistyki Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracował przez 12 lat[2].

W 1983 z kolegą z klasy Piotrem Klattem był współzałożycielem zespołu rockowego Róże Europy, w którym był gitarzystą i autorem muzyki na pierwszych dwóch płytach – Stańcie przed lustrami i Krew Marilyn Monroe. Ok. 1989/1990 opuścił zespół, żeby skupić się na karierze naukowej. W 2023 został ponownie członkiem Róż Europy[2][3].

Podjął pracę w Radio Dla Ciebie, później trafił do radiowej Jedynki, a w 2001 – do Trójki. Pierwszy raz w Trójce pojawił się na początku lat 90. Prowadził audycję Orzech i reszta, a od września 2007 prowadził audycję Prywatna kolekcja. W latach 2006–2015 poprowadził trzy wydania Listy Przebojów Programu Trzeciego. Prowadził też audycje: Zaraz wracam i Trzy kontynenty. Jesienią 2017 w związku z działaniami ówczesnego dyrektora Trójki Wiktora Świetlika odszedł ze stacji[4]. W 2020 należał do zespołu redakcyjnego internetowej stacji radiowej RadioSpacja.pl jako prezenter audycji Swoją drogą[5].

W latach 2001–2007 pełnił funkcję prorektora ds. studenckich w niepublicznej Wyższej Szkole Promocji w Warszawie.

W latach 1994–1997 prowadził program Muzyczna Jedynka w TVP1. Był też gospodarzem innych programów emitowanych w TVP: Twoja Lista Przebojów (1997–1998), Muzyczny Serwis Jedynki, Studio Orzech (oba w 2000), Śpiewaj i walcz (2010)[6], Świat się kręci (2015–2016), Hit, Hit, Hurra (2016)[7][8][9] i Szansa na sukces (2019–2021), a także współprowadził poranny program TVP2 Pytanie na śniadanie.

Od 1992 do 2020 (z krótkimi przerwami w latach 1996–1997 z racji przeniesienia do Polskiego Radia i w latach 2012–2013 z racji braku udziału Polski) komentował dla polskich widzów Konkurs Piosenki Eurowizji, w latach 2004–2020 (z przerwą związaną z brakiem udziału Polski) – Konkurs Piosenki Eurowizji Junior, a w latach 2007-2008 – Konkurs Tańca Eurowizji. Ponadto w latach 2003–2004, 2006–2007, 2010 i 2016–2018 prowadził finał Krajowych Eliminacji wyłaniających reprezentantów Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji. 1 października 2017 zasiadł w jury krajowych eliminacji do 15. Konkursu Piosenki Eurowizji Junior[10][11]. W latach 2021–2023 komentował Konkurs Piosenki Eurowizji na swoim kanale na platformie YouTube. Od 2024 ponownie komentator dla polskich widzów Konkurs Piosenki Eurowizji.[12] Wielokrotnie prowadził Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu i Sopot Festival, ponadto w 1997, 1998, 2000, 2010 i 2013 prowadził galę rozdania Fryderyków. W 2017[13], 2018[14] i 2019 prowadził galę rozdania Telekamer[15].

Od 2011 zasiada w Radzie Akademii Fonograficznej ZPAV w sekcji muzyki rozrywkowej[16].

W marcu 2021 został zwolniony z pracy w Telewizji Polskiej, bo — według władz TVP — zbyt późno poinformował o swojej absencji na planie nagraniowym do programu Szansa na sukces z powodu „niedyspozycji”, co spowodowało opóźnienie w realizacji odcinka charytatywnego, a także według komunikatu nadawcy naraził TVP na „straty finansowe i wizerunkowe”[17]. Sam zainteresowany wytłumaczył niestawienie się w pracy sprzeciwem wobec dominującej linii muzycznej publicznego nadawcy i niezgodą na poprowadzenie odcinków z udziałem m.in. discopolowego zespołu Boys czy Jana Pietrzaka[18][19][20].

W czerwcu 2021 dołączył do zespołu redakcyjnego internetowej rozgłośni Rockserwis.fm, gdzie prowadzi audycję NUTA NUT'A[21][22].

W styczniu 2024 ogłoszono, że Orzech ponownie zostanie komentatorem Konkursu Piosenki Eurowizji[23]. Od 17 marca 2024 ponownie został prowadzącym Szansy na sukces w TVP2[24].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Przez dziewięć lat (w latach 2006–2015)[potrzebny przypis] był mężem Karoliny z domu Kozłowskiej[25]. 11 lipca 2023 poinformował publicznie, że został ojcem[26]. W tym samym roku wziął ślub z matką dziecka – Emilią[25].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Artur Orzech, Karolina Orzech, Wiza do Iranu, Warszawa: Wielka Litera, 2014, ISBN 978-83-64142-49-9 [dostęp 2024-06-02].
  1. Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów A. Orzecha.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 369, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. a b c Artur Orzech znów prowadzi Eurowizję. Mało kto wie, kim jest z wykształcenia [online], Plejada, 7 maja 2024 [dostęp 2024-06-02] (pol.).
  3. Artur Orzech po ponad 30 latach ponownie w RÓŻACH EUROPY. Będzie nowa płyta? | Riffineria Rocka [online], 8 stycznia 2023 [dostęp 2024-06-02] (pol.).
  4. Artur Orzech po 16 latach odchodzi z radiowej Trójki [online], www.wirtualnemedia.pl, 30 października 2017 [dostęp 2017-11-02] (pol.).
  5. jk: „Swoją drogą” Artura Orzecha w RadioSpacja.pl, rozgłośnia niebawem z nową stroną internetową. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-04-21]. (pol.).
  6. Śpiewaj i walcz. tvp.pl. [dostęp 2010-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-17)]. (pol.).
  7. Hit, Hit, Hurra - odcinek 2. Uczestnicy, których zapamiętacie!. eska.pl. [dostęp 2016-09-21]. (pol.).
  8. Finał Hit, Hit, Hurra - kto wygrał?. eska.pl. [dostęp 2016-12-10]. (pol.).
  9. Łukasz Szewczyk: Alicja Szemplińska wygrała show „Hit Hit Hurra!” (wideo). media2.pl. [dostęp 2016-12-12]. (pol.).
  10. Eurowizja Junior 2017 - krajowe eliminacje: Rafał Brzozowski prowadzącym. Kto w jury?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2017-09-25]. (pol.).
  11. Interia: Eurowizja Junior 2017: Alicja Rega zwyciężczynią polskich preselekcji. muzyka.interia.pl. [dostęp 2017-10-01]. (pol.).
  12. Kamil Polewski: Eurowizja 2024: Artur Orzech powraca do roli komentatora. eurowizja.org. [dostęp 2024-01-12]. (pol.).
  13. Janusz Sulisz: Wręczono Telekamery Tele Tygodnia 2017. satkurier.pl. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
  14. Michał Kurdupski: Żadna telewizja nie pokaże gali Telekamer 2018. Transmisja na oficjalnym fanpage „Tele Tygodnia”. [w:] Wirtualne Media [on-line]. 20 listopada 2017. [dostęp 2018-02-08]. (pol.).
  15. Michał Kurdupski: Bez transmisji telewizyjnej gali Telekamery 2019 (lista nominowanych). [w:] Wirtualne Media [on-line]. 27 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-30]. (pol.).
  16. Rady Akademii Fonograficznej w kadencji 2011-2012. www.zpav.pl. [dostęp 2011-01-29]. (pol.).
  17. Komunikat Telewizji Polskiej — Telewizja Polska S.A. - tvp.pl [online], centruminformacji.tvp.pl [dostęp 2021-04-13].
  18. Artur Orzech znika z „Szansy na sukces”. TVP zerwało umowę?. Onet.pl, 2021-03-22. [dostęp 2021-03-23]. (pol.).
  19. Artur Orzech po rozstaniu z TVP: "Boys i Pietrzaka nie dźwignę" [online], muzyka.interia.pl [dostęp 2021-03-23] (pol.).
  20. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2021-03-23].
  21. Artur Orzech znalazł pracę po odejściu z TVP. Co będzie robił? [online], muzyka.interia.pl [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  22. Artur Orzech wraca do radia. "To jest właściwa antena" [online], plejadapl, 8 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  23. Kamil Polewski: Eurowizja 2024: Artur Orzech powraca do roli komentatora. eurowizja.org, 2024-01-12. [dostęp 2024-02-18].
  24. Artur Orzech Szansy na sukces TVP2 [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  25. a b Roksana Pamuła, Orzech wcale nie ma wykształcenia muzycznego. Dla zespołu Róże Europy stworzył największy przebój, [w:] gazeta.pl [online], Agora SA, 2 marca 2024 [dostęp 2024-06-14].
  26. Aleksandra Frankowska: Zniknął z wizji nagle, ojcem został tuż przed 60. Artur Orzech powrócił w glorii chwały. [w:] Viva.pl [on-line]. Burda Media Polska Sp. z o.o., 2024-05-08. [dostęp 2024-06-14].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]