Przejdź do zawartości

Bronisław Wilk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Wilk
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1948
Wroniniec

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Bronisław Wilk (ur. 20 kwietnia 1948 we Wronińcu) – polski inżynier i polityk, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w 1971, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera elektronika. Pracę w zawodzie rozpoczął w 1971 w Zakładach Sprzętu Motoryzacyjnego „Polmo” w Praszce, od 1975 pracował w opolskim „Metalchemie”. W latach 1983–1987 był przewodniczącym rady pracowniczej w tym przedsiębiorstwie.

W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Stowarzyszenia Działaczy Samorządów Pracowniczych i prezesem Opolskiego Klubu Samorządowego, należał również do Klubu Inteligencji Katolickiej.

W 1989 uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji z okręgu opolskiego jako kandydat bezpartyjny z poparciem Komitetu Obywatelskiego. Był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Przekształceń Własnościowych, ponadto zasiadał w trzech komisjach stałych i czterech nadzwyczajnych.

Bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Partii Chrześcijańskich Demokratów. Do 1994 zajmował stanowisko pierwszego po powołaniu prezesa zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”, później pracował jako agent ubezpieczeniowy Nationale-Nederlanden[1]. Zasiadał w radzie politycznej Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów[2].

W 1994 był przez około cztery miesiące tymczasowo aresztowany, a także oskarżony m.in. o działanie na szkodę fundacji. W 2006 został prawomocnie uniewinniony od większości zarzutów (w tym korupcyjnych), w zakresie jednego z czynów postępowanie karne umorzono w związku z przedawnieniem karalności[3]. W 2009 Sąd Okręgowy w Opolu przyznał mu odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne aresztowanie, łącznie w kwocie 39 tys. zł, nie uwzględniając jego wniosku o zasądzenie kwoty znacznie wyższej[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Była drużyna, „Gazeta Wyborcza” z 9 i 16 września 1999
  2. Rada Polityczna. chadecja.org.pl. [dostęp 2011-12-28].
  3. Historia sprawy Wilka. gazeta.pl, 23 lutego 2007. [dostęp 2011-12-28].
  4. B. poseł dostał 39 tys. za niesłuszny areszt. tvn24.pl, 9 listopada 2009. [dostęp 2020-02-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]