Przejdź do zawartości

Bławatowiec rudogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bławatowiec rudogłowy
Lipaugus weberi[1]
Cuervo, Salaman, Donegan & Ochoa, 2001
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

bławatnikowate

Podrodzina

bławatniki

Plemię

Cotingini

Rodzaj

Lipaugus

Gatunek

bławatowiec rudogłowy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Bławatowiec rudogłowy[3] (Lipaugus weberi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae). Występuje endemicznie w północno-zachodniej Kolumbii. Jego naturalnym środowiskiem są subtropikalne i tropikalne wilgotne lasy wysokogórskie. Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wskutek utraty siedliska. Został opisany w 2001 roku. Holotypem był dorosły samiec odłowiony w sierpniu 1999 roku.

Bławatowiec rudogłowy
Morfologia
Długość ciała wynosi 24–25 cm, masa ciała około 72 g[4]. U dorosłych osobników upierzenie jest jednolicie szare, z wyjątkiem kasztanowobrązowego ciemienia i cynamonowych pokryw podogonowych. Dziób czarny, występuje żółta obrączka oczna. Osobniki młodociane mają rdzawe krawędzie lotek i pokryw skrzydłowych większych[5].
Ekologia i zachowanie
Środowiskiem życia bławatowców rudogłowych są wilgotne, dziewicze lasy na wysokości 1500–1820 m n.p.m. Widywane były również na skrajach lasów i w roślinności wtórnej nieopodal górskich wąwozów, ale zwykle nie w lesie wtórnym. Przebywają pojedynczo w środkowych i niższych piętrach lasu, wyżej w koronach drzew dołączają czasem do stad wielogatunkowych. Zjadają niewielkie i średniej wielkości jagody, a niekiedy i duże bezkręgowce[5].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) po raz pierwszy sklasyfikowała bławatowca rudogłowego w 2002 roku, uznając go za gatunek zagrożony (EN – endangered); w 2015 roku zmieniono status gatunku na krytycznie zagrożony (CR – critically endangered). Liczebność populacji szacuje się na około 50–249 osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na postępującą utratę i fragmentację siedlisk[2].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lipaugus weberi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Lipaugus weberi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Cotingini Bonaparte, 1849 (1822) (wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-08].
  4. Snow, D. & Sharpe, C.J.: Chestnut-capped Piha (Lipaugus weberi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-26)].
  5. a b Species factsheet: Lipaugus weberi. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-10-26]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]