Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Człon o transmitancji:
![{\displaystyle K(s)={\frac {\sigma ^{2}+\omega ^{2}}{(s+\sigma )^{2}+\omega ^{2}}}}](https://amansaja.com/index.php?q=Mfv0Kfa6bO93MqTXLqrCMqiSL3dZb2hQMu9Onpz0p3oPb21BngBFb21FJgGRKArSngrOb3z2nO81aAnDoNi1zNJBatBCzAdCoqs0yjwQzDnBoNe0yqi5njK3yjG4oArB)
dla
Dana transmitancja ma parę sprzężonych biegunów zespolonych w punktach:
![{\displaystyle s_{1}=-\sigma +j\omega }](https://amansaja.com/index.php?q=Mfv0Kfa6bO93MqTXLqrCMqiSL3dZb2hQMu9Onpz0p3oPb21BngBFb21FJgGRKArSngrOb3z2nO85zAw2aqa1aAo2otnBaDFFoDK0oAiPnte2zqoNaNiOnjsPzNnEnji1)
![{\displaystyle s_{2}=-\sigma -j\omega }](https://amansaja.com/index.php?q=Mfv0Kfa6bO93MqTXLqrCMqiSL3dZb2hQMu9Onpz0p3oPb21BngBFb21FJgGRKArSngrOb3z2nO9DoDw4aNBDoAzEaja2yteQoNlAytJDnjm5zDa5aNhBotoOaqoOzDs4)
przy
Z powyższych warunków wynika, że człon oscylacyjny może powstać przez połączenie dwóch członów inercyjnych. Zespolone bieguny transmitancji są przyczyną oscylacji występujących w odpowiedzi impulsowej i skokowej.
Odpowiedź skokowa:
![{\displaystyle \lambda (t)=1-{\frac {({\sqrt {\sigma ^{2}+\omega ^{2})}}}{\omega }}e^{-\sigma t}\cos(\omega t+\varphi ),}](https://amansaja.com/index.php?q=Mfv0Kfa6bO93MqTXLqrCMqiSL3dZb2hQMu9Onpz0p3oPb21BngBFb21FJgGRKArSngrOb3z2nO9Azjm1njlDajhByji0ajm2zqeNzNKNagdDnDw1ota1ztG3zNo1aqs2)
gdzie
Odpowiedź impulsowa:
![{\displaystyle k(t)={\frac {\sigma ^{2}+\omega ^{2}}{\omega }}e^{-\sigma t}\sin(\omega t).}](https://amansaja.com/index.php?q=Mfv0Kfa6bO93MqTXLqrCMqiSL3dZb2hQMu9Onpz0p3oPb21BngBFb21FJgGRKArSngrOb3z2nO9CztzDotG3aAeNaDi0agi4a2oOotrByqaPztvBnjwNajrFoAnDygsO)