Przejdź do zawartości

Cleistopholis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cleistopholis
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

magnoliowce

Rodzina

flaszowcowate

Rodzaj

Cleistopholis

Nazwa systematyczna
Cleistopholis Pierre ex Engl.
Engler et Prantl, Nat. Pflanzenfam. Nachtr. II-IV 160. Aug 1897[3]
Typ nomenklatoryczny

C. patens (Benth.) Engl. & Diels[3]

Cleistopholis Pierre ex Engl. – rodzaj roślin z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae Juss.). Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajdują się 3 gatunki o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych[4]. Występuje naturalnie w klimacie równikowym Afryki[5]. Gatunkiem typowym jest C. patens (Benth.) Engl. & Diels[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Zimozielone krzewy[6].
Liście
Naprzemianległe, pojedyncze. Liść jest całobrzegi[6].
Kwiaty
Promieniste, obupłciowe, pojedyncze. Rozwijają się w kątach pędów. Mają 3 wolne działki kielicha. Płatków jest 6, ułożonych w dwóch okółkach, różnią się od siebie, zewnętrzne są nachylone ku sobie, natomiast wewnętrzne są mniejsze. Kwiaty mają liczne wolne pręciki. Zalążnia jest górna, składająca się z licznych wolnych słupków[6].
Owoce
Tworzą owoc zbiorowy[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja według APweb (aktualizowany system APG III z 2009)

Rodzaj wraz z całą rodziną flaszowcowatych w ramach rzędu magnoliowców wchodzi w skład jednej ze starszych linii rozwojowych okrytonasiennych określanych jako klad magnoliowych[2].

Lista gatunków[4]

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Drewno gatunku C. patens na zastosowanie komercyjne. Ponadto jego kora służy do produkcji lin i mat, a liście i korzenie używa się w lecznictwie[5].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Jeden gatunek tego rodzaju został wpisany do Czerwonej księgi gatunków zagrożonychC. staudtii został przypisany do kategorii gatunków narażonych[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
  3. a b c Cleistopholis. Index Nominum Genericorum (ING). [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  4. a b Cleistopholis. The Plant List. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  5. a b D. J. Mabberley: The Plant-book: A Portable Dictionary of the Vascular Plants (Second Edition). Cambridge University Press, 1997, s. 163. ISBN 978-0-521-41421-0. (ang.).
  6. a b c d Cleistopholis. Plantes & botanique. [dostęp 2015-08-06]. (fr.).
  7. A. Cosiaux i inni, Cleistopholis staudtii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2016-06-09] (ang.).