Przejdź do zawartości

Deontay Wilder

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Deontay Wilder
Ilustracja
Wilder w 2018
Pełne imię i nazwisko

Deontay Leshun Wilder

Pseudonim

The Bronze Bomber

Data i miejsce urodzenia

22 października 1985
Tuscaloosa

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

201 cm

Debiut

2008

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

48

Zwycięstwa

43

Przez nokauty

42

Przez decyzje

1

Porażki

4

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008 boks
(waga ciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 1 czerwca 2024.
Strona internetowa

Deontay Leshun Wilder (ur. 22 października 1985 w Tuscaloosa[1]) – amerykański bokser wagi ciężkiej, brązowy medalista olimpijski w 2008 r. w Pekinie, były mistrz świata organizacji WBC. Pokonał 8 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej[2].

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

Zdobywca brązowego medalu w kategorii wagowej do 91 kg (ciężka) na letnich igrzyskach olimpijskich w 2008 roku w Pekinie[3].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Wilder zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt, ponieważ został ojcem, kiedy był jeszcze niepełnoletni. Jego córka od urodzenia miała chory kręgosłup, dlatego szukał szybkiej formy zarobku. Porzucił szkołę oraz pracę i zaczął treningi, mimo znikomej wiedzy na temat technik bokserskich[4].

Od listopada 2008 roku walczy na profesjonalnym ringu. Do 15 marca 2014 stoczył 31 walk, wygrywając wszystkie przez nokaut[5].

15 marca 2014 na gali w portorykańskim Bayamon, Wilder pokonał przez KO w pierwszej rundzie rodaka Malika Scotta (36-1-1, 13 KO)[6].

16 sierpnia 2014 w Kalifornii pokonał przez RTD w czwartej rundzie rodaka Jasona Gaverna (25-16-4, 11 KO)[7].

Zdobycie mistrzostwa świata WBC i obrony

[edytuj | edytuj kod]

17 stycznia 2015 w Las Vegas po jednogłośnej decyzji sędziów (118:109, 119:108 i 120:107) w pojedynku z Haitańczykem z kanadyjskim paszportem Stiverne’em (24-2-1, 21 KO), został mistrzem świata organizacji WBC[8].

13 czerwca 2015 w Birmingham (Alabama) w pierwszej obronie tytułu, a także pierwszej walce mistrzowskiej w historii rodzinnej Alabamy, znokautował w dziewiątej rundzie rodaka Erica Molinę (23-3, 17 KO)[9].

26 września 2015 w tej samej miejscowości pokonał przez techniczny nokaut w 11. rundzie Johanna Duhaupasa[10].

16 stycznia 2016 w Nowym Jorku pokonał przez KO w 9. rundzie Artura Szpilkę, w obronie mistrzostwa świata WBC[11].

21 maja 2016 miała odbyć się walka Wildera z rosyjskim championem Aleksandrem Powietkinem, która niemal w ostatniej chwili została jednak odłożona z powodu pozytywnego wyniku badań antydopingowych Powietkina[12].

16 lipca 2016 przystąpił do czwartej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC, pokonując przez RTD w 8 rundzie Chrisa Arreolę (36-5-1, 31 KO)[13].

Wilder w 2015

25 lutego 2017 pokonał Geralda Washingtona w piątej rundzie przez nokaut techniczny broniąc piąty raz z rzędu tytuł mistrza świata WBC[14].

4 listopada 2017 w Nowym Jorku znokautował w pierwszej rundzie obowiązkowego pretendenta do tytułu, Bermane’a Stiverne’a (25-2-1, 21 KO). Jego rywal trzykrotnie lądował na macie ringu. Dla Wildera była to szósta z kolei skuteczna obrona mistrzowskiego pasa[15].

3 marca 2018 w hali Barclays Center na Brooklynie wygrał przez TKO w dziesiątej rundzie z Kubańczykiem Luisem Ortizem (28-1, 24 KO), broniąc skutecznie po raz siódmy tytułu federacji WBC[16].

Walka z Tysonem Furym

[edytuj | edytuj kod]

1 grudnia 2018 w Staples Centre w Los Angeles spotkał się z Tysonem Furym (27-0, 19 KO). Po świetnych dwunastu rundach, podczas których Brytyjczyk dwukrotnie był liczony (w dziewiątej i dwunastej rundzie) sędziowie orzekli remis. Punktowali niejednogłośnie – 115:111 Wilder, 114:112 Fury i 113:113[17]. Dwunasta runda tej walki została uznana za rundę roku 2018 przez Premier Boxing Champions.

Kolejna obrona tytułu

[edytuj | edytuj kod]

18 maja 2019 w Barclays Centre w Nowym Jorku przystąpił do dziewiątej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC w wadze ciężkiej. Jego rywalem był obowiązkowy pretendent Dominic Breazeale (20-1, 18 KO). Wygrał tę walkę przez nokaut już w pierwszej rundzie[18].

Rewanż z Tysonem Furym i utrata tytułu

[edytuj | edytuj kod]

22 lutego 2020 w Las Vegas przegrał rewanżowy pojedynek z Furym przez techniczny nokaut w siódmej rundzie, tracąc tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC[19].

Trylogia z Tysonem Fury

[edytuj | edytuj kod]

Trzecia walka pomiędzy Tysonem Fury a Deontayem Wilderem odbyła się 9 października 2021 (oryginalnie zaplanowana na 24 lipca 2021 r.), po tym jak Tyson Fury miał pozytywny wynik na obecność koronawirusa. Pojedynek wygrał Brytyjczyk przez nokaut w jedenastej rundzie (wcześniej Wilder był liczony w rundzie trzeciej i dziesiątej, zaś Fury dwukrotnie w czwartej)[20].

Wilder vs. Parker

[edytuj | edytuj kod]

23 grudnia 2023 roku w Rijadzie zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji WBO wagi ciężkiej, Josephem Parkerem. Przegrał jednogłośną decyzją sędziów (108-120, 110-118, 111-118). Stawką walki były pasy WBC International i WBO Inter-Continental[21].

Wilder vs. Zhang

[edytuj | edytuj kod]

1 czerwca 2024 zmierzył się z Zhangiem Zhilei[22]. W walce wieczoru przegrał w piątej rundzie przez nokaut[23].

Lista walk na zawodowym ringu[1]

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda, czas Data Miejsce Uwagi
Przegrana 43-4-1 Zhang Zhilei TKO 5 (12) 1 czerwca 2024 Kingdom Arena, Rijad, Arabia Saudyjska
Przegrana 43-3-1 Nowa Zelandia Joseph Parker UD 12 23 grudnia 2023 Kingdom Arena, Rijad, Arabia Saudyjska
Zwycięstwo 43-2-1 Finlandia Robert Helenius KO 1 (12), 2:57 16 października 2022 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Przegrana 42-2-1 Wielka Brytania Tyson Fury KO 11 (12), 1:10 9 października 2021 T-Mobile Arena, Las Vegas Walka o pas mistrzowski WBC
Przegrana 42-1-1 Wielka Brytania Tyson Fury TKO 7 (12), 1:39 22 lutego 2020 MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone Utrata pasa mistrzowskiego WBC
Zwycięstwo 42-0-1 Kuba Luis Ortiz KO 7 (12), 2:54 23 listopada 2019 MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 41-0-1 Stany Zjednoczone Dominic Breazeale KO 1 (12), 2:04 18 maja 2019 Barclays Center, Brooklyn Obronił tytuł mistrzowski
Remis 40–0–1 Wielka Brytania Tyson Fury SD 12 1 grudnia 2018 Staples Centre, Los Angeles, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 40-0 Kuba Luis Ortiz TKO 10 (12) 1:34 3 marca 2018 Barclays Center, Brooklyn Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 39-0 Kanada Bermane Stiverne KO 1 (12), 2:59 4 listopada 2017 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 38-0 Stany Zjednoczone Gerald Washington TKO 5 (12), 1:45 25 lutego 2017 Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 37-0 Stany Zjednoczone Chris Arreola RTD 8 (12), 3:00 16 lipca 2016 Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 36-0 Polska Artur Szpilka KO 9 (12), 2:24 16 stycznia 2016 Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 35-0 Francja Johann Duhaupas TKO 11 (12), 0:55 26 września 2015 Legacy Arena, Birmingham (Alabama), Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 34-0 Stany Zjednoczone Éric Molina KO 9 (12), 1:03 13 czerwca 2015 Bartow Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone Obronił tytuł mistrzowski
Zwycięstwo 33-0 Kanada Bermane Stiverne UD 12 17 stycznia 2015 MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone Zdobył tytuł mistrza WBC w wadze ciężkiej
Zwycięstwo 32-0 Stany Zjednoczone Jason Gavern RTD 4 (10), 3:00 16 sierpnia 2014 StubHub Center, Carson, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 31-0 Stany Zjednoczone Malik Scott KO 1 (12), 1:36 15 marca 2014 Coliseo Rubén Rodríguez, Bayamón, Portoryko
Zwycięstwo 30-0 Stany Zjednoczone Nicolai Firtha KO 4 (10), 1:26 26 października 2013 Boardwalk Hall, Atlantic City, New Jersey, Stany Zjednoczone Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
Zwycięstwo 29-0 Białoruś Siarhiej Lachowicz KO 1 (10), 1:43 9 sierpnia 2013 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
Zwycięstwo 28-0 Wielka Brytania Audley Harrison TKO 1 (12), 1:10 27 kwietnia 2013 Motorpoint Arena, Sheffield, Wielka Brytania
Zwycięstwo 27-0 Stany Zjednoczone Matthew Geer TKO 2 (8), 1:16 13 stycznia 2013 Centro de Convenciones, Villahermosa, Meksyk
Zwycięstwo 26-0 Wielka Brytania Kelvin Price KO 3 (10), 0:51 15 grudnia 2012 Memorial Sports Arena, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone Zdobył tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas
Zwycięstwo 25-0 Wielka Brytania Damon McCreary KO 2 (10), 0:55 8 września 2012 The Hangar, Costa Mesa, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 24-0 Trynidad i Tobago Kertson Manswell TKO 1 (10), 2:10 4 sierpnia 2012 Civic Center Expo Hall, Mobile, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 23-0 Jamajka Owen Beck RTD 3 (8), 3:00 23 czerwca 2012 Killer Buzz Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 22-0 Stany Zjednoczone Jesse Oltmanns TKO 1 (8), 0:26 26 maja 2012 Oasis Hotel Complex, Cancún, Meksyk
Zwycięstwo 21-0 Stany Zjednoczone Marlon Hayes TKO 4 (8), 3:00 25 lutego 2012 Scottrade Center, St. Louis, Missouri, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 20-0 Stany Zjednoczone David Long KO 1 (8), 1:17 25 listopada 2011 U.S. Bank Arena, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 19-0 Meksyk Daniel Cota KO 3 (8), 2:55 5 listopada 2011 Centro de Convenciones, Cancún, Meksyk
Zwycięstwo 18-0 Stany Zjednoczone Dominique Alexander TKO 2 (6), 2:02 27 sierpnia 2011 Water Oaks Farm Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 17-0 Stany Zjednoczone Damon Reed KO 2 (6), 1:59 18 czerwca 2011 Tuscaloosa Amphitheater, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 16-0 Stany Zjednoczone Reggie Pena TKO 1 (6), 2:03 6 maja 2011 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 15-0 Stany Zjednoczone DeAndrey Abron TKO 2 (6), 1:23 19 lutego 2011 Shelton State Community College, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 14-0 Stany Zjednoczone Danny Sheehan KO 1 (6), 1:48 2 grudnia 2010 Hilton Towers Ballroom, Lafayette, Luizjana, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 13-0 Stany Zjednoczone Harold Sconiers TKO 4 (6), 1:09 15 października 2010 Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 12-0 Stany Zjednoczone Shannon Caudle KO 1 (6), 1:04 25 września 2010 Fitzgeralds Casino and Hotel, Tunica Resorts, Missisipi, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 11-0 Stany Zjednoczone Dustin Nichols TKO 1 (6), 3:00 3 lipca 2010 Club Palace, Hattiesburg, Missisipi, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 10-0 Meksyk Alvaro Morales TKO 3 (6), 1:23 30 kwietnia 2010 Tropicana Las Vegas, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 9-0 Stany Zjednoczone Ty Cobb KO 1 (6), 0:33 2 kwietnia 2010 The Joint, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 8-0 Stany Zjednoczone Jerry Vaughn KO 1 (6), 1:02 28 listopada 2009 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 7-0 Stany Zjednoczone Travis Allen TKO 1 (4), 1:30 14 sierpnia 2009 Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 6-0 Stany Zjednoczone Kelsey Arnold KO 1 (4), 1:13 26 czerwca 2009 Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 5-0 Stany Zjednoczone Charles Brown KO 1 (6), 0:55 23 maja 2009 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone.
Zwycięstwo 4-0 Stany Zjednoczone Joseph Rabotte KO 1 (4), 2:33 24 kwietnia 2009 UIC Pavilion, Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 3-0 Stany Zjednoczone Richard Greene Jr. TKO 2 (4), 0:11 14 marca 2009 Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 2-0 Stany Zjednoczone Shannon Gray TKO 1 (4), 2:12 6 marca 2009 James M. Trotter Convention Center, Columbus, Missisipi, Stany Zjednoczone
Zwycięstwo 1-0 Stany Zjednoczone Ethan Cox TKO 2 (4), 2:54 15 listopada 2008 Memorial Gymnasium, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone Debiut w zawodowym boksie

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b BoxRec: Deontay Wilder [online], boxrec.com [dostęp 2019-04-06].
  2. Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
  3. Deontay Wilder Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2011-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2009)]. (ang.).
  4. Wilder ekskluzywnie dla BoxingBet. boxingbet.pl. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).
  5. Deontay Wilder na stronie boxrec.com.
  6. Scott Christ, Results: Wilder blasts Scott in one [online], Bad Left Hook, 15 marca 2014 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  7. Deontay Wilder stopped Jason Gavern in California to make it 32-0 with 32 knockouts [online], Sky Sports [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  8. Deontay Wilder odzyskał mistrzostwo świata dla Ameryki!. bokser.org, 17 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-18].
  9. Wilder odprawił zaskakująca groźnego Molinę. Bokser.org, 14 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
  10. ‘FRANCUSKI WACH’ JOHANN DUHAUPAS PODDANY DOPIERO W 11 RUNDZIE. Bokser.org, 27 września 2015. [dostęp 2015-09-27]. (pol.).
  11. Deontay Wilder: Myślałem, że zabiłem Artura Szpilkę [online], Sport.pl, 12 lutego 2020 [dostęp 2024-06-03] (pol.).
  12. WILDER: NIE MA TAKICH SPECYFIKÓW, KTÓRE URATOWAŁYBY POWIETKINA. bokser.org, 2016-05-16. [dostęp 2016-05-16].
  13. Wilder routs Arreola despite significant injuries [online], ESPN.com, 17 lipca 2016 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  14. Wilder finishes Washington in 5th, retains title [online], ESPN.com, 26 lutego 2017 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  15. Marcin Olkiewicz, WILDER ŁATWO ROZPRAWIŁ SIĘ ZE STIVERNE’EM [online], bokser.org [dostęp 2017-11-05].
  16. Wilder przetrwał krysys i znokautował Ortiza!. bokser.org, 2018-03-04. [dostęp 2018-03-04].
  17. Keith Idec, Deontay Wilder, Tyson Fury Ends in Controversial Draw [online], BoxingScene.com, 2 grudnia 2018 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  18. Deontay Wilder knocks out Dominic Breazeale in first round to defend title, „BBC Sport”, 19 maja 2019 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  19. Tyson Fury znokautował Deontaya Wildera. Gypsy King nowym bokserskim mistrzem świata [online], NIEZALEZNA.PL, 23 lutego 2020 [dostęp 2020-02-23].
  20. Fury KO’s Wilder in 11th to retain title in thriller [online], ESPN, 10 października 2021 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
  21. PARKER ZASKOCZYŁ ŚWIAT I POKONAŁ WILDERA! [online], Bokser.org [dostęp 2023-12-25].
  22. Deontay Wilder returns to fight Zhilei Zhang on Artur Beterbiev vs Dmitry Bivol bill [online], Sky Sports [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  23. Deontay Wilder na deskach. To był naprawdę mocny nokaut [WIDEO] [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2024-06-02] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]