Przejdź do zawartości

Daniel Moskiewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel I Aleksandrowicz Moskiewski
Ilustracja
Książę moskiewski
Okres

od 1263
do 5 marca 1303

Następca

Jerzy I Moskiewski

Dane biograficzne
Dynastia

Rurykowicze

Data i miejsce urodzenia

1261
Włodzimierz

Data i miejsce śmierci

5 marca 1303
Moskwa

Ojciec

Aleksander Newski

Dzieci

Jerzy I,
Iwan I Kalita

Daniel Aleksandrowicz ros. Даниил Александрович (ur. 1261 we Włodzimierzu, zm. 5 marca 1303 w Moskwie) – z dynastii Rurykowiczów, tytularny książę moskiewski od 1263 roku, ze względu na swój młody wiek panował dopiero w latach 1277–1303. Najmłodszy syn Aleksandra Newskiego, brat Andrzeja i Dymitra – wielkich książąt włodzimierskich, ojciec Jerzego Moskiewskiego i Iwana I Kality.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze przed śmiercią Aleksander Newski wyznaczył synom księstwa w których mieli panować. Danielowi przypadła Moskwa, w której rządy objął po śmierci ojca.

Moskwa odznaczała się dobrym położeniem, z dala od Złotej Ordy, z której strony można się było spodziewać najazdów i umiejscowieniem na wewnątrzruskich szlakach handlowych, które dostarczały Danielowi jak i jego następcom poważnych sum pieniędzy. Dzięki długim okresom pokoju szybko wzrastała liczba ludności księstwa.

Za panowania księcia Daniela do Moskwy przyłączono Kołomnę (ujście rzeki Moskwy do Oki), Peresław Zaleski i leżący na zachodzie Możajsk (zdobycze datowane na 1300–1303).

Za panowania Daniela wybudowano Monaster Daniłowski – obecnie jedna z rezydencji patriarchów moskiewskich i całej Rusi. Jak podaje legenda, na krótko przed swoją śmiercią książę przyjął śluby zakonne i kazał się pochować w Monasterze Daniłowskim[1]. Daniel był również fundatorem monasteru Objawienia Pańskiego w Moskwie[2].

W 1652 książę został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5, s.28–29
  2. Богоявления б. Богоявленского монастыря на Никольской собор
  3. A. Nizowskij, Samyje znamienityje...s. 30