Dzięciur łzawy
Melanerpes hypopolius[1] | |||
(Wagler, 1829) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
dzięciur łzawy | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
Dzięciur łzawy[4] (Melanerpes hypopolius) – gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący południowo-zachodni Meksyk. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 19–21 cm; masa ciała 46–54 g[2].
Podobnie jak dzięciury kaktusowe (M. uropygialis), samce posiadają czerwoną czapeczkę na czubku głowy, ale w odróżnieniu od nich mają też czerwonawą plamkę na policzku pod okiem. Czoło białe lub kremowobiałe, czarna obrączka wokół oka. Spód ciała szarobrązowy, podbrzusze jaśniejsze, ale w czarne prążki. Grzbiet i skrzydła są czarne z gęstym, białym prążkowaniem. Tęczówka czerwonawa do brązowej. Nogi szare. Samica podobna do samca, ale nie ma czerwonej czapeczki[2].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
Środowiskiem naturalnym dzięciurów łzawych są najczęściej obszary suche z rozproszonymi drzewami, zaroślami i dużymi kaktusami, a także tereny rolnicze. Zasiedla też nadrzeczne zadrzewienia, choć unika ich, gdy obecny jest tam dzięciur złotolicy (M. chrysogenys). Zazwyczaj występuje na terenach położonych na wysokości 900–2100 m n.p.m.[2]
- Rozród
Sezon lęgowy trwa od końca kwietnia do lipca. Gniazduje kooperatywnie w niewielkich koloniach. Gniazdo w dziupli w drzewie lub kaktusie. Karmieniem piskląt zajmują się zarówno samice, jak i samce[2].
- Pożywienie
Zjada owoce, w tym głożyny (Ziziphus) i kaktusów (np. opuncji); także owady, w tym termity (Isoptera) i cykady (Cicadidae)[2].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzięciura łzawego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji na poniżej 50 tysięcy dorosłych osobników, a jej trend uznawał za umiarkowanie spadkowy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Melanerpes hypopolius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g Josep del Hoyo, Andrew Elliott & Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 7: Jacamars to Woodpeckers. Barcelona: Lynx Edicions, 2002, s. 447. ISBN 84-87334-37-7. (ang.).
- ↑ a b Melanerpes hypopolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (wersja: 2020-03-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Woodpeckers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-16]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, krótkie filmy i nagrania audio. [w:] eBird [on-line]. (ang.).