Franciszek Chmura (oficer)
major łączności | |
Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1898 |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zastępca dowódcy batalionu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Franciszek Chmura[a] (ur. 19 kwietnia 1898 w Morawskiej Ostrawie) – major łączności Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 19 kwietnia 1898 w Morawskiej Ostrawie, w rodzinie Józefa[5][6][7]. Uczył się w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie[8] .
14 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako chorąży byłej armii austro-węgierskiej, mianowany podporucznikiem, zaliczony do I Rezerwy armii z powołaniem do służby czynnej na czas wojny oraz przydzielony do 10 pułku piechoty[9][10]. 1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 10 pułk piechoty w Łowiczu[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1698. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W tym samym roku ukończył dziewięciomiesięczny kurs łączności[8] . Później został przeniesiony do korpusu oficerów łączności z jednoczesnym przeniesieniem do 2 pułku łączności w Jarosławiu[13][14][15]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 6. lokatą w korpusie oficerów łączności[16]. W marcu 1929 został przeniesiony do 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko szefa łączności[17]. Wiosną 1932 został przeniesiony do nowo sformowanej kompanii telegraficznej 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko dowódcy[18][19]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[20]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności[21][6]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku szefa łączności pułku KOP „Zdołbunów”[22]. 22 marca 1939 został przydzielony do składu osobowego generała do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, gen. bryg. Antoniego Szyllinga w Krakowie na stanowisko oficera łączności[23].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku zastępcy dowódcy łączności Armii „Kraków”[24][25]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[26] . Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[27]. Służył w 5 batalionie łączności na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu[28]. Po 8 czerwca 1946 wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[29][30].
Niewykluczone, że zmarł 19 lipca 1950 i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 132, rząd 4, miejsce 14)[31]. W tym samym grobie pochowane zostały: Irena z Zawadzkich Chmurowa (zm. 9 lipca 1974) i Wanda Chmurówna (1926–2001)[31].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 12504[8]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[32][6]
- Złoty Krzyż Zasługi[6]
7 lutego 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[33].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Franciszek II Chmura” w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko[1], a mianowicie: „Franciszka I Chmury”, później „Franciszka Ludwika Chmury” (ur. 14 października 1896 w Starym Sączu, w rodzinie Antoniego), kapitana intendenta[2], „Franciszka III Chmury” (1898–1940), porucznika piechoty rezerwy[3], zamordowanego w Charkowie oraz „Franciszka IV Chmury” (ur. 11 maja 1899 w Starym Sączu, w rodzinie Jana), kapitana uzbrojenia[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969, 1612.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 340, 905.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 695.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 356, 508.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11].
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384, tu ur. 14 kwietnia 1898.
- ↑ a b c Łaszczewski 2011 ↓.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 32 z 22 marca 1919, poz. 1050, 1065.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 87 z 28 lipca 1921, pkt 1 Brakujace karty kwalifikacyjne oficerów.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 50, 579.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 100.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 877, 887.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 613, 624.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 56.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 6 lipca 1926, s. 202.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 240.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 773.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 96.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 927.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 22.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 391, 395, 397, 674.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 120, 310, autor zaznaczył, że mjr. Chmura zmarł, ale nie podał daty i miejsca śmierci.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11].
- ↑ Kronika 1946 ↓, s. 6, 7.
- ↑ Kronika 1946 ↓, s. 200, 8 czerwca 1946 dekorował żołnierzy batalionu Medalem Wojska.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK CHMURA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-08-12] .
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-11].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2022-08-12].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kronika 5 Kresowego Batalionu Łączności sierpień 1941 – 30 października 1946. [w:] sygn. C.459 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1945-10-30. [dostęp 2022-08-12].
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-08-12].
- Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna – 1939 r. Nazwiska osób na literę C–F. Janusz Stankiewicz, 2011-04-17. [dostęp 2022-08-12].
- Jeńcy Oflagu VII A Murnau
- Ludzie urodzeni w Ostrawie
- Majorowie łączności II Rzeczypospolitej
- Majorowie łączności Polskich Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie łączności Korpusu Ochrony Pogranicza
- Oficerowie 10 Pułku Piechoty (II RP)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w XX wieku