Przejdź do zawartości

France Gall

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
France Gall
Ilustracja
France Gall podczas występu w niderlandzkim programie telewizyjnym Fenklup (1968)
Imię i nazwisko

Isabelle Geneviève Marie Anne Gall

Pseudonim

France Gall

Data i miejsce urodzenia

9 października 1947
Paryż

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 2018
Neuilly-sur-Seine

Gatunki

Pop, Yé-Yé

Zawód

piosenkarka

Aktywność

1963–1997

Wydawnictwo

Warner Music, Universal Music

Powiązania

Serge Gainsbourg

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja)

France Gall, właśc. Isabelle Geneviève Marie Anne Gall (ur. 9 października 1947 w Paryżu[1], zm. 7 stycznia 2018 w Neuilly-sur-Seine[2]) – francuska piosenkarka, zwyciężczyni konkursu Eurowizji 1965 w barwach Luksemburga.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Isabelle Geneviève Marie Anne Gall urodziła się 9 października 1947 roku w 12. dzielnicy Paryża[3].

Pochodziła z rodziny związanej z muzyką i sztuką; jej ojcem był Robert Gall – tekściarz tworzący w latach 60. XX wieku dla takich artystów jak m.in.: Edith Piaf, Marie Laforêt czy Charles Aznavour[4]. Matką Isabelle była natomiast Cécile Berthier[5] – córka Paula Berthiera, kompozytora i współzałożyciela chóru męskiego Les Petits Chanteurs à la Croix de Bois oraz siostra Jacquesa Berthiera – kompozytora chrześcijańskiej muzyki liturgicznej i organisty[6]. Kuzynami Isabelle Gall byli: muzyk Vincent Berthier de Lioncourt, gitarzysta Denys Lable oraz rzeźbiarz François Brochet[7][8].

W 1965 reprezentowała Luksemburg podczas Konkursu Piosenki Eurowizji w Neapolu. Wykonała wówczas piosenkę Serge’a Gainsbourga Poupée de cire, poupée de son, która zwyciężyła w konkursie. W latach 1966–1972 regularnie koncertowała w Niemczech. W 1987 nagrała dedykowaną Elli Fitzgerald piosenkę Ella, elle l'a, która stała się przebojem dyskotek i doczekała wielu coverów (m.in. Francis Cabrel, Kate Ryan, Alizée, Jenifer Bartoli, Natalia Szroeder).

Zmarła w wyniku komplikacji po zakażeniu spowodowanym chorobą nowotworową[9].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
France Gall (1968)

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • Les Sucettes (1965)
  • Baby Pop (1966)
  • 1968 (1967)
  • France Gall (6 stycznia 1976)
  • Dancing disco (27 kwietnia 1977)
  • France Gall Live (live album, 9 listopada 1978)
  • Starmania (różni artyści) (16 października 1978)
  • Paris, France (19 maja 1980)
  • Tout pour la musique (10 grudnia 1981)
  • Palais des Sports (live album, 4 listopada 1982)
  • Débranche (2 kwietnia 1984)
  • France Gall au Zénith (live album, 4 lutego 1985)
  • Babacar (19 lutego 1987)
  • Le Tour de France 88 (live album, 7 listopada 1988)
  • Double jeu (z Michel Berger, 12 czerwca 1992)
  • Simple je (Débranchée à Bercy 93) (live album, 29 października 1993)
  • Simple je (Rebranchée à Bercy 93) (live album, 28 stycznia 1994)
  • Pleyel (live album, koncert odbył się w 1994 r., wydanie albumu – grudzień 2005)
  • France (29 marca 1996)
  • Concert public (live, Olympia 1996) & Concert privé (Concert acoustique TV M6 1997) (24 kwietnia 1997)
  • Best of France Gall (składanka, 15 czerwca 2004)
  • Évidemment (składanka, 7 października 2004)

Single

[edytuj | edytuj kod]
France Gall w 1965
France Gall jako reprezentantka Luksemburga na Konkursie Piosenki Eurowizji 1965 w Neapolu
  • „Ne sois pas si bête” Stand a little closer (październik 1963)
  • „N’écoute pas les idoles” (1964)
  • „Jazz à gogo” (1964)
  • „Laisse tomber les filles” (1964)
  • „Sacré Charlemagne” (1964)
  • „Poupée de cire, poupée de son” (1965)
  • „Attends ou va-t’en” (1965)
  • „Nous ne sommes pas des anges” & „L’Amérique” (1965)
  • „Baby pop” (1966)
  • „Les Sucettes” (1966)
  • „Néfertiti” (1967)
  • „Bébé requin” (1967)
  • „Toi que je veux” (1967)
  • „Le Temps du tempo” (1968)
  • „Y’a du soleil à vendre” (1968)
  • „24 / 36" (1968)
  • „Homme tout petit” (1969)
  • „Les Années folles” (1969)
  • „Baci, baci, baci” (1969)
  • „Zozoï” (1970)
  • „Les Éléphants” (1970)
  • „C’est cela l’amour” (1971)
  • „Chasse neige” (1971)
  • „Frankenstein” (1972)
  • „5 minutes d’amour” (1972)
  • „Plus haut que moi” (1973)
  • „La déclaration” (maj 1974)
  • „Mais, aime-la” (październik 1974)
  • „Comment lui dire?” (1975)
  • „Ce soir je ne dors pas” (kwiecień 1976)
  • „Ça balance pas mal à Paris” (z towarzyszeniem Michela Bergera) (czerwiec 1976)
  • „Musique” (maj 1977)
  • „Si, maman si” (październik 1977)
  • „Le meilleur de soi-même” (styczeń 1978)
  • „Viens je t’emmène” (marzec 1978)
  • „Besoin d’amour” (styczeń 1979)
  • „Il jouait du piano debout” (czerwiec 1980)
  • „Bébé, comme la vie” (październik 1980)
  • „Les Aveux / Donner pour donner” (duet z Eltonem Johnem, październik 1980)
  • „Tout pour la musique / Résiste” (październik 1981)
  • „Amor También (Tout le monde chante)” (maj 1982)
  • „Débranche” (6 kwietnia 1984)
  • „Hong Kong Star” (17 września 1984)
  • „Calypso” (4 lutego 1985)
  • „Cézanne peint” (20 maja 1985)
  • „Babacar” (3 kwietnia 1987)
  • „Ella, elle l’a” (24 sierpnia 1987)
  • „Évidemment” (7 marca 1988)
  • „Papillon de nuit” (12 września 1988)
  • „La chanson d’Azima” (20 marca 1989)
  • „Laissez passez les rêves” (29 maja 1992)
  • „Superficiel et léger” (12 października 1992)
  • „Les élans du coeur” (15 stycznia 1993)
  • „Mademoiselle Chang (live)” (6 maja 1993)
  • „Si, maman si (live)” (5 listopada 1993)
  • „Il jouait du piano debout (live)” (grudzień 1993)
  • „La négresse blonde (live)” (2 lutego 1994)
  • „Paradis Blanc (live)” (15 marca 1994)
  • „Les princes des villes” (14 listopada 1994)
  • „Plus haut” (15 marca 1996)
  • „Message personnel” (25 października 1996)
  • „Privée d’amour” (5 listopada 1996)
  • „Résiste (remix)” (14 lutego 1997)
  • „Attends ou va-t’en (live)” (15 maja 1997)
  • „Zozoï” (2003) – Ponowna publikacja oryginalnego tytułu z 1970 roku przez Jazzman Records
  • „La seule chose qui compte” (20 sierpnia 2004)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stewart Mason: Biografia France Gall na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2012-03-06]. (ang.).
  2. La chanteuse France Gall est morte. Le Figaro, 2018-07-01. [dostęp 2018-01-07]. (fr.).
  3. Mme GALL Isabelle Genevieve Marie Anne - Décès en France - Moteur de recherche des personnes décédées en France [online], Décès en France [dostęp 2021-12-24] (fr.).
  4. Robert Gall | Discography | Discogs [online], Discogs [dostęp 2021-12-24] (ang.).
  5. Bertrand Guyard, France Gall, le destin d'une muse française en dix dates [online], Le Figaro, 8 stycznia 2018 [dostęp 2021-12-24] (fr.).
  6. Jacques Berthier Biography [online], GIA Publications [dostęp 2021-12-24] (ang.).
  7. Alain Talla, Qu'est-il arrivé à France Gall? Mort, chansons, famile... [online], Legit, 29 marca 2021 [dostęp 2021-12-25] (fr.).
  8. Ludovic Berger, France Gall y donna son premier concert [online], L'Yonne Républicaine, 2013 [dostęp 2021-12-25] (fr.).
  9. Jej piosenki rozpoznasz już po pierwszych nutach. Nie żyje jedna z najważniejszych francuskich artystek, „naTemat.pl” [dostęp 2018-01-07] (pol.).