Przejdź do zawartości

Głos Zakopiański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Głos Zakopiański
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Adres

Zakopane

Pierwszy numer

1923

Ostatni numer

1927

Redaktor naczelny

Maksymilian Skibiński, Karol Stryjeński

Głos Zakopiański. Pismo tygodniowe, społeczno-ekonomiczne i kulturalno-oświatowetygodnik wychodzący w Zakopanem w latach 1923-1927. Jedno z dłużej wychodzących czasopism zakopiańskich[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Redaktorem naczelnym i wydawcą czasopisma był Maksymilian Skibiński (wyjątek stanowiły cztery numery z 1926, kiedy to redaktorem naczelnym był Karol Stryjeński). Redaktorami byli również Krystyna Brudzińska i Karol Kwaśniewski. W początkowej fazie istnienia tygodnik był nieoficjalnym organem Gremium Właścicieli Pensjonatów, Hoteli i Restauracyj w Zakopanem i związany był z Tymczasową Komisja Uzdrowiskową. W połowie 1924 redakcja uzależniła się wyłącznie od Tymczasowej Komisji Uzdrowiskowej i publikowała listę gości w zamian za dotacje[1].

Charakter

[edytuj | edytuj kod]

W warstwie publicystycznej dominowała tematyka lokalna - ekonomiczna i społeczna, związana w dużej mierze z działalnością pensjonatową, obrazująca też stosunki na linii Gmina - Komisja Uzdrowiskowa. Publikowano recenzje sztuk teatralnych oraz występów muzycznych, jak również materiały na temat działalności organizacji kulturalnych. Obszerną zawartością dysponował dział informacji lokalnych, ale wiadomości turystyczne były raczej skąpe. Oprócz redaktorów na łamach czasopisma swoje prace publikowali m.in.: Ignacy Bujak, Józef Diehl, Józef Fedorowicz, Jan Kasprowicz, Edward Kłoniecki, Marian Liberak, Kornel Makuszyński, Rafał Malczewski, Tadeusz Mischke, Helena Roj-Rytardowa, Artur Seelieb, Stanisław Ignacy Witkiewicz i Juliusz Zborowski[1].

Statystyka

[edytuj | edytuj kod]

Pismo drukowano kolejno w:

Ukazały się 143 numery (804 strony dużego formatu):

  • 14 w 1923,
  • 45 w 1924,
  • 46 w 1925,
  • 29 w 1926,
  • 6 w 1927[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Lidia Długołęcka-Pinkwart, Maciej Pinkwart, Zakopane od A do Z, SiT, Warszawa, 1994, s.100, ISBN 83-217-2925-8