Przejdź do zawartości

Günther Ramin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Günther Ramin
Ilustracja
Günther Ramin, 1950
Imię i nazwisko

Günther Werner Hans Ramin

Data i miejsce urodzenia

15 października 1898
Karlsruhe

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1956
Lipsk

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

organista, dyrygent, kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Nagroda Państwowa NRD

Günther Werner Hans Ramin (ur. 15 października 1898 w Karlsruhe, zm. 27 lutego 1956 w Lipsku[1][2][3][4]) – niemiecki organista, dyrygent chóralny, kompozytor i pedagog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1910 roku był członkiem Thomanerchor w Lipsku[1]. W latach 1914–1918 studiował w konserwatorium w Lipsku u Karla Straubego (organy), Roberta Teichmüllera (fortepian) i Stephana Krehla (kompozycja)[1][2]. W 1918 roku objął, jako następca Karla Straubego, stanowisko organisty kościoła św. Tomasza w Lipsku[1][2]. Od 1920 roku był także organistą Gewandhausorchester i wykładowcą w konserwatorium[1]. W latach 1933–1934 odbył tournée koncertowe po Stanach Zjednoczonych[1][2].

Prowadził chór Lehrergesangverein (1922–1935), chór Gewandhausu (1933–1934 i 1945–1951) oraz chór filharmoniczny w Berlinie (1935–1940)[1][2][3]. W 1940 roku został kantorem kościoła św. Tomasza w Lipsku[1][2][3]. Odbudował po II wojnie światowej Thomanerchor i przywrócił mu dawny poziom[1][2]. Do jego uczniów należeli Karl Richter i Peter Schreier[1]. Odznaczony Nagrodą Państwową NRD (1950)[4].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był propagatorem twórczości Johanna Sebastiana Bacha. W swoich interpretacjach odszedł od dominującego ówcześnie monumentalnego stylu późnoromantycznego, przywracając dziełom religijnym lipskiego kompozytora ich właściwy, liturgiczny kontekst[1]. Przywrócił w wykonawstwie dawne instrumenty przewidziane przez Bacha: obój da caccia, obój d’amore, viola da gamba, lutnia[1]. Za nagranie Pasji według św. Mateusza otrzymał w 1956 roku nagrodę Grand Prix du Disque[1].

Jego dorobek kompozytorski obejmuje dzieła organowe i chóralne, m.in. motety na 4–8 głosów i Psalm XIII na chór męski i orkiestrę[1]. Był autorem pracy Gedanken zur Klärung des Orgelproblems (Kassel 1929, 2. wydanie 1955)[2][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 305–306. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2916. ISBN 0-02-865530-3.
  3. a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 725. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b c Deutsche Biographische Enzyklopädie der Theologie und der Kirchen. T. Band 2 M–Z. München: K.G. Saur, 2005, s. 1086. ISBN 3-598-11666-7.