Przejdź do zawartości

Gail Kubik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gail Kubik
ilustracja
Imię i nazwisko

Gail Thompson Kubik

Data i miejsce urodzenia

5 września 1914
South Coffeyville

Pochodzenie

amerykańskie

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1984
Claremont

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Gail Thompson Kubik[1][2] (ur. 5 września 1914 w South Coffeyville w stanie Oklahoma, zm. 20 lipca 1984 w Claremont w stanie Kalifornia[1][2]) – amerykański kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1930–1934 kształcił się w Eastman School of Music w Rochester[1], gdzie jego nauczycielami byli Samuel Belov (skrzypce), Bernard Rogers (kompozycja) i Allen Irvine McHose (teoria)[2]. Od 1935 do 1936 roku uczył się u Leo Sowerby’ego (skrzypce i kompozycja) w konserwatorium w Chicago, a od 1937 do 1938 roku u Waltera Pistona (kompozycja) na Harvard University[1]. Konsultował się też z Nadią Boulanger[1][2]. Od 1940 do 1942 roku był doradcą rozgłośni radiowej NBC[2], a od 1942 do 1943 roku dyrektorem muzycznym sekcji filmowej Office of War Information[1]. W latach 1943–1946 zatrudniony był jako kompozytor i dyrygent w United States Air Force Motion Picture Unit[1][2]. Od 1970 do 1980 roku był wykładowcą i kompozytorem rezydentem Scripps College w Claremont w Kalifornii[1][2].

Dwukrotny laureat stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima (1944 i 1965)[1][2]. W 1952 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera w dziedzinie muzyki za utwór Symphonie concertante[1][2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Muzyka Kubika cechuje się wyrazistą melodyką i uproszczoną fakturą[1]. W swoich kompozycjach stosował formuły rytmiczne typowe dla neoklasycyzmu i jazzu[1]. Stworzył wiele utworów na potrzeby radia, filmu i telewizji[2].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

Utwory orkiestrowe

  • American Caprice na fortepian i orkiestrę (1933)
  • 2 koncerty skrzypcowe (I 1934 zrewid. 1936, II 1940 zrewid. 1941)
  • Suite (1935)
  • Scherzo (1940)
  • Music for Dancing (1940–1946)
  • Folk Song Suite (1941–1946)
  • Bachata (1947)
  • Spring Valley Overture (1947)
  • 3 symfonie (I 1947–1949, II 1955, III 1956)
  • Symphonie concertante na fortepian, altówkę, trąbkę i orkiestrę (1951, zrewid. 1953)
  • Thunderbolt Overture (1953)
  • Scenario (1957)
  • Scenes (1964)
  • Prayer and Toccata na organy i orkiestrę kameralną (1968)
  • Koncert fortepianowy (1982–1983)

Utwory kameralne

  • 2 Sketches na kwartet smyczkowy (1932)
  • Trivialities na flet, róg i kwartet smyczkowy (1934)
  • Trio fortepianowe (1934)
  • Kwintet dęty (1937)
  • Suite na 3 flety proste (1941)
  • Sonata skrzypcowa (1941)
  • Little Suite na flet i 2 klarnety (1947)
  • Soliloquy and Dance na skrzypce i fortepian (1948)
  • Divertimento: No. 1 na 13 wykonawców (1959), No. 2 na 8 wykonawców (1959), No. 3 na trio fortepianowe (1970–1971)
  • Music for Bells na dzwonki ręczne (1975)

Utwory fortepianowe

  • Celebrations and Epilogue (1938–1950)
  • Song and Scherzo na 2 fortepiany (1940, zrewid. 1962)
  • Sonatina (1941)
  • Sonata (1947)
  • Intermezzo: Music for Cleveland (1967)
  • Symfonia na 2 fortepiany (1980)

Utwory wokalne i wokalno-instrumentalne

  • In Praise of Johnny Appleseed na bas-baryton, chór i orkiestrę (1938, zrewid. 1961)
  • Choral Profiles, Folk Song Sketches na chór (1938)
  • Litany and Prayer na chór męski, instrumenty dęte blaszane i perkusję (1943–1945)
  • Memphis Belle na recytatora i orkiestrę (1944)
  • Fables in Song na mezzosopran, baryton i fortepian (1950–1960)
  • A Christmas Set na chór kameralny i orkiestrę kameralną (1968)
  • A Record of Our Time na narratora, solistów, chór i orkiestrę (1970)
  • Scholastica na chór (1972)
  • Magic, Magic, Magic! na alt, chór kameralny i orkiestrę kameralną (1976)

Opery

  • folk opera A Mirror for the Sky (wyst. Eugene 1939)
  • opera piccola Boston Baked Beans (1950, wyst. Nowy Jork 1952)

Ścieżki dźwiękowe do filmów

  • Thunderbolt (1943–1945)
  • C-Man (1949)
  • The Miner’s Daughter (1950)
  • Gerald McBoing-Boing (1950); także wersja koncertowa na narratora, 9 instrumentów i perkusję (1950)
  • The Desperate Hours (1955)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 225. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1977. ISBN 978-0-02-865528-4.