Przejdź do zawartości

Gazy pochwowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gazy pochwowe – zjawisko polegające na przechodzeniu powietrza przez pochwę lub (zwykle mimowolnym) wypuszczaniu powietrza nagromadzonego w pochwie, czemu mogą towarzyszyć słyszalne dźwięki. Według jednej z definicji (brak jest naukowego konsensusu[1]) gazy pochwowe to bąble powietrza o średnicy co najmniej 2 centymetrów, widoczne na co najmniej jednym przekroju (tomogramie)[2].

Gazy te są zazwyczaj bezbarwne i nieszkodliwe[1]. Częstość występowania to od wielu razy dziennie do kilku zdarzeń tygodniowo[1]. W niektórych przypadkach kobiety doświadczające przypadków gazów pochwowych skarżyły się na zasysanie wody do pochwy podczas kąpieli, która to woda następnie wydostawała się na zewnątrz[1].

Występują zazwyczaj w trakcie lub zaraz po stosunku płciowym albo wskutek aktywności fizycznej, joggingu, przysiadów, przy zmianie położenia ciała, podczas stymulacji palcami i przy cunnilingusie oraz podczas innych ruchów[1].

W niektórych przypadkach mogą być powiązane z bardziej poważnymi przypadłościami medycznymi[1][3].

Mechanizm powstawania

[edytuj | edytuj kod]

Dokładny mechanizm nie został określony. Jednym z proponowanych mechanizmów są będące wynikiem osłabionego krocza poluzowanie się oraz otwieranie pochwy, co kreuje rzeczywistą pustkę w jej przestrzeni[1]. Wtedy, przy określonym położeniu ciała, gdy mięśnie przepony miednicy są rozkurczone, do pochwy może dostać się powietrze, które przy zmianie ułożenia ciała może być następnie wypychane[1]. Innym podłożem może być sztywność pochwy i utrata jej elastyczności, na przykład przy zapaleniu narządów miednicy mniejszej, po radioterapii tych regionów, naciekaniu nowotworów, obrzękach czy zwłóknieniach wynikających z operacji chirurgicznych[1]. Jednak dokładny mechanizm, na drodze którego sztywność pochwy i utrata jej elastyczności miałyby prowadzić do gazów pochwowych, nie został określony[1]. Także zmiany w anatomii pochwy dotyczące jej punktu Bp (najniżej położony punkt na tylnej ścianie pochwy) mogą prowadzić do powstawania gazów pochwowych, gdyż w takich sytuacjach pochwa nie zamyka się przy zmianie pozycji[1]. Także niski (choć nie określono, jaki dokładnie) wskaźnik masy ciała, przy którym ściany pochwy nie mają wystarczającego oparcia, może powodować, że jej tylna i przednia ściana fałdują się na siebie, co może powodować gazy pochwowe, którym towarzyszą dźwięki[1].

Częstotliwość występowania

[edytuj | edytuj kod]

Częstotliwość występowania nie jest precyzyjnie określona i waha się od 1 do 20% u kobiet ogólnie oraz w zakresie 27% do 73% u kobiet, które jednocześnie chorują na inkontynencję stresową czy z zaburzeniami statyki narządu rodnego[1].

Czynniki ryzyka

[edytuj | edytuj kod]

Zwiększenie ryzyka występowania gazów pochwowych jest powiązane z wieloma czynnikami. Należą do nich: jeden lub więcej porodów waginalnych, cięcie cesarskie, wypadanie pochwy czy osłabienie krocza[1]. Także zabiegi, takie jak histerektomia czy rekonstrukcja przepony miednicy, mogą wpływać na podwyższenie tego ryzyka. Zaburzenia statyki narządu rodnego nie są jednoznacznie powiązane z ryzykiem występowania gazów pochwowych[1]. Wskazuje się, że wiek przedreprodukcyjny oraz stosunkowo niski wskaźnik masy ciała, także należą do czynników ryzyka[1].

Wpływ na jakość życia

[edytuj | edytuj kod]

Dla kobiet występowanie gazów pochwowych może być krępujące, niepokojące czy zawstydzające oraz prowadzić do obniżenia pewności siebie[1]. Większość doniesień wskazuje, że gazy waginalne prowadzą do obniżenia jakości życia i możliwości seksualnych u kobiet, ale pozostają bez większego wpływu na seksualność mężczyzn[1]. Większość kobiet nie szuka w związku z gazami pochwowymi pomocy medycznej[1].

Zapobieganie i eliminowanie

[edytuj | edytuj kod]

W celu zapobiegania czy eliminacji gazów pochwowych proponowanych jest wiele sposobów, do których należą: fizjoterapia skupiająca się na wzmocnieniu mięśni miednicy, stosowanie pessarium, czy używanie tamponów higienicznych[1]. Dla gazów pochwowych będących wynikiem zmian anatomicznych czy urazów i innych schorzeń sugeruje się interwencje chirurgiczne celem ich wyeliminowania[1].

Terminologia

[edytuj | edytuj kod]

Inne nazwy tego zjawiska w języku angielskim to vaginal noise, vaginal gas, vaginal flatus, colpophony, garrulitas vulvae, vaginal laxity[4] czy vaginal air, vaginal wind, noisy vagina[1]. Funkcjonują także takie terminy, jak: vaginal flatulence, vaginal fart, queefing, queef, varting, vart, garrulitas gravita, chattering vulva, fanny fart lub incontinentia vulvae, choć te nie są powiązane z literaturą medyczną, dotyczą umyślnego wypychania powietrza z pochwy czy ruchów gazu związanych z innymi przypadłościami, takimi jak przetoki pochwy czy zatory gazowe[1].

W języku polskim spotyka się także nawiązujące do gazów jelitowych określenia „puszczanie bąków pochwą” czy „pierdzenie pochwą”[5][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Hedwig Neels i inni, Vaginal wind: A literature review, „European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology”, 214, 2017, s. 97–103, DOI10.1016/j.ejogrb.2017.04.033, PMID28494270 [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  2. Herzlia Hadar i inni, Air in Vagina: Indicator of intrapelvic pathology on CT, „Acta Radiologica”, 32 (2), 1991, s. 170–173, DOI10.3109/02841859109177540, PMID2031804 [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  3. Sabeena Allahdin, Flatus vaginalis a distressing symptom, „International Journal of Colorectal Disease”, 26 (11), 2011, s. 1493–1493, DOI10.1007/s00384-011-1143-6, PMID21279367 [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  4. G. Amarenco i inni, Gaz vaginaux: revue de la littérature, „Progrès en Urologie”, 29 (17), 2019, s. 1035–1040, DOI10.1016/j.purol.2019.10.004, PMID31759885 [dostęp 2024-01-10] (fr.).
  5. Barbara Grzechocińska: Co robić, kiedy pochwa puszcza bąki? [Porada eksperta]. [w:] PoradnikZdrowie.pl [on-line]. Grupa ZPR Media, 2016-10-31. [dostęp 2021-03-31].
  6. Ewelina Kaczmarczyk: „Pierdzenie” pochwą – skąd się bierze i jak sobie z tym poradzić? Wyjaśnia Katarzyna Koczułap. [w:] hellozdrowie.pl [on-line]. Spark and Mortar, 2020-07-15. [dostęp 2021-03-31].