Przejdź do zawartości

Iosif Kobzon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iosif Kobzon
Иосиф Давыдович Кобзон
Ilustracja
Imię i nazwisko

Iosif Dawydowicz Kobzon

Data i miejsce urodzenia

11 września 1937
Czasiw Jar

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 2018
Moskwa

Typ głosu

baryton

Zawód

piosenkarz, pedagog

Aktywność

od 1958

Powiązania

Chór Aleksandrowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Federacji Rosyjskiej Ludowy Artysta Ukrainy Ludowy Artysta ZSRR Ludowy Artysta RFSRR Zasłużony Artysta RFSRR Nagroda Państwowa ZSRR Nagroda Leninowskiego Komsomołu Honorowy Obywatel Moskwy
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Męstwa (Federacja Rosyjska) Order Przyjaźni Narodów Medal „Za zasługi dla Kraju Stawropolskiego” (Rosja) Medal „Za zasługi dla Republiki Czeczeńskiej” (Rosja) Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Medal „Astana”
Order Świętego Sergiusza Radoneżskiego II klasy Order Świętego Księcia Daniela Moskiewskiego I klasy
podpis
Strona internetowa
Iosif Kobzon z Chórem Aleksandrowa podczas koncertu w Sali Kongresowej, Warszawa, październik 2009

Iosif Dawydowicz Kobzon, ros. Иосиф Давыдович Кобзон (ur. 11 września 1937 w Czasiw Jarze, zm. 30 sierpnia 2018 w Moskwie[1][2]) – rosyjski piosenkarz i pedagog, jeden z najbardziej znanych wykonawców muzyki popularnej w Związku Radzieckim, a następnie Rosji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w miejscowości Czasiw Jar w Ukraińskiej SRR w rodzinie żydowskiej. Jego matka, Ida Isaakowna, urodziła się na Podolu. Jak wielokrotnie przyznawał piosenkarz, matka grała w jego życiu rolę kluczową, będąc przewodnikiem moralnym.

Po zajęciu Lwowa przez ZSRR w 1939 wraz z całą rodziną przeniósł się do tego miasta. Wkrótce ojciec został wysłany na front, a matka wraz z nim i rodzeństwem ewakuowała się do miejscowości Yangiyoʻl pod Taszkentem w Uzbekistanie. W 1944 wraz z rodziną przeniósł się do Kramatorska na Ukrainie, a pod koniec lat 40. do Dniepropetrowska.

W latach 1956–1959 służył w Armii Radzieckiej, gdzie występował w Zespole Pieśni i Tańca Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. Przez rok, w latach 1969–1970, był żonaty ze znaną aktorką Ludmiłą Gurczenko.

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Popularność jako piosenkarz zdobył jeszcze w czasach ZSRR i utrzymał ją w większości krajów powstałych po jego upadku. W Rosji, tak jak przed laty, zawsze śpiewał m.in. na prestiżowych koncertach z okazji uroczystości państwowych. W repertuarze posiadał zawsze znaczną ilość piosenek sławiących komunizm, KPZR, Komsomoł czy Włodzimierza Lenina.

Karierę wokalną rozpoczął w 1958, a w 1962 nagrał pierwszą płytę. W 1973 wykonał piosenki do serialu telewizyjnego Siedemnaście mgnień wiosny. Koncertował na całym świecie, między innymi w Argentynie, Boliwii, Finlandii, Hiszpanii, Izraelu, Szwecji, USA, a także w czasie interwencji sowieckiej w Afganistanie. W Polsce uczestniczył w koncertach w ramach Święta Trybuny Ludu, a także reprezentował ZSRR na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1964, gdzie zdobył nagrodę specjalną ZAKR za piosenkę Płynie Wołga.

Często wykonywał piosenki znanych kompozytorów rosyjskich, w tym Aleksandry Pachmutowej i Wiaczesława Dobrynina. W połowie lat 90. rozpoczął serię „pożegnalnych koncertów”, mających zakończyć jego karierę muzyczną. Choć zaprzestał organizacji własnych koncertów, wciąż często występował na estradzie, pozostając gwiazdą medialną.

W latach 1972–2018 występował w peruce[3].

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]
Kraje, do których zabroniony był wjazd Iosifowi Kobzonowi po 2015

Był członkiem KPZR do końca istnienia partii. W 1983 został na rok usunięty z jej szeregów za wykonanie żydowskiej pieśni Hawa nagila na spotkaniu z delegacjami zagranicznymi, w tym z krajów arabskich. Od 1989 był aktywnie zaangażowany w życie polityczne kraju, choć formalnie pozostawał bezpartyjny.

Przez wiele lat był deputowanym do Dumy Państwowej Rosji z okręgu Agińsko-Buriackiego, gdzie wybierany był regularnie prawie 100% głosów. W Dumie stał na czele komisji kultury.

Był aktywny i popularny także na północnym Kaukazie, w tym w Czeczenii. Wśród wielu kampanii politycznych, w których uczestniczył także w tym regionie, wspomnieć można akcję rozdawania banknotów sturublowych w Abchazji, gdzie w 2004 przekonywał mieszkańców do udzielenia poparcia promoskiewskiemu kandydatowi na prezydenta Raulowi Chadżimbie. W tym samym roku wspierał także swoimi piosenkami na koncertach wyborczych kandydaturę Wiktora Janukowycza na prezydenta Ukrainy. Był także pierwszym negocjatorem podczas akcji terrorystycznej w Teatrze na Dubrowce w 2002 r.

Był publicznie posądzany o kontakty z rosyjską mafią. W związku z tymi pogłoskami nie mógł otrzymać wizy wjazdowej do USA.

Na podstawie decyzji Rady Europejskiej z 9 lutego 2015 wpisany został na listę osób objętych sankcjami za podważanie niepodległości Ukrainy i wspieranie separatystów w Donbasie[4].

Został pochowany 2 września 2018 na moskiewskim cmentarzu Wostriakowskim[5].

Upamiętnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 w Doniecku na Ukrainie odsłonięto pomnik Iosifa Kobzona.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Я прожил красивую и хорошую жизнь”. Не стало Иосифа Кобзона. ria.ru, 2018-08-30. [dostęp 2018-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-01)]. (ros.).
  2. Neil Genzlinger: Iosif Kobzon, Known as the ‘Russian Frank Sinatra,’ Dies at 80. nytimes.com, 2019-09-03. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-03)]. (ang.).
  3. Умер Иосиф Кобзон. Главные факты о российском певце родом из Украины. strana.ua, 2018-08-30. [dostęp 2018-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-30)]. (ros.).
  4. Decyzja Rady (WPZiB) 2015/241 z dnia 9 lutego 2015 r.. eur-lex.europa.eu. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
  5. В Москве похоронили Иосифа Кобзона. ria.ru, 2018-09-02. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-03)]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]