Przejdź do zawartości

Ina Seidel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ina Seidel
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 września 1885
Halle (Saale)

Data i miejsce śmierci

2 października 1974
Ebenhausen

Zawód, zajęcie

pisarka, poetka

Ina Seidel (ur. 15 września 1885 w Halle, zm. 2 października 1974 w Ebenhausen)[1] – niemiecka pisarka i poetka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako córka Hermanna Seidela i Emmy z domu Loesevitz, urodzonej w Rydze[2]. Dzieciństwo spędziła w Brunszwiku[3]. Jej ojciec, z wykształcenia lekarz, pochodził z Meklemburgii, był bratem pisarza Heinricha Seidela[4]. Bratem Iny był pisarz Willy Seidel (1887-1934)[2]. Po samobójczej śmierci ojca[3] I. Seidel mieszkała z matką w Marburgu (1895-1897) oraz w Monachium w (1897-1907)[2]. W 1907 roku poślubiła swojego kuzyna Heinricha Wolfganga Seidela[1] (1876–1945)[3], duchownego[2] i pisarza[4], z którym zamieszkała w Berlinie[1], z 9-letnią przerwą (1914-1923), podczas której małżeństwo przebywało w Eberswalde[4]. W 1919 urodził się ich syn Georg, twórca dwóch książkowych publikacji na temat swojej rodziny, wydanych pod pseudonimem Christian Ferber[2]. W 1934 rodzina ostatecznie opuściła stolicę, przeprowadzając się do Starnbergu, gdzie zmarł Heinrich Wolfgang Seidel[4].

Twórczość literacka

[edytuj | edytuj kod]

Ina Seidel należała do najpopularniejszych literatek Republiki Weimarskiej[5]. Swoje dzieła literackie tworzyła w duchu neoromantyzmu z akcentami mistycznymi. W latach I wojny światowej oraz w okresie hitleryzmu tworzyła poezję o charakterze nacjonalistycznym. Wśród wierszy jej autorstwa znalazły się utwory opiewające Adolfa Hitlera[6]. Była jedną z 88 pisarek, które złożyły przysięgę wierności przywódcy III Rzeszy[3]. W 1922 Ina Seidel wydała powieść biograficzną poświęconą Georgowi Forsterowi „Das Labyrinth” („Labirynt”). W 1930 wydrukowano powieść „Das Wunschkind” („Upragnione dziecko”), w 1938 „Lennacker”. W 1940 pojawiło się opowiadanie „Unser Freund Peregrin” („Nasz przyjaciel Peregrin”)[6]. W 1959 wydano książkę „Michaela”, która stanowiła literacki utwór rozrachunkowy. W powieści tej autorka postawiła pytania dotyczące odpowiedzialności za krzywdy wyrządzane w nazistowskim systemie totalitarnym[5].

Ina Seidel wyróżniona została jednym z pierwszych medali Goethego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ina Seidel [online], www.fembio.org [dostęp 2023-03-26] (niem.).
  2. a b c d e f Seidel, Ina – Kulturstiftung [online] [dostęp 2023-03-26] (niem.).
  3. a b c d INA SEIDEL – BIOGRAFIE / LEBENSLAUF [online], gedichte-xbib-de.translate.goog [dostęp 2023-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-26].
  4. a b c d Ina Seidel – Munzinger Biographie [online], www-munzinger-de.translate.goog [dostęp 2023-03-26].
  5. a b Seidel Ina, [w:] Marek Zybura, Pisarze niemieckoje̜zyczni XX wieku leksykon encyklopedyczny PWN, Wyd. 1, Warszawa 1996, s. 291, ISBN 83-01-11995-0, OCLC 243839554 [dostęp 2023-03-26].
  6. a b Jan Chodera, Mieczysław Urbanowicz (red.), Mały Słownik Pisarzy Niemieckich, Austriackich i Szwajcarskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 333.