Przejdź do zawartości

Hans Otte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Otte
Imię i nazwisko

Hans Günther Franz Otte

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1926
Plauen

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2007
Brema

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, pianista

Hans Günther Franz Otte[1] (ur. 3 grudnia 1926 w Plauen[1][2], zm. 25 grudnia 2007 w Bremie) – niemiecki kompozytor i pianista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Weimarze (1946–1947), Stuttgarcie (1948–1950) i na Yale University (1950–1951)[2]. Jego nauczycielami byli Johann Nepomuk David i Paul Hindemith (kompozycja), Walter Gieseking i Bronisław Poźniak (fortepian) oraz Hermann Abendroth (dyrygentura) i Fernando Germani (organy)[1][2]. W 1959 roku przebywał na stypendium w Rzymie[1]. Przez wiele lat koncertował i nagrywał jako pianista[2]. Od 1959 do 1984 roku kierował redakcją muzyczną radia w Bremie[1][2]. Był propagatorem muzyki współczesnej[1]. W 1961 roku zorganizował w Bremie cieszący się międzynarodowym uznaniem festiwal Pro Musica Nova, gdzie wykonywano odrzucane na kursach darmsztadzkich utwory Johna Cage’a i La Monte Younga[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pozostawał pod wpływem Paula Hindemitha[2], później przeszedł na pozycje awangardowe, adaptując serializm i aleatoryzm[1]. W latach 60. w poszukiwaniu nowych środków wyrazu zaczął komponować utwory multimedialne, z eksperymentalnymi tekstami, dźwiękiem i instalacjami świetlnymi[2]. W latach 80. zainteresował się medytacją zen, w konsekwencji zbliżając się do nurtu new age[2].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • realisationen na fortepian i orkiestrę (1956)
  • momente (1958)
  • ensemble ma smyczki (1961)
  • passages na fortepian i orkiestrę (1965–1966)
  • Buch (1968)
  • zero na orkiestrę i chór (1971)
  • terrain (1974)

Utwory kameralne

  • montaru na 2 fortepiany, instrumenty dęte blaszane i perkusję (1955)
  • folie et sens na trio fortepianowe (1955–1956)
  • daidalos na fortepian, gitarę, harfę i 2 perkusje (1960)
  • tropismen II na fortepian, instrumenty dęte blaszane, perkusję i smyczki (1960)
  • valeurs na instrumenty dęte (1969)
  • rendezvous na zespół kameralny (1969)
  • text na perkusję (1973)
  • orient: occident na 2 instrumenty dęte i taśmę (1978)
  • einklang na akustyczne i elektroniczne instrumenty smyczkowe (1979), także wersja na 2 grupy instrumentów dętych i taśmę (1979)
  • wassermann-musik na harfę (1984)
  • text na wibrafon (1986)
  • eins na flet altowy (1987)
  • septuor na flet, klarnet, perkusję, fortepian, skrzypce, wiolonczelę i harfę (1988)
  • phoenix-piece na klarnet (1989)
  • alltagmusik na skrzypce (1992)

Utwory fortepianowe

  • dromenon na 3 fortepiany (1957)
  • tropismen I (1959)
  • interplay dla 2 pianistów (1962)
  • face à face na fortepian i taśmę (1965)
  • biographie na fortepian i taśmę (1976)
  • das buch der klänge (1979–1982)
  • Stundenbuch (1998)

Utwory organowe

  • touches (1965)
  • minimum: maximum dla 2 organistów grających na 2 organach (1973)
  • sounds (1992)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • tasso concetti na sopran, flet, fortepian i perkusję (1961)
  • modell – eine probe aufs exempel na 2 śpiewaków i 2 pianistów (1965)
  • schrift na chór, światła, głośnik i organy (1976)
  • siebengesang na 3 śpiewaków, fortepian i 3 instrumenty dęte blaszane (1985)
  • philharmonie na chór i orkiestrę (1986)
  • das lied der welt na 10 chórów (1986)

Dzieła sceniczne

  • alpha omega na 12 tancerzy, 12 głosów męskich, perkusję i organy (1962)
  • nolimetangere dla aktorki, pianisty, filmu i taśmy (1967)
  • nature morte „Ein Lernprozess” dla 4 aktorek, 2 organów elektrycznych i obiekty (1970)
  • déjà vu „Ein Theater in 5 Szenen” dla śpiewaka, na przeźrocza i głośnik (1971)
  • schrift na 4 chóry 10-głosowe, przeźrocza i organy (1975)
  • utwór radiofoniczny voicing (1988)
  • jetzt „Wahrnehmungstheater” (1992)
  • teatr wokalny im garten den klänge (1993)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2678. ISBN 0-02-865529-X.
  2. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 236. ISBN 978-83-224-0808-7.